Read the Bible

¹ Rozpomni na Stworzyciela twego czasu młodości twojej, pierwej niżli nastaną dni złe i przyjdą lata, o których rzeczesz: Ja się w nich nie kocham.² Pierwej niż się słońce zaćmi i światło i miesiąc i gwiazdy, a nastaną zaś obłoki po dżdżu.³ Gdy stróże domu zadrżą i skurczą się mocarze i trzonowe zęby ustaną, bo pomału zniszczeją i zaćmią się ci, którzy patrzą okny.⁴ I drzwi zawrą się z dworu, a mało będzie słychać żuchających zębów i powstanie głos ptaszy, a uniżone będą córki wszytki śpiewające.⁵ Ulękną się miejsc wysokich i zadrżą w drodze, a migdałowe drzewo zakwitnie i kobyłka mu będzie ciężka, a rozproszy się pożądliwość. Abowiem idzie człowiek do domu wieku swego i będą po ulicach chodzić płacząc.⁶ Pierwej niż się rozciągnie łańcuch srebrny i złota czasza stłucze się, a wiadro się u stoku rozbije i koło skruszy się na studnią.⁷ I wróci się proch w ziemię, jakim był, a odejdzie duch do Boga, który go dał.

⁸ Nawięcsza próżność, mówi kaznodzieja, a wszytko jest próżność.⁹ Im mędrszy był kaznodzieja, tym więcej nauczył lud umiejętności i przywiódł ji ku słuchaniu i wywiedziawszy się, złożył wiele przypowieści.¹⁰ Starał się kaznodzieja, jakoby nalazł powieści wdzięczne i pisma doskonałe, a słowa prawdziwe.¹¹ Słowa ludzi mądrych są jako gwoździe przybite od przedniejszych w zebraniu, które są dane od jednego pasterza.¹² Synu mój, strzeż się, żebyś oprócz tego nic się nie domyślał, bo nie masz końca w składaniu ksiąg, a zbytnie staranie jest utrapieniem ciała.

¹³ Słyszałeś koniec wszytkich rzeczy, bójże się Boga, a strzeż rozkazania jego, abowiemci doskonałość ludzka w tym należy.¹⁴ Takżeć Bóg przywiedzie każdą sprawę na sąd, który będzie o każdej rzeczy skrytej, tak dobrej, jako i złej.