Read the Bible

¹ I stało się, gdy Dawid siedział w domu swoim królewskim, a Pan dał mu odpoczynienie zewsząd od wszytkich nieprzyjaciół jego.² Rzekł król do Natana proroka: Baczyż li to, iż ja teraz mieszkam w domu królewskim z drzew cedrowych, a skrzynia Boża stoi w namiecie?³ Tedy rzekł Natan ku królowi: Czyńże, coć się nalepiej podoba, abowiemci jest Pan z tobą.

⁴ Ale onej nocy mówił Pan do Natana temi słowy:⁵ Idź mów tak Dawidowi, słudze memu: Izali ty mnie masz budować dom ku mieszkaniu?⁶ Abowiem od onego czasu, jakom syny izraelskie wywiódł z Egiptu, aż do dnia tego nie mieszkałem w żadnym domu, alem chodził w namiecie i w przybytku.⁷ I wszędy gdziem jedno chodził ze wszytkimi syny Izraelskimi, izalim o tym mówił namniejsze słowo, z którem pokoleniem izraelskiem? Kiedym rozkazował, aby rządzono lud mój izraelski, izażem mówił: Przeczeście mi nie zbudowali domu cedrowego?⁸ A tak teraz powiedz Dawidowi, słudze mojemu: Takci mówi Pan zastępów: Jam ciebie wziął z owczarniej od owiec, abyś był książęciem nad ludem mojem izraelskim.⁹ I byłem z tobą wszędy, gdzieś jedno chodził, wygładzając wszytki nieprzyjacioły twe przed tobą. I uczyniłem ci tak zacne imię, jako i inych, którzy są nazacniejszy na ziemi.¹⁰ Postanowię też miesce ludowi memu izraelskiemu, a wsadzę ji, iż będzie mieszkał na miescu swym i nie będzie dalej ruszan z miejsca swego, ani ludzie złościwi będą go więcej trapić, jako przed tym było.¹¹ Od tego czasu, jakom rozkazał sędziom, aby sprawowali lud mój izraelski. I dam tobie odpoczynienie od wszytkich nieprzyjaciół twoich. Nad toć, opowieda Pan, iż on tobie sam dom zbuduje.¹² A gdy będziesz w leciech podeszłym i zaśniesz z ojcy twemi, wzbudzę potomstwo twe po tobie, które wynidzie z żywota twego, a królestwo jego umocnię.¹³ On zbuduje dom imieniowi mojemu, a stolicę królestwa jego umocnię aż na wieki.¹⁴ Ja będę ojcem jego, a on będzie synem moim, który jesliby się w czym źle sprawował, tedy go ja będę karał rózgą ludzką, jako ludzie karzą syny swoje.¹⁵ A miłosierdzie moje nie będzie odjęte od niego, jakom cię odjął od Saula, któregom wygładził przed tobą.¹⁶ I będzie dom twój i królestwo twoje umocnione, aż na wieki przed tobą, a stolica twoja wiecznie trwać będzie.¹⁷ A tak Natan mówił wszytki ty słowa ku Dawidowi, wedle widzenia onego.

¹⁸ A wszedszy, król Dawid siadł przed Panem i rzekł: Cożem ja jest zacz Panie Boże? I cóż jest dom mój, iżeś mię tak przywiódł aż do tego?¹⁹ Jeszcześci się to mało widziało, o wieczny Panie, że się też starasz o dom służebnika twego na dalszy czas. Izaż jest ten zwyczaj miedzy ludźmi, o wieczny Panie?²⁰ I cóż już więcej ma mówić Dawid ku tobie? Abowiem ty, o wieczny Panie, znasz sługę twego.²¹ Dla słowa twego, a wedle swej myśli uczyniłeś tak wielkie rzeczy oznajmując je mnie, służebnikowi twemu.²² A przetoż zacnem jesteś Panie Boże, a nie jest żaden taki, jako ty i nie masz nad cię Boga inego, wedle wszytkich tych rzeczy, które jawnie słyszemy.²³ I któryż naród jest na ziemi, jako lud twój izraelski, którego by szedł Bóg odkupować, aby był ludem jego, czyniąc sobie sławę, a sprawując tak wielkie a straszne rzeczy dla niego, jakoś ty uczynił ziemi twej dla ludu twego. Któryś ty sobie wykupił z Egiptu od onych narodów i od bogów ich?²⁴ I umocniłeś lud twój izraelski, aby był ludem twem na wieki, a ty, abyś był Panem i Bogiem ich.²⁵ A przetoż teraz o Panie Boże, słowa ty, któreś powiedział o służebniku twoim i o domu jego, utwierdźże je aż na wieki, a uczyń temu dosyć jakoś obiecał.²⁶ Niechajże imię twoje będzie sławne aż na wieki, aby rzeczono: Pan zastępów jestci Bogiem nad Izraelem, a dom Dawida, sługi twego, będzie umocnion przed tobą.²⁷ Abowiem ty Panie zastępów, Boże izraelski, samemuś to mnie, słudze twemu, objawił mówiąc: Iż ja tobie zbuduję dom. A przetoż ja, służebnik twój, śmiele tę modlitwę swą obracam ku tobie.²⁸ Terazże już Panie Boże, który sam jesteś Bogiem, a słowa twe będą prawdziwe, gdyżeś powiedział o służebniku twem to wszytko dobre.²⁹ Jużeż sam chciej błogosławić domowi służebnika swego, aby trwał na wieki przed tobą, jakoś to sam obiecał o wieczny Panie, a błogosławieństwem twem ubłogosław wiecznie dom służebnika twego.