Read the Bible

¹ I była długa wojna miedzy domem Saulowym i domem Dawidowym. A wszakoż Dawid zawżdy brał moc tym więcej, a domu Saulowego barzo ubywało.² I narodziło się Dawidowi synów w Hebron, z których pierworodny jego Amnon z Achinoamy Jezraelitki.³ Wtóry syn jego był Cheleab z Abigail, która była żoną Nabalową z Karmelu. Trzeci był Absalom, syn z Maachy, córki Tolmaj, króla Gesurytów.⁴ A czwarty był Adonajas, syn Haggity, a piąty Safacja, syn Abitale.⁵ Szósty Jetraam, syn z Egle, żony Dawidowej. A tak cić są synowie, co się zrodzili Dawidowi w Hebron.⁶ A gdy tak ta wojna trwała miedzy domem Saulowym i domem Dawidowym, Abner, syn Nerów, statecznie bronił domu Saulowego.

⁷ I miał Saul założnicę, którą zwano Resfa, córka Aje. Tedy rzekł Isboset do Abnera: Przecześ wszedł do założnice ojca mojego?⁸ I rozgniewał się barzo Abner o ony słowa Isbosetowe a rzekł: I także mię sobie lekceważysz? Jakoby psią głowę? Gdyżem ja dziś użył miłosierdzia nad domem Saula, ojca twego, nad bracią twoją i nad bliźniemi twemi przeciw Juda i nie podałem cię w ręce Dawidowi, a wżdy ty mię dziś fukasz o złość niewiasty?⁹ Niechajże Bóg nie będzie miłościw Abnerowi, a nich to okaże nad nim, iż jako Pan zaprzysiągł Dawidowi, że to wszytko uczynię nad niem.¹⁰ A przeniosę królestwo z domu Saulowego, a postawię stolicę Dawidowę nad Izraelem i nad Judą, od Dan aż do Bersabee.¹¹ Tedy on bojąc się Abnera, nie śmiał mu dalej nic na to odpowiedzieć.¹² A tak Abner wyprawił posły do Dawida od siebie z tem poselstwem: Czyjaż to ma być ziemia? Uczyń ty jedno przymierze ze mną, a pomóżwa sobie statecznie, tedyć ja ku tobie przywiodę wszytkiego Izraela.¹³ Na co on odpowiedział jemu: Dobrze, uczynię ja przymierzę z tobą, a wszakoż proszę cię o jedną rzecz, abyś nie przychodził przed mię, aż mi pierwej przyślesz Michol, córkę Saulowę. A zatym, gdy chcesz, tedy przyjdź, a ujrzy się ze mną.¹⁴ K temu Dawid wyprawił posły do Isboseta, syna Saulowego, z temi słowy: Wydaj mi żonę moję Michol, którejem sobie dostał za sto nieobrzezek filistyńskich.¹⁵ A przetoż Isboset posłał a wziął ją do Faltjela, męża jej, syna Laisowego.¹⁶ Tedy szedł z nią mąż jej, prowadząc ją z płacem aż do Bahurym. I rzekł k niemu Abner: Odejdź a wróć się. A także się on nazad wrócił.¹⁷ Uczynił potym Abner rzecz ku starszem izraelskim w ty słowa: Wszakeście przed tym prosili, aby był Dawid królem nad wami.¹⁸ A przetoż teraz uczynicie tak, abowiem mówił Pan do Dawida temi słowy: Wybawię lud mój izraelski przez ręce Dawida, służebnika mego, z ręku filistyńskich i z ręku wszytkich nieprzyjaciół ich.¹⁹ Nad to Abner mówił też i do Beniaminitów, a szedszy mówił też i z Dawidem w Hebron, oznajmując wszytko, co się podobało Izraelitom i wszytkiemu domowi Beniaminowemu.²⁰ Gdy tedy przyszedł Abner do Dawida w Hebron z dwiemadziesiąty mężów, sprawił Dawid ucztę na Abnera i na ony, którzy z niem byli.²¹ Potym rzekł Abner ku Dawidowi: Pójdę a zbiorę wszytek lud izraelski ku tobie, królowi, panu mojemu, którzy z tobą uczynią przymierze, a będziesz królował nad wszytkiemi, jakoć się podoba. A także Dawid odprawił Abnera i odszedł od niego w pokoju.

²² Tedy służebnicy Dawidowi z Joabem wracając się z wojska, wiedli z sobą wiele łupów, ale Abnera już nie było u Dawida w Hebron, bo go odprawił, iż do niego odszedł w pokoju.²³ Zatym przyszedł Joab ze wszytkiem wojskiem. I gdy się pewnie dowiedział, iż Abner, syn Nerów, przyszedł był do króla i odprawion od niego z pokojem.²⁴ I szedł sam Joab do króla, a mówił k niemu: Cożeś to uczynił? Przeczżeś Abnera, który był do ciebie przyszedł odprawił, iż uszedł?²⁵ Izaż nie wiesz, że Abner, syn Nerów, na to tu przyszedł, aby cię zdradził, wywiadując się, co się około ciebie dzieje i co są za sprawy twoje.²⁶ Joab zatym odszedszy od Dawida, wyprawił posły za Abnerem, którzy oprócz Dawidowej wiadomości, wrócili go od studniej Syra.²⁷ A tak Abner wrócił się do Hebron, a Joab odwiódł go z sobą w pośrzód brony, chcąc się z niem rozmówić przyjacielskiem i przebił go pod piąte żebro, iż tamże umarł, przeto iż zabił Azaela, brata jego.²⁸ Czego gdy się potym dowiedział Dawid rzekł: Jam nic nie winien, ani królestwo moje krwie Abnera, syna Nerowego, przed Panem aż na wieki.²⁹ Ale niechaj przyjdzie na głowę Joabowę i na wszytek dom ojca jego, niechajże będzie ustawicznie w domu Joabowem płynienie cierpiący, trędowaty, o kiju chodzący, zabity i żebrak.³⁰ A tak Joab i Abizaj, brat jego, zabili Abnera przeto, iż on też był zabił Azaela, brata ich, w bitwie w Gabaonu.³¹ Rzekł potym Dawid do Joaba i do wszytkiego ludu, który był przy niem: Rozdzierajcie odzienia wasze, a opaszcie się wormi i płaczcie Abnera. A sam król Dawid szedł za marami.³² I pogrzebli Abnera w Hebron, a płakał król głosem wielkim nad grobem jego. Płakał też z niem i wszytek lud.³³ A tak król żałował Abnera tak mówiąc: Oto umarł Abner, jako jeden niczemny człowiek.³⁴ Ręce twoje nie były związane, ani nogi twe okowane w pęta, poległeś, jako i drudzy więc polegają przed ludźmi złościwymi. I płakał wszytek lud nad niem.³⁵ Potym się zszedł wszytek lud, aby jedli z Dawidem póki jeszcze dobrze był dzień, ale Dawid przysiągł temi słowy: Tak mi niechaj Bóg pomaga, iż nie będę jadł by namniej, pierwej niż słońce zajdzie.³⁶ Gdy to poznał wszytek lud, podobało się jem, a wszytko cokolwiek król uczynił, wdzięczno przyjmowali.³⁷ Poznał na ten czas wszytek lud izraelski, iż król nie przyzwalał na to, aby było zabito Abnera, syna Nerowego.³⁸ Potym król rzekł do służebników swoich: Izaż nie wiecie, iż dziś wielki hetman poległ w Izraelu?³⁹ A ja dziś prawie jako znowu jestem pomazanym królem, bo ci synowie Sarwiego sroższy są niżli ja, ale Pan niechaj jem odpłaci złością za złość ich.