Read the Bible

¹ Tu się poczyna rzecz, którą czynił Mojżesz do wszytkich Izraelitów za Jordanem, na niektórej równinie w puszczy przeciw Morzu Czerwonemu, miedzy Faran, Tofel Laban, Haserot i Dyzahab.² A jest jedennaście dni chodu od Oreb przez góry Seir aż do Kadesbarne.³ A tak roku czternastego, dnia pierwszego, miesiąca jedennastego opowiedał Mojżesz Izraelitom wszytko to, co mu był Pan do nich rozkazał mówić.⁴ Gdy poraził Seona, króla amorejskiego, mieszkającego w Esebon, i Og, króla Bazan, który mieszkał w Astarot w Edrej.⁵ Tedy za Jordanem w ziemi moabskiej począł Mojżesz oznajmować zakon tymi słowy:⁶ Pan, Bóg nasz, napominał nas w Oreb mówiąc: Dosyćeście mieszkali na tej górze.⁷ Ruszcież się, a idźcie na górę Amorejczyków, i na wszytki miesca pograniczne, tak w pola jako i na góry, i na doliny, ku południowi, i nad Morze aż do ziemie chananejskiej, i do Libanu aż ku wielkiej rzece Eufrates.⁸ Obaczcież, że wam daję ziemię tę, a przetoż wnidźcie a podbijcie pod się ziemię tę, którą Pan Bóg zaprzysiągł przodkom waszym Abrahamowi, Izaakowi, i Jakubowi, iż im ją dać miał i potomstwu ich po nich.

⁹ Na ten czas opowiedziałem wam, iż was sam rządzić nie mogę.¹⁰ Pan Bóg wasz tak was rozmnożył, iż się dziś równacie wielkości gwiazd niebieskich.¹¹ Pan Bóg ojców naszych niechajże was tyle tysiąckroć rozmnaża i niechaj wam błogosławi, tak jako to wam obiecał.¹² Jakoż ja tedy znieść mogę sprawy wasze, brzemiona i zwady wasze?¹³ Dajcie mi z pokolenia waszego męże mądre, roztropne i zacne, a ty ja nad wami postanowię przełożonemi.¹⁴ Tedyście wy mnie odpowiedzieli, iż to jest rzecz dobra, którąm ja powiedział, aby tak było.¹⁵ A tak ja obrałem przedniejsze z pokolenia waszego męże mądre i zacne, a tym nad wami postanowił rotmistrze nad tysiącmi, setniki, pięćdziesiątniki i dziesiątniki i hetmany nad pokoleniem waszym.¹⁶ Tamżem na ten czas rozkazał sędziom waszym tymi słowy: Przesłuchawajcie sporów miedzy bracią waszą, a sprawiedliwie rozsądek czyńcie miedzy ludźmi waszymi, a także i przychodniami mieszkającemi z nimi.¹⁷ Nie miejcie przy sądzie braku osób, ale zarówno słuchajcie tak ubogiego, jako i możniejszego. Nie bójcie się ni czyjej osoby, abowiem jest sąd Boży; wszakoż sprawy trudniejsze, którym nie sprostacie, odnoście do mnie, a ja ich przysłucham.¹⁸ Na ten czas tedy rozkazałem wam był wszytko coście czynić mieli.

¹⁹ Ale odszedszy od Oreb, prześlichmy onę wielką a straszną pustynią, którąście baczyli, a to drogą góry amorejskiej, tak jako nam był rozkazał Pan, Bóg nasz, a takeśmy przyszli do Kadesbarne.²⁰ Tedym ja wam tam mówił: Przyśliście wy tu do góry Amorejczyków, którą nam dał Pan, Bóg nasz.²¹ Patrzże Pan, Bóg twój, podawa tobie ziemię tę, a tak wnidź a otrzymaj ją sobie, tak jako to tobie ślubił Pan, Bóg ojców twoich, nie bój się a nic się nie lękaj.²² Tamżeście się wy wszyscy zeszli ku mnie powiedając: Poślemy przed sobą męże, którzy by nam przeszpiegowali ziemię, a iżby nam dali pewną sprawę, którąbychmy drogą do niej wnidź mieli i miasta, do których byśmy weszli.²³ Która rzecz, gdy się mnie podobała, tedym ja obrał z was mężów dwunaście, po jednemu z każdego pokolenia.²⁴ Którzy odszedszy, udali się miedzy góry, a przyszli ku potoku Eszkol, i przeszpiegowali ziemię.²⁵ Tamże z sobą nabrali owoców z onej ziemie, a przynieśli je do nas, dając nam sprawę a opowiedając jako wyborna jest ona ziemia, którą nam dawa Pan, Bóg nasz.²⁶ Ale wy nie chcieliście tam wnidź, owszemeście byli odpornymi Panu, Bogu waszemu.²⁷ I mówiliście miedzy sobą szemrząc w namieciach: Iż nas Pan ma w nienawiści, przetoć nas z Egiptu wywiódł, aby nas dał w ręce Amorejczykom ku pomordowaniu²⁸ Dokądże wżdy iść mamy, bracia naszy zepsowali nam dobrą myśl mówiąc: Naród tam ten jest więcszy i roślejszy niżli my, miasta mają wielkie i obronne aż pod niebo, a widzieliśmy też tam i syny obrzymów.²⁹ Alem ja was napominał, abyście się straszyć nie dali, ani się ich lękali.³⁰ Pan, Bóg wasz, który idzie przed wami, za was walczyć będzie, tak jako wam uczynił i w Egipcie przed oczyma waszymi.³¹ Także i na puszczy, gdzieś widział jako cię nosił Pan, Bóg twój, by więc ociec syna swego, w onej wszytkiej drodze, w którejeś był, a żeście tu oto przyszli na to miesce.³² Ale wy w tej rzeczy nie wierzyliście Panu, Bogu waszemu.³³ Który aby sam przepatrzał stanowiska namiotom waszym, szedł w drogę przed wami, w nocy w ogniu, abyście widzieli drogę którąście szli, a we dnie w obłoku.³⁴ A także Pan słysząc głos słów waszych, rozgniewawszy się przysiągł tymi słowy:³⁵ Żaden z tego tak złościwego narodu nie ogląda tej wybornej ziemie, którąm ja był przysiągł dać przodkom ich.³⁶ Oprócz Kaleba, syna Jefonowego, który ją ogląda, a jemu ją dam ziemię tę i synom jego, którą on przeszedł, abowiem ten statecznie zachował się Panu.³⁷ Takżeć się i na mię dla was Pan rozgniewał, a powiedział mi: I ty tamo nie wnidziesz.³⁸ Ale Jozue, syn Nunów, który tobie służy, tam wnidzie. A tak ty temu czyń serce dobre, bo on syny Izraelskie wwiedzie w osiadłość ziemie tej.³⁹ Waszy też malutcy, o którycheście wy powiedali, iż mieli być podani do łupu i dziateczki, które dziś nie wiedzą co złe a co dobrze, ci tamo wnidą, a tym ja ziemię tę w dziedzictwo podam.⁴⁰ Ale się wy wróćcie na puszczą ku Morzu Czerwonemu.⁴¹ Tedyście wy mnie na to powiedzieli: Zgrzeszyliśmy przeciwko Panu a tak pójdziemy, a zwiedziemy bitwę, jako nam rozkazał Pan, Bóg nasz. Tedy na się wziąwszy zbroje swe, byliście po gotowiu wniść na górę.⁴² A Pan tam rzekł ku mnie: Napominaj je, aby nie chodzili, a iżby bitwy nie staczali, gdyżem ja nie jest miedzy wami, abyście snadź nie byli porażeni od nieprzyjaciół waszych.⁴³ Co gdym ja wam opowiedał, tedyście mię słuchać nie chcieli, owszem wzgardziwszy rozkazanie Pańskie, upornieście na górę ciągnęli.⁴⁴ Tedy Amorejczyk na onej górze mieszkający, wyciągnął przeciw wam a gonił was nie inaczej jako pczoły i poraził was w Seir aż ku Horma.⁴⁵ A także wy wróciwszy się, płakaliście przed Panem, lecz on jednak nie wysłuchał was, a nie chciał k wam nachylić ucha swego.⁴⁶ Takżeście po tym mieszkali w Kades przez czas niemały, tak długo jakoście i pierwej tam mieszkali.