Read the Bible

¹ Mając tedy namilejszy ty obietnice! Oczyśćmyż sami siebie od wszelakiego splugawienia ciała i ducha, dokonywając poświęcenia z bojaźnią Bożą.² Przyjmicież nas; żadnemuśmy krzywdy nie uczynili, żadnegośmy nie skazili, żadnegośmy nie złupili.³ Ku osądzeniu waszemu nie mówię, bo przedtymem rzekł, iż wy w sercach naszych jesteście ku społecznej śmierci, także i społecznemu życiu.⁴ Mam wielkie bezpieczeństwo mówienia u was, mam wielkie chlubienie z was, jestemci napełnion pociechy, a dziwnie obfituję weselem we wszytkim utrapieniu naszym.

⁵ Abowiem przyszedszy do Macedonijej, ciało nasze żadnego ulżenia nie miało, owszem we wszytkim byliśmy uciśnieni, zewnątrz bitwy, a wewnątrz strachy.⁶ Ale ten, który cieszy utrapione, pocieszył nas Bóg przyściem Tytusowym.⁷ A nie tylko przyściem jego, ale też pociechą, którą on wziął z was, gdy nam oznajmił uprzejme żądanie wasze, płacz wasz i chuć waszę dla mnie, tak iżem się jeszcze więcej weselił.⁸ Abowiem chociam was zasmucił przez list, tego mi nie lito, chociam żałował, bo widzę, iż on list was zafrasował, chociaż do czasu.⁹ Teraz raduję się, nie iżeście zasmuceni byli, ale iżeście byli zafrasowani ku upamiętaniu. Abowiem byliście zasmuceni wedle Boga, tak iż w żadnej rzeczy szkodyście nie podjęli dla nas.¹⁰ Abowiem smutek, który jest wedle Boga, tenże opamiętanie sprawuje ku zbawieniu, którego nigdy żałować nie możemy, aleć smutek świata śmierć sprawuje.¹¹ Abowiem oto, iżeście wedle Boga byli zasmuceni, jaką wielką pilność w was sprawiło i owszem, jako pilną obmowę, owszem żałość, owszem bojaźń, owszem uprzejme żądanie, owszem zapalczywą chuć, owszem pomstę? Na koniec we wszytkim jawnieście okazali, iżeście czystemi w tej rzeczy.

¹² Zaiste chociam do was pisał, nie pisałem wam dla onego, który był krzywdę uczynił, ani dla tego, któremu się krzywda stała, ale iżby miedzy wami znaczna była ona pilność nasza o was przed oblicznością Bożą.¹³ Dlategośmy pociechę wzięli z pociechy waszej; aleśmy się nawięcej radowali z wesela Tytusowego, iż ochłodzon jest duch jego od was wszytkich.¹⁴ Abowiem jeslim u niego z was się w czym przechwalał, nie zawstydziłem się; jakośmy wszytki rzeczy prawdziwie mówili wam, tak też i przechwalanie nasze u Tytusa prawdziwym jest znalezione.¹⁵ A wnętrzności jego ku wam więcej wzbudzone są, gdy wspamiętywa posłuszeństwo wszytkich was i jakoście go z bojaźnią i z strachem przyjęli.¹⁶ Raduję się tedy, iż wam we wszytkim dufam.