Read the Bible

¹ Byli też i fałszywi prorocy miedzy ludem, jako też miedzy wami będą fałszywi nauczycielowie, którzy potajemnie wwiodą kacerstwa zaraźliwe i Pana się też prząc, który je kupił, sami na się przywodząc prędkie zginienie.² A wiele nasladować będą zginienia ich, przez które droga prawdy będzie bluźniona.

³ I przez łakomstwo zmyslonymi słowy wami kupczyć będą, którym potępienie już zdawna nie omieszkawa i których zatracenie nie drzemie.⁴ Abowiem jesli Bóg aniołom, którzy byli zgrzeszyli, nie przepuścił, ale łańcuchami ciemności strąciwszy je do piekła podał je zachowane ku potępieniu.⁵ I staremu światu nie przepuścił, ale Noego samo ósmego, opowiedacza sprawiedliwości, zachował, przywiódłszy potop na świat niepobożnych.⁶ I miasta Sodomczyków i Gomorejczyków obróciwszy w popiół, wywróceniem potępił i uczynił je przykładem tych, którzy niepobożnie żyć będą.

⁷ I sprawiedliwego Lota, spracowanego bezecnym obcowaniem haniebnych ludzi, wybawił.⁸ Abowiem on sprawiedliwy mieszkając miedzy nimi, na każdy dzień niepobożnymi ich sprawami widząc je i słysząc duszę sprawiedliwą dręczył.⁹ Umieć Pan pobożne ludzi z pokuszenia wybawić, a niesprawiedliwe na sądny dzień ku karaniu zachować.

¹⁰ A zwłaszcza ty, którzy za ciałem idąc w nieczystej pożądliwości chodzą i państwem gardzą, swowolni i w sobie się kochający, nie lękają się bluźnić przełożeństwa.¹¹ Gdyż sami aniołowie, którzy siłą i mocą więczszy są, nie czynią bluźnierskiego sądu przeciwko im u Pana.¹² Ale ci, jako nierozumne bydlęta, które za przyrodzeniem swoim idą, uczynione ku temu końcowi, aby pojmane zginęły, ty rzeczy ganiąc, których nie wiedzą, w skażeniu swoim zaginą.¹³ I odnosząc zapłatę niesprawiedliwości, przeto iż za wdzięczną rzecz sobie mają powszedne rozkoszy, plugastwem są i zmazami, którzy kochają się w zdradach swoich, gdy z wami biesiadują.¹⁴ Oczy mają pełne cudzołóstwa i którzy nie umieją przestać od grzechu, wyłudzając dusze niestateczne, serce mając wyćwiczone ku wydzieraniu, ludzie przeklęci.¹⁵ Którzy opuściwszy prostą drogę, obłądzili się i udali się drogą Balaama, syna Bosorowego, który zapłaty niesprawiedliwości umiłował.¹⁶ Ale sztrofowanie przestępstwa swego cierpiał, abowiem niema oślica jarzmo nosząca, ludzkim głosem mówiąc, zahamowała szaleństwo prorockie.¹⁷ Cić są stokami bez wody, obłoki od wichru pędzone, którym nagęstsze ciemności na wieki są zachowane.¹⁸ Abowiem nadętą próżność mówiąc, przyłudzają przez pożądliwość ciała i rozkoszy ty, którzy prawdziwie uciekli byli od onych, którzy w błędzie przemieszkawają.¹⁹ Wolność im obiecując, gdyż sami są słudzy skażenia, abowiem kto jest od kogo przezwyciężon, temu też jest zniewolony.²⁰ Bo jesliby uszedszy plugawości świata przez uznanie Pana i zbawiciela, Jezu Krysta, tymi się umotawszy, byli zwyciężeni, tedy ostatni stan ich stał się gorszy niż pierwszy.²¹ A lepiej by im było nie uznać drogi sprawiedliwości, niżli poznawszy, cofnąć się nazad od świętej nauki im podanej.²² Ale się im przydało, co prawdziwą przypowieścią pospolicie mawiają: Pies wrócił się do zmieciska swego i świnia umyta do kałuże błota.