Read the Bible

¹ I zmocnił się Salomon, syn Dawidów, w królestwie swem, a Pan, Bóg jego, był przy nim i wywyższył go znamienicie.² Tedy rozkazał wszytkiemu Izraelowi, rotmistrzom, setnikom i sędziom, także wszytkim co przedniejszym nad Izraelem i czelniejszym z domów.³ A także Salomon i ze wszytkim zgromadzeniem, co było z niem, szli do kaplice, która była na górze w Gabaon, abowiem tam stał przybytek zgromadzenia Bożego, który był Mojżesz, sługa Pański, sprawił na puszczy.⁴ A Dawid był przeniósł skrzynię Pańską z Karjatjarym na miejsce, które jej był zgotował, abowiem jej był sprawił namiot w Jeruzalem.⁵ Ołtarz też miedziany, który był urobił Beseleel, syn Ury, syna Hurowego, był tam przed namiotem Pańskim, skąd brali radę Salomon i wszytko ono zgromadzenie.⁶ I tamże na onym miedzianym ołtarzu, który stał w przybytku zgromadzenia, ofiarował Salomon przed Panem tysiąc ofiar palonych.⁷ Onejże nocy ukazał się Pan Salomonowi i tak mówił k niemu: Żądaj ode mnie, coćbych miał dać.⁸ A Salomon rzekł Bogu: Okazałeś wielkie miłosierdzie nad Dawidem, ojcem mojem i postanowiłeś mię królem na miejscu jego.⁹ A tak teraz Panie Boże słowu twemu, któremeś przyrzekł Dawidowi, ojcu mojemu, niech się dosyć stanie, abowiemeś mię uczynił królem nad ludem twoim, którego jest tak wiele, jako piasku morskiego.¹⁰ Dajże mi teraz mądrość i umiejętność, abych lud ten porządnie sprawować mógł, abowiem któż jest, co by mógł sądzić ten tak wielki lud twój?¹¹ Tedy Bóg odpowiedział Salomonowi: Dlatego, iżeś to miał w sercu swem, a nie prosiłeś o bogactwa, ani o majętności, ani o chwałę, ani o dusze tych, co cię nienawidzą, aniś też prosił o długie życie, aleś prosił mądrości i umiejętności, iżbyś umiał sądzić lud mój nad któremem cię postanowił królem.¹² Mądrość i umiejętność dam tobie, a ku temuć dam bogactwa i majętności i chwałę, tak iż żaden król nie był podobnem tobie, ani żaden po tobie takowy będzie.

¹³ A tak się wrócił Salomon od onej kaplice na miejscu wysokiem, które było w Gabaon do Jeruzalem od przybytku zgromadzenia i królował nad Izraelem.¹⁴ I zebrał Salomon wozy i jezdne. A miał tysiąc i cztery sta wozów i dwanaście tysięcy jezdnych, których jednę część miał w miastach kędy wozy chowano, a drugą część zostawił przy sobie w Jeruzalem.¹⁵ A król w Jeruzalem rozdawał złoto i śrebro jako kamienie, a cedry jako sykomory, których mnóstwo roście po polach.¹⁶ I wodzono mu konie z Egiptu, a kupcy królewscy skupowali konie za pewną sumę.¹⁷ K temu z Egiptu przywodzono takie woźniki, które szacowano za sześć set śrebrników, to jest każdy koń po stu i po piącidziesiąt. A tak że ich też wszyscy królowie hetejscy i syryjscy dostawali z ich rąk.