Read the Bible

¹ Miesiąca trzeciego po wyszciu z ziemie egiptskiej, przyszli Izraelczycy tegoż dnia do puszczej Synaj.² Bo wyszedszy z Rafidym, tam przyszli i rozbili namioty swe, w onej puszczej przeciw górze.³ A Mojżesz wstąpił do Boga, którego był Pan z góry zawołał do siebie, tak mówiąc k niemu: To opowiesz domowi Jakubowemu, a odniesiesz to Izraelitom:⁴ Widzieliście com uczynił Egiptcjanom i jakom was prawie nosił jako na orlich skrzydłach, a przywiodłem was do siebie.⁵ Teraz tedy, jesliż mi posłuszni będziecie, a strzec będziecie przymierza mego, zostaniecie własnem ludem mojem nad ine wszytki narody; aczkolwiekci jest wszytka ziemia moja.⁶ I będziecie u mnie królestwem kapłańskiem, a narodem świętym, a tyć są słowa, które ty opowiesz Izraelitom.⁷ Tedy Mojżesz przyszedł potym, a wezwał k sobie starszych z ludu i opowiedział im wszystko to, co Pan rozkazał jemu.⁸ I odpowiedział lud wszytek temi słowy społu: Wszytko to, co Pan rozkazuje, uczyniemy. Tedy zasię Mojżesz odniósł Panu odpowiedź od ludu.

⁹ Rzekł zatym Pan Mojżeszowi: Oto ja idę do ciebie w ciemnem obłoku, aby lud słyszał, gdy do ciebie mówić będę, dlatego, iżbyć też na wieki wierzyli, abowiem Mojżesz opowiedział był Panu słowa ludu onego.¹⁰ A k temu Pan rzekł Mojżeszowi: Idź do ludu tego, a poświęć ji przez dziś i przez jutro, a niech wypiorą odzienie swoje.¹¹ Niechajże się przygotują na trzeci dzień, abowiem trzeciego dnia zstąpi Pan na górę Synaj, na co patrzyć będzie lud wszytek.¹² Przy której zamierzysz kres ludowi, a zakażesz iżby na górę wstępować nie śmieli, ani się końca jej dotykali. Bo jesliż się kto dotknie, śmiercią umrze.¹³ Żaden ręką swą niech się jej nie tyka, bo taki będzie ukamionowan, abo ustrzelon, tak człowiek jako i bydlę niechaj każdy umrze. Aż gdy długo będą trąbić, tedy wnidą na górę.¹⁴ I zstąpił Mojżesz z góry do ludu, a poświęcił ji i uprali odzienia swoje.¹⁵ Rzekł jeszcze do ludu: Przygotujcie się na trzeci dzień, a wstrzymajcie się od żon waszych.

¹⁶ Tedy dnia trzeciego rano były gromy, łyskawice, a gęsty obłok nad górą i barzo wielkie trąbienie, czym lud wszytek barzo był przestraszon w namieciech.¹⁷ I wywiódł Mojżesz lud wszytek z namiotów ku Bogu, a stanął tuż pod samą górą.¹⁸ I góra Synaj kurzyła się wszytka, bo Pan na nię zstępował w ogniu, a dym z niej kurzył się jako z pieca i trzęsła się barzo wszytka góra.¹⁹ I gdy się przedłużał głos trąbienia i tym głośniej huczał, tedy Mojżesz mówił, a Bóg mu głośno odpowiedał.²⁰ Gdy tedy stąpił Pan na wierzch samej góry Synaj, wezwał tam Pan Mojżesza k sobie i szedł tam Mojżesz.²¹ A Pan rzekł do niego: Zstąp a napomni lud, by snadź który nie przestąpił kresu, chcąc Pana widzieć, iżby ich wiele nie poginęło.²² A kapłani też, którzy przystępują do Pana, aby byli poświęceni, by ich snadź Pan nie potracił.²³ Rzekł tedy Mojżesz do Pana: I nie będzieć lud mógł wnidź na górę Synaj dlatego, iż my na twe upominanie zamierzylichmy od niej kres, a poświęcilichmy ją.²⁴ Do którego Pan rzekł: Idźże na dół teraz, a potym zaś wstąpisz ty z Aaronem, ale kapłani a lud niech kresu nie przechodzą, aby mięli przystąpić do Pana, by ich snadź nie potracił.²⁵ Tedy Mojżesz szedszy do ludu, opowiedział im tę rzecz.