Read the Bible

¹ Tedy pod wieczór przyszli oni dwa aniołowie do Sodomy, a Lot siedział w bramie Sodomskiej, gdy je tedy ujzrał, wstawszy szedł przeciwko nim i ukłonił się im aż do ziemie.² I rzekł: Panowie moi, proszę was, zstąpcie do domu służebnika swego, a bądźcie tu na noc i umyjcie nogi swe; potym rano wstawszy pójdziecie w drogę swą. Którzy odpowiedzieli: Nie chcemy, ale będziem nocleg mieć na ulicy.³ Ale on przynucił je ktemu, iż wstąpili do niego, które jako skoro w dom weszli, częstował napiekszy prze nie chleba przaśnego, i jedli.

⁴ Ale pierwej niż poszli spać ludzie z miasta Sodomy obstąpili dom, tak młodzi jako i starzy i wszytko pospólstwo aż prawie do jednego.⁵ A zawoławszy Lota mówili: Gdzie są ci mężowie, którzy na noc przyszli do ciebie? Wywiedź je do nas, abychmy je poznali.⁶ Tedy Lot szedł do nich aż ku drzwiam i zamknął je za sobą.⁷ I rzekł: Proszę, bracia moi, nie czyńcie nic złego.⁸ Oto mam dwie córce, które jeszcze męża nie znają, wywiodę je teraz ku wam, czyńcież z niemi co się wam podoba, jedno tylko mężom tym gwałtu żadnego nie czyńcie, abowiem dlatego weszli pod obronę dachu mego.⁹ Tedy mu oni rzekli: Idź stąd precz. A potym jęli mówić: Ten sam przyszedł tu gościem, izaż on ma nas sądzić? A przetoż teraz gorzej się iście z tobą stanie a niż z niemi. Uczynili tedy gwałt wielki Lotowi, tak iż drzwi do domu wyłamować poczęli.¹⁰ Ale mężowie oni wyciągnąwszy ręce swe, porwali Lota do siebie do domu i zawarli drzwi.¹¹ A męże one, co byli u drzwi u domu, pozarażali ślepotą od namniejszego aż do nawiętszego, tak iż prawie ustali nie mogąc drzwi znaleźć.

¹² Tedy mężowie oni rzekli do Lota: Maszli tu jeszcze kogo, albo zięcia swego, albo syny, albo i dziewki swoje, albo też i co swego w mieście? Wyprowadź to z miejsca tego.¹³ Abowiem rozborzemy miejsce to, gdyż wielki krzyk ich przyszedł aż do Pana. I posłał nas Pan, abyśmy je wytracili.¹⁴ Tedy wyszedłszy Lot mówił do zięciów swoich, którzy mieli spojmować dziewki jego: Wstańcie a wynidźcie z miejsca tego. Abowiem Pan z gruntu podwróci miasto to. Ale się jem zdało jakoby śmiechem z niemi mówił.

¹⁵ Gdy się tedy zarza okazować poczęła, aniołowie przynukawali Lota mówiąc: Wstań, a weźmi żonę swą i dwie córce twe, które tu są, abyś nie zginął w tej pomście miasta tego.¹⁶ A gdy się on ociągał, mężowie oni wziąwszy go z żoną i ze dwiema córkami jego za ręce, abowiem mu Pan folgował, wywiedli go precz z miasta.¹⁷ Tamże gdy je wywiedli rzekł jeden: Jesliż chcesz zachować zdrowie twe, nie oglądajże się nazad, ani postawaj na tych wszytkich równinach, uciekaj rychlej na górę byś nie zginął.¹⁸ Tedy Lot odpowiedział: Proszę panie mój niechaj tak nie będzie.¹⁹ Oto ja, sługa twój, gdyżem teraz znalazł łaskę u ciebie, a okazałeś znamienicie miłosierdzie swe przeciw mnie zachowywając zdrowie moje. Jać iście na tę górę wnidź nie mogę, żeby mię zginienie to dojdź nie miało, abych nie umarł.²⁰ Ale tu jest miasteczko niedaleko, do którego uciec mogę, tam ja teraz ujdę, abych tak zdrowia swego ratował. A wszak jest barzo maluczkie.²¹ Tedy rzekł do niego: I w tym ja wysłuchałem ciebie, nie podwrócę miasteczka, o które mię prosisz.²² Kwap że się, a uciekaj tam, abowiem ja nic uczynić nie mogę, aż ty tam ujdziesz. A przetoż miasteczko ono było nazwane Segor.²³ Gdy tedy słońce wschodziło przyszedł Lot do Segor.

²⁴ Tedy Pan spuścił z nieba na Sodomę i Gomorrę siarkę i ogień od Pana.²⁵ I podwrócił z gruntu miasta ony i wszytki równie społu z mieszczany i także wszytki urodzaje ziemie.

²⁶ Ale żona Lotowa obejzrała się nazad i obróciła się w solny słup.

²⁷ Rano tedy Abraham wstał do miejsca, kędy stał przed Panem.²⁸ I poźrzał ku Sodomie i Gomorze i ku onym wszytkiem równiam, tedy widział dym wychodzący z ziemie, jakoby dym z pieca.²⁹ A gdy już Bóg podwrócił miasta na onych równiach, rozpomniał na Abrahama i wybawił Lota z onego zginienia miast tych, co w nich mieszkał.

³⁰ Potym wyszedł Lot z Segor i mieszkał na górze i dwie córce jego z nim, abowiem się bał mieszkać w Segor, ale mieszkał w jaskini i dwie córce jego z nim.³¹ Tedy starsza rzekła do młodszej: Ociec nasz już jest stary, a nie masz nikogo w tej ziemi, co by się zszedł z nami, jako jest zwyczaj po wszytkiej ziemi.³² Podźwa, a opojwa ojca swego winem i będziemy z nim spać, abychmy zachowali potomstwo z ojca naszego.³³ Opoiły tedy winem ojca swego na onę noc. A starsza przyszedszy spała z ojcem swym, ale on nie czuł kiedy się układła i kiedy wstała.³⁴ Nazajutrz potym rzekła starsza ku młodszej: Jaciem przeszłej nocy z ojcem swym spała, upojwasz go winem jeszcze i dziś na noc, a ty też idzi i śpi z nim, abychmy tak z ojca naszego potomstwo zachowali.³⁵ Tedy na onę noc upoiły winem ojca swego. A młodsza przyszedszy spała z nim, ale też on nie czuł kiedy się układła i kiedy wstała.³⁶ Tamże ony dwie córce Lotowe poczęły z ojca swego.³⁷ I starsza porodziła syna, a wezwała imię jego Moab, z którego poszli Moabitowie, którzy jeszcze i do tego czasu trwają.³⁸ Także i młodsza porodziła syna, którego nazwała Benammi, od którego poszedł naród Ammonitów, którzy jeszcze są do dzisiejszego czasu.