Read the Bible

¹ I był Mojżesz pastyrzem nad owcami świekra swego Jetra, kapłana madjańskiego, a idąc z owcami na pustynią, przyszedł aż do Oreb, góry Bożej.² Tedy mu się ukazał anioł Pański w płomieniu ogniowym z pośrzód krza. A widział, iż on kierz pałał ogniem, a wszakoż nie zgorzał.³ I rzekł Mojżesz: Pójdę, a oglądam ten wielki dziw, przecz tak ten kierz nie zgore.⁴ To gdy Pan obaczył, iż się on temu dziwować idzie, tedy nań zawołał Bóg z pośrzód krza onego, mówiąc: Mojżeszu, Mojżeszu! A on się ozwał: Otom ja.⁵ Tedy mu rzekł: Nie chodź hajw blisko! Zzuj buty swe z nóg twoich, abowiem miejsce, na którym ty stoisz, jest ziemia święta.⁶ Potym do niego mówił: Jam jest Bóg ojca twojego, Bóg Abrahamów, Bóg Izaaków i Bóg Jakubów. Tedy Mojżesz zasłonił oblicze swe nie śmiejąc pojzreć ku Bogu.

⁷ A Pan k temu rzekł: Widziałem ucisk ludu mojego, który jest w Egiptcie, a słyszałem wołanie ich, przed przystawy ich, a doznałem co ich boli.⁸ I dlategom zstąpił, abych je wybawić z rąk Egiptcjanów, a iżbych je wywiódł z ziemie onej do ziemie dobrej i przestronej, do ziemie obfitującej w mleku i w miedzie, to jest na miesca Chananejczyków, Hetejczyków, Amorrejczyków, Ferezejczyków, Hewejczyków i Jebuzejczyków.⁹ A gdyż oto teraz wołanie synów Izraelskich przyszło przed mię i widzę ich utrapienie, którem są od Egiptcjanów uciśnieni.¹⁰ Chodźże już teraz, a poślę cię do faraona, abyś wywiódł lud mój, syny Izraelskie z Egiptu.

¹¹ Na to Mojżesz odpowiedział Bogu: A cóżem ja zacz jest, abych miał idź do faraona, a iżbych syny Izraelskie z Egiptu wywieść miał?¹² Ale mu on rzekł: Ale ja będę z tobą, a to będziesz miał na znak żeś ode mnie jest posłan, iż gdy wywiedziesz lud z Egiptu, będziecie chwalić Boga na tej górze.¹³ I rzekł Mojżesz ku Bogu: Oto ja pójdę do synów Izraelskich, a opowiem to jem: Bóg ojców waszych posłał mię k wam. A jesliż mię spytają: A cóż wżdy jest za imię jego? Na to jakoż jem mam odpowiedzieć?¹⁴ Rzekł tedy Bóg do Mojżesza: Będę który Będę. A k temu rzekł: Powiedz też i tak synom Izraelskiem: Ten, który Jest posłał mię do was.¹⁵ I rzekł zasię Bóg Mojżeszowi: I to też jeszcze powiesz synom Izraelskiem: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahamów, Bóg Izaaków i Bóg Jakubów, posłał mię ku wam. Imię moje toć jest na wieki, a pamiątka moja tać jest na wieki wieczne.

¹⁶ Idźże, a zbierz k sobie starsze izraelskie i mów jem: Pan, Bóg ojców waszych ukazał mi się, to jest Bóg Abrahamów, Izaaków i Jakubów tak mówiąc: Wspomniałem na was i na to co się wam dzieje w Egiptcie.¹⁷ A przetożem to obiecał, że wywiodę was z utrapienia egiptskiego do ziemie Chananejczyków, Hetejczyków, Amorrejczyków, Ferezejczyków, Hewejczyków i Jebuzejczyków, do ziemie obfitującej w mleku i w miedzie.¹⁸ Tedyć oni będą posłuszni głosowi twemu, a pójdziesz ty i starszy izraelscy do króla egiptskiego i powiecie mu: Pan, Bóg Hebrejczyków ukazał się nam, a tak teraz prosimy, niech pójdziemy trzy dni chodu na puszczą, abychmy czynili ofiary Panu Bogu naszemu.¹⁹ Ale to wiem, żeć wam tego król egiptski nie dopuści, abyście odejść mieli, chyba przez możną rękę.²⁰ A tak ja dlatego wyciągnę rękę swą, a skarzę Egipt wszytkiemi cudami swemi, które sprawię w pośrzód jego, tak iż was potym puści.²¹ I zjednam łaskę ludowi temu u Egiptcjanów, tak iż gdy stamtąd odejdziecie, nie wynidziecie próżno.²² Ale niewiasta pożyczy u sąsiady swej i u gospodyniej swej, klenotów śrzebrnych i złotych, także i szat, które włożycie na syny swe i na córki swe, a tak złupicie Egipt.