Read the Bible

¹ Potym Dawid mieszkając w domu swoim rzekł do Natana proroka: Oto ja mieszkam w domu cedrowem, a skrzynia przymierza Pańskiego jest pod namioty.² Na co odpowiedział Natan Dawidowi: Uczyń cośkolwiek umyślił, gdyż Bóg jest z tobą.³ A onej nocy mówił Pan do Natana tymi słowy:⁴ Idź a mów z Dawidem, sługą moim, a powiedz mu tak ode mnie: Nie będziesz ty mnie budował domu ku mieszkaniu.⁵ Abowiem nie mieszkałem w domu żadnem, od onego czasu, jakom wywiódł syny izraelskie z Egiptu, aż do dnia tego; owszemem chodził z namiotu do namiotu, a z przybytku do przybytku.⁶ Izalim na którym miejscu, gdziem chodził z Izraelem mówił i do jednego z sędziów izraelskich, którymem był rozkazał rządzić lud mój temi słowy: Czemuś mi nie zbudował domu cedrowego.⁷ Przeto teraz powiesz słudze memu Dawidowi: Tak mówi Pan zastępów: Wziąłem cię od owczarniej, gdyś chodził za owcami, abyś był książęciem nad ludem moim izraelskim.⁸ I byłem z tobą wszędzie, gdzieś chodził, a wszytki nieprzyjacioły twoje wytraciłem przed tobą i sprawiłem ci imię, jako tym, którzy są nasławniejszy na ziemi.⁹ A postanowiłem miejsce ludowi memu izraelskiemu i wsadziłem go, a będzie mieszkał na miejscu swem, ani się więcej poruszy, a ludzie złościwi nie podepcą go, jako czynili od początku.¹⁰ I od onego czasu, jakom postanowił sędzie nad ludem moim izraelskim i podbiłem wszytki nieprzyjacioły twoje, a tak oznajmujęć, iż Pan tobie dom zbuduje.¹¹ A gdy się dni twoje spełnią, abyś zszedł z ojcami twojemi, wzbudzę potomka twego po tobie, który będzie z synów twoich, a królestwo twoje potwierdzę.¹² Tenci mnie dom zbuduje i umocnię stolicę jego na wieki.¹³ Ja mu będę za ojca, a on mnie będzie za syna, a nie odejmę miłosierdzia mojego od niego, jakom je odjął od tego, który był przed tobą.¹⁴ Owszem potwierdzę go w domu moim i w królestwie moim wiecznie, a stolica jego trwała będzie na wieki.¹⁵ Mówił tedy Natan do Dawida wedle tych wszytkich słów i wedle wszytkiego widzenia tego.

¹⁶ Zatym król Dawid przyszedszy, siadł przed Panem i rzekł: O Panie Boże! Cóżem ja jest, a co jest za dom mój, żeś ty mnie dotąd przywiódł.¹⁷ Ale i to mało było u ciebie, o Boże, gdyż nad to mówiłeś jeszcze o domu służebnika twego na długi czas i miałeś pieczą o mnie, jako o zacnym jakim człowieku, o Panie Boże!¹⁸ Cóż może dalej żądać Dawid, gdyś uczynił służebnika twego, któregoś ty poznał.¹⁹ O Panie! Dla służebnika twego i wedle myśli twojej sprawiłeś tę wszytkę wielmożność, abyś oznajmił ty wszytki zacne rzeczy.²⁰ Panie nie jestci żaden tobie podobny, a nad cię nie masz Boga, wedle tych wszytkich rzeczy, którechmy uszyma swemi słyszeli.²¹ I któryż jest naród na ziemi, jako lud twój izraelski, dla którego Bóg zszedł, aby go sobie dostał za lud, a iżbyś sobie sprawił wielką sławę i straszną, wygnawszy pogany przed ludem twoim, któreś wykupił z Egiptu.²² I postawiłeś lud twój izraelski sobie za lud na wieki, a ty Panie byłeś im za Boga.²³ Przeto teraz Panie niechaj słowo, któreś mówił o służebniku twoim i o domu jego, będzie utwierdzone na wieki, a uczyń tak, jakoś powiedział.²⁴ A imię twoje niech trwa, a niech będzie uwielbione na wieki, aby mówiono: Pan zastępów, Bóg izraelski, jest Bogiem nad Izraelem, a dom Dawida, służebnika twego, niech będzie umocnion przed tobą.²⁵ Abowiem ty Boże mój oznajmiłeś w uszu służebnika twego, iż mu dom zbudujesz, a dlatego ja, służebnik twój, śmiele tę modlitwę obracam ku tobie.²⁶ A tak Panie, ty sam jesteś Bogiem, któreś mówił z służebnikiem swym o tym dobrodziejstwie.²⁷ Przeto chciej teraz błogosławić domowi służebnika twego, aby trwał przed tobą na wieki. Abowiem, gdy ty Panie jemu błogosławisz, będzie błogosławiony na wieki.