Read the Bible

¹ Tedy Saul zezwalał na jego śmierć. A onegoż czasu wszczęło się wielkie przesladowanie przeciw kościołowi, który był w Jeruzalem i wszyscy rozproszyli się po krainach judzkich i Samarjej, oprócz apostołów.² Wyniesli tedy społu Stefana ludzie bogobojni, a uczynili nad nim wielkie narzekanie.³ A Saul borzył kościół, chodząc po wszytkich domiech i wywłócząc męże i niewiasty, podawał je do więzienia.

⁴ Oni tedy, będąc rozproszeni, chodzili opowiedając słowa Boże.⁵ A Filip też, gdy przyszedł do niektórego miasta w Samarjej, opowiedał im Krystusa.⁶ I słuchał z pilnością lud zgodnie tego, co Filip powiedał, słysząc i widząc znamiona, które czynił.⁷ Abowiem duchowie nieczyści od wiela tych, którzy je mieli, wychadzali wołając głosem wielkim, a wiele powietrzem ruszonych i chromych uzdrowieni są.⁸ I było wielkie wesele w onym mieście.⁹ Tedy niektóry mąż imieniem Szymon, był przed tym w onym mieście bawiąc się nauką czarnoksięską, a pomamił był lud w Samarjej, opowiedając się być niejakim wielkim człowiekiem.¹⁰ Na którego się pilnie oglądali wszyscy, od namniejszego aż do nawięcszego mówiąc: Tenci jest ona moc Boża wielka.¹¹ A dla tego się nań tak pilnie oglądali, iż od niemałego czasu zbłaźnił je był naukami czarnoksięskiemi.¹² Ale gdy uwierzyli Filipowi opowiedającemu ty rzeczy, które ku królestwu Bożemu i imieniowi Pana Jezusa Krystusa należały, tedy się krzcili społu mężowie i niewiasty.¹³ Tak iż i sam Szymon uwierzył, a okrzciwszy się mieszkał z Filipem i widząc jako czynił znamiona i cuda wielkie, lękał się.

¹⁴ A gdy usłyszeli apostołowie, którzy byli w Jeruzalem, iż Samaryja przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana.¹⁵ Którzy gdy tam przyszli, modlili się za nimi, aby przyjęli Ducha świętego.¹⁶ (Abowiem jeszcze nie przypadł był na żadnego z nich, jedno iż tylko pokrzczeni byli w imię Pana Jezusowe)¹⁷ Potym na nie wkładali ręce i brali Ducha świętego.¹⁸ To gdy widział Szymon, że przez wkładanie rąk apostolskich był rozdawan Duch święty, przyniósł im pieniądze.¹⁹ Mówiąc: Dajcie mi też moc, iż na kogobych ręce włożył, aby brał Ducha świętego.²⁰ Tedy rzekł Piotr do niego: Srebro twoje niech z tobą zginie, któryś mnimał, aby dary Boże miały być za pieniądze nabywane.²¹ Abowiem w tej sprawie nie masz ani cząstki ani działu, gdyż serce twe nie jest szczyre przed Bogiem.²² Uznajże się tedy od tej twej złości, a proś Boga aczci snadź będzie odpuszczona mysl serca twego.²³ Abowiem cię widzę być w gorzkości żółci i związaniu złości.²⁴ Odpowiedziawszy tedy Szymon rzekł: Módlcież się wy za mną u Pana, aby mi się co nie przydało z tych rzeczy, któreście powiedzieli.²⁵ A tak oni oświadczali i opowiedali słowo Boże i zatym się wrócili do Jeruzalem i w wielu miasteczkach samarytańskich ewanjeliją opowiedali.

²⁶ Potym anioł Pański mówił do Filipa powiedając: Wstań a idź ku południowi drogą, która od Jeruzalem bieży ku Gazie, które jest spustoszałe.²⁷ Tedy on wstawszy, szedł. A oto niektóry Etyjopczyk, ochmistrz i zacny sprawca Kandacy, królowej etyjopskiej, który był przełożonym nad wszytkimi skarby jej, a przyjechał był ku chwale Bożej do Jeruzalem.²⁸ I gdy się wrócił siedząc na wozie swym, czytał sobie Ezajasza proroka.²⁹ A tak rzekł Duch Filipowi: Przystąp a przyłącz się do wozu tego.³⁰ Przybiegszy tedy Filip, usłyszał go a on czyta Ezajasza proroka i rzekł mu: Rozumnieszli, co czytasz?³¹ A on rzekł: Jakoż mam rozumieć, jesli mi kto nie pokaże? I prosił Filipa, aby wstąpił i wsiadł do niego.³² A miejsce Pisma było to: Jako owca ku zabiciu wiedzion jest, a jako baranek milczący przed tym, który go goli, tak nie otworzył ust swoich.³³ W uniżeniu jego sąd jego wywyższon jest, a wiek jego i któż wypowie? Abowiem odjęt jest żywot jego z ziemie.³⁴ Tedy odpowiedziawszy ochmistrz on Filipowi mówił: Proszę cię, o kimże tu prorok mówi? Samli o sobie, czyli o kim inym?³⁵ A tak Filip otworzywszy usta swe, a począwszy od onego Pisma, opowiedał mu Jezusa.³⁶ I gdy dalej jechali w drogę, przyszli do niektórej wody, tedy rzekł ochmistrz: Otóż woda, cóż przekaża, żebych nie miał być okrzczon?³⁷ Ale mu powiedział Filip: Jesliż ze wszytkiego serca wierzysz, tedy się godzi. A on mu odpowiedziawszy rzekł: Wierzę, iż Jezus Krystus jest Syn Boży.³⁸ Kazał tedy stanąć wozowi; i wstąpili obadwa w wodę Filip z ochmistrzem, a okrzcił go.³⁹ A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa, tak iż go on ochmistrz więcej nie widział i jechał drogą swą, radując się.⁴⁰ A Filip aż w Azocie jest znalezion, i chodząc po wszytkich mieściech opowiedał ewanjeliją, aż przyszedł do Cezarei.