Read the Bible

¹ Potym Dawid król mówił do wszytkiego zgromadzenia: Bóg obrał Salomona, syna mego, który jest jeszcze dziecięciem młodem, gdyż to jest wielka sprawa, abowiem to nie będzie pałac człowieczy, ale Pana Boga.² Ja ilem mógł nawięcej, zgotowałem złoto na kościół Boga mego, złoto na naczynie złote, śrebro na rzeczy śrebrne, miedź na miedziane, żelazo na żelazne, drzewo na drzewiane, kamienie onychiny i ine ku osadzeniu i kamienie czerwone i rozlicznych barw, a nad to barzo wiele kamienia drogiego i marmuru.³ K temu, iż mam wielką chuć ku kościołowi Boga mego, mam jeszcze własne złoto i śrebro, którem dał kościołowi Boga mego, oprócz tego wszytkiego, com zgotował na dom święty.⁴ To jest trzy tysiące talentów złota z Ofir i siedm tysięcy talentów śrebra wypławionego, na oprawowanie ścian po gmachach.⁵ Owa krótko, złoto na rzeczy złote, a śrebro na śrebrne i na wszytki roboty, które mają wyprawić rzemięśnicy. A jest li też kto by dziś chciał dobrowolnie co ofiarować Panu?⁶ Tedy przedniejszy z domów i z każdego pokolenia izraelskiego, rotmistrze i setnicy i wszyscy, co byli nad robotami królewskimi przełożeni, z dobrej swej wolej ofiarowali.⁷ I złożyli na roboty domu Bożego pięć tysięcy talentów złota i dziesięć tysięcy srebrników i dziesięć tysiąc talentów srebra, a ośmnaście tysięcy talentów miedzi i żelaza sto tysięcy talentów.⁸ Ci też, co mieli drogie kamienie, dawali je do skarbu kościoła Pańskiego, do rąk Jehiela Gersonity.⁹ I weselił się lud, gdy z dobrej wolej składali, abowiem sercem doskonałem dobrowolnie ofiarowali, z czego się też i Dawid barzo weselił.

¹⁰ I błogosławił Pana przed wszytkim zebraniem a mówił: O Panie, Boże Izraela, ojca naszego, tocieś ty jest błogosławiony od wieku aż na wieki.¹¹ Abowiem, o Panie, twoja jest wielmożność i moc i chwała, zwycięstwo i sława, nadto wszytko na niebie i na ziemi twoje jest. O Panie ! Twoje jest królestwo, a tyś jest wywyższonym książęciem nad wszytko.¹² Twojeć są bogactwa i cześć, tyś wszytko opanował, w ręku twych jest moc i siła, a w mocy twej to jest wywyższyć kogo i utwierdzić.¹³ A przetoż teraz, o Boże nasz, dawamyć chwałę, a wielbimy sławne imię twoje.¹⁴ Abowiem cóżem ja zacz jest, abo co jest zacz lud mój? Iż takowe rzeczy tobie dobrowolnie ofiarować możemy? Gdyż od ciebie jest wszytko, a od ciebie biorąc, tobie zaś oddawamy.¹⁵ Bo my jesteśmy pielgrzymi i przychodniowie u ciebie, jako i wszyscy przodkowie naszy, a nasz wiek na ziemi jest by jaki cień przemijający.¹⁶ O Panie, Boże nasz! Tenci wszytek dostatek, którychmy zgotowali na budowanie domu imieniowi twemu świętemu, od ciebie jest, a wszytko twoje jest.¹⁷ Boże mój, wiemci ja, iż ty doświadczasz serc, a kochasz się w prostości i ja szczerem umysłem wszytkom to dobrowolnie ofiarował i teraz widziałem lud twój, który tu jest, iż ci składali z dobrą wolą i z ochotą.¹⁸ O Panie, Boże Abrahama, Izaaka i Izraela, ojców naszych! Zachowajże na wieki tę chuć i dobrowolny umysł ludowi twemu, a serca ich spraw ku sobie.¹⁹ Także i Salomonowi, synowi memu, daj serce uprzejme, aby strzegł rozkazania twego, napominania i ustaw twoich, a wszytkiemu aby dosyć czynił, aby też zbudował kościół ode mnie zgotowany.²⁰ Potym mówił Dawid do wszytkiego zgromadzenia: Czyńcież teraz dzięki Panu, Bogu waszemu. A oni wszyscy dziękowali Panu, Bogu ojców swoich, a kłaniając się, czynili poczciwość Panu i królowi.²¹ Ofiary też czynili Panu i nazajutrz sprawowali ofiary palone Panu cielców tysiąc, skopów tysiąc, baranów tysiąc z mokremi ich ofiarami, a k temu inszych ofiar wielkie mnóstwo za wszytki Izraelczyki.²² Tegoż dnia jedli i pili przed Panem z wielkim weselem, a powtóre Salomona, syna Dawidowego, uczynili królem nad Izraelem, pomazawszy go Panu, aby był książęciem, a Sadoka kapłanem.

²³ A tak Salomon siadł na stolicy Pańskiej zostawszy królem za Dawida, ojca swego, i szczęściło się jemu, a byli mu posłuszni wszyscy Izraelczycy.²⁴ A wszyscy, tak książęta, jako i rycerstwo i wszyscy synowie króla Dawida, dali ręce na poddaństwo Salomonowi królowi.²⁵ Uczynił tedy Pan Salomona barzo zacnem przed wszytkimi Izraelczyki, a sprawił mu też wielką powagę w królestwie jego, jakiej żaden król w Izraelu nigdy przed tym nie miał.²⁶ A tak Dawid, syn Isajego, trzymał królestwo nad wszemi Izraelity.²⁷ A czas, przez który królował nad wszem Izraelem, był czterdzieści lat, to jest w Hebron siedm lat, a w Jeruzalem trzy i trzydzieści.²⁸ Umarł potym w cerstwej starości, będąc zeszłam w leciech, a będąc bogatym i sławnym, po którym nastał na królestwo Salomon syn jego.²⁹ Ale Dawidowe sprawy od pierwszych aż do ostatecznych są spisane w księgach Samuela widzącego, a w księgach Natana proroka i w księgach Gady proroka.³⁰ Społu ze wszytkim królestwem jego i z mocą i z czasy, które go potykały i z Izraelczyki, a ze wszytkiemi królestwy świata.