Read the Bible

¹ Ale Szatan powstał przeciw Izraelczykom i przywiódł k temu Dawida, aby policzył Izraelity.² Rzekł tedy Dawid do Joaba i do przełożonych nad ludem: Idźcie a obliczcie Izraelity od Berseba aż do Dan, a przynieście do mnie spisek, żebym liczbę ich wiedział.³ Na co odpowiedział Joab: Niech Pan Bóg tyle sto kroć rozmnaża lud swój. Izali królu, panie mój, oni wszyscy nie służą tobie, czemuż tego szukasz panie mój, abyś ten grzech był przyczytan Izraelowi?⁴ Ale Joab rozkazaniem królewskim przymuszony, wyszedł a przeszedszy przez wszytek Izrael, wrócił się potym do Jeruzalem.⁵ I oddał Dawidowi liczbę ludu. A było wszytkich Izraelitów tysiąc tysięcy i sto tysięcy mężów godnych ku bojowi. A Judy zaś było cztery sta tysięcy i siedmdziesiąt tysięcy mężów walecznych.⁶ Ale Lewitów i Beniamitów nie policzył miedzy ony, gdyż się Joabowi ono rozkazanie królewskie przykre widziało.

⁷ To tedy nie podobało się Bogu i przeto karał Izraelity.⁸ A tak rzekł Dawid do Boga: Zgrzeszyłem barzo, iżem to uczynił, ale teraz odejm nieprawość służebnika twego, gdyżem sobie barzo głupie począł.⁹ I mówił Pan do Gada proroka Dawidowego tymi słowy:¹⁰ Idź a powiedz tak Dawidowi ode mnie: Ja trzy rzeczy przepuszczam na cię; obierz sobie jednę z nich, abych ją nad tobą spełnił.¹¹ Tedy przyszedł Gad ku Dawidowi i rzekł do niego: Tak mówi Pan: Obierz sobie.¹² Abo głód przez trzy lata, abo żeby cię nieprzyjaciele twoi trapili, a iżbyś porażon był mieczem ich, abo żeby przez trzy dni miecz Pański i mór był w ziemi, a anioł Pański borzył we wszytkich granicach izraelskich. Przeto teraz obacz, co mam odpowiedzieć temu, który mię posłał.¹³ I rzekł Dawid do Gada: Jestem barzo utrapiony, niechaj proszę wpadnę w ręce Boże, gdyż barzo wielkie są miłosierdzia jego, a niechaj nie wpadam w ręce ludzkie.¹⁴ A tak dopuścił Pan mór na Izraelczyki, a pomarło z nich siedmdziesiąt tysięcy mężów.¹⁵ Nad to posłał Bóg anioła do Jeruzalem, aby je wygładził. A gdy już je począł borzyć, widział Pan i zlitował się nad oną kaźnią i rzekł aniołowi borzącemu : Dosyć, teraz niech przestanie ręka twoja. A anioł stał podle placu Ornana Jebuzejczyka.¹⁶ Podnióższy tedy Dawid oczy swe widział anioła Pańskiego, który stał miedzy ziemią i niebem z dobytym mieczem, który był obrócony przeciw Jeruzalem. A przetoż Dawid upadł na oblicze swoje i z starszemi oblókszy się w wory.¹⁷ Zatym rzekł Dawid do Boga: Izalim nie ja rozkazał liczyć ludu? Jamci sam zgrzeszył i barzo źle uczynił, ale ty owieczki w czymże wystąpiły? O Panie, Boże mój, niech się ręka twoja obróci na mię i na dom ojca mego, a karanie to niechaj będzie oddalone od ludu twego.

¹⁸ Tedy anioł Pański rzekł do Gada, aby rzekł Dawidowi, żeby szedł i zbudował ołtarz Panu na placu Ornana Jebuzejczyka.¹⁹ A tak Dawid szedł wedle słowa, które mówił Gad imieniem Pańskim.²⁰ Tedy obejrzawszy się Ornan widział anioła onego, a czterzej synowie jego, którzy z nim byli, skryli się, a sam młócił pszenicę.²¹ I szedł Dawid do Ornana, który wejzrawszy obaczył Dawida, a zszedszy z onego boiska, kłaniał się Dawidowi aż do ziemie.²² Zatym rzekł Dawid do Ornana: Daj mi plac tego boiska za pewne pieniądze, abym na nim postawił ołtarz Panu, aby przestało karanie nad ludem.²³ I odpowiedział Ornan Dawidowi: Weźmi ji sobie królu, panie mój, a czyń to, co się tobie podoba. I ktemu dajęć oto woły na ofiary palone i wózki do drew i pszenicę na ofiarę; ja to wszytko dam.²⁴ A Dawid odpowiedział Ornanowi: Nie tak. Owszem kupię ji za zupełne pieniądze. Abowiem nie wezmę co twego jest od ciebie, abym ja Panu darmo ofiary palone czynić miał.²⁵ A tak Dawid dał Ornanowi za on plac syklów złotych sześćset pod wagą.²⁶ I postawił tam Dawid ołtarz Panu, a ofiarował ofiary palone i spokojne; wzywał też Pana, który go wysłuchał przez ogień z nieba na ołtarzu palonej ofiary.²⁷ Zatym rzekł Pan do anioła, aby włożył miecz swój w poszfy.²⁸ A tak widząc Dawid, iż go wysłuchał Pan na placu Ornana Jebuzejczyka, tamże ofiary czynił.²⁹ A przybytek Pański, który był uczynił Mojżesz na puszczy i ołtarz palonych ofiar, czasu onego był w niektórej kaplicy w Gabaon.³⁰ Ale nie mógł Dawid iść do niego, aby się Pana radził, abowiem się był ulękł miecza anioła