Read the Bible

¹ Locutus est Dominus ad Moysen dicens: ² "Loquere ad filios Israel et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram habitationis vestrae, quam ego dabo vobis, ³ et feceritis oblationem Domino in holocaustum aut victimam vota solventes vel sponte offerentes munera aut in sollemnitatibus vestris adolentes odorem suavitatis Domino de bobus sive de ovibus, ⁴ offeret, quicumque immolaverit victimam, sacrificium similae decimam partem ephi conspersae oleo, quod mensuram habebit quartam partem hin, ⁵ et vinum ad liba fundenda eiusdem mensurae dabit in holocaustum sive in victimam per agnos singulos. ⁶ Per arietes erit sacrificium similae duarum decimarum, quae conspersa sit oleo tertiae partis hin; ⁷ et vinum ad libamentum tertiae partis eiusdem mensurae offeret in odorem suavitatis Domino. ⁸ Quando vero de bobus feceris holocaustum aut hostiam, ut impleas votum vel pacificas victimas, ⁹ dabis per singulos boves similae tres decimas conspersae oleo, quod habeat medium mensurae hin, ¹⁰ et vinum ad liba fundenda eiusdem mensurae in oblationem suavissimi odoris Domino. ¹¹ Sic facies per singulos boves et arietes et agnos et capras. ¹² Secundum numerum victimarum quas offeretis, ita facietis singulis secundum numerum earum. ¹³ Omnis indigena eodem ritu offeret sacrificium ignis in odorem suavitatis Domino. ¹⁴ Et omnis peregrinus, qui habitat vobiscum vel qui commoratur in medio vestri in omnibus generationibus vestris, offeret sacrificium ignis in odorem suavitatis Domino eodem modo sicut et vos. ¹⁵ Unum praeceptum erit tam vobis quam advenis pro omnibus generationibus vestris coram Domino. ¹⁶ Una lex erit atque unum iudicium tam vobis quam advenis, qui vobiscum commorantur". ¹⁷ Locutus est Dominus ad Moysen dicens: ¹⁸ "Loquere filiis Israel et dices ad eos: Cum veneritis in terram, quam dabo vobis, ¹⁹ et comederitis de panibus regionis illius, separabitis donaria Domino ²⁰ de pulmento placentam. Sicut de areis donaria separatis, ²¹ ita et de pulmentis dabitis ea Domino.

²² Quod si per ignorantiam praeterieritis quidquam horum, quae locutus est Dominus ad Moysen ²³ et mandavit per eum ad vos a die, qua coepit iubere et ultra ad generationes vestras, ²⁴ si longe ab oculis congregationis, offeret congregatio vitulum de armento, holocaustum in odorem placabilem Domino et oblationem ac liba eius, ut caeremoniae postulant, hircumque pro peccato. ²⁵ Et expiabit sacerdos pro omni congregatione filiorum Israel, et dimittetur eis, quoniam non sponte peccaverunt, nihilominus offerentes sacrificium ignis Domino pro se et pro peccato atque errore suo. ²⁶ Et dimittetur universae plebi filiorum Israel et advenis, qui peregrinantur inter eos, quoniam culpa est omnis populi per ignorantiam. ²⁷ Quod si anima una nesciens peccaverit, offeret capram anniculam pro peccato suo. ²⁸ Et expiabit pro ea sacerdos, quod inscia peccaverit coram Domino; expiabit pro ea, et dimittetur illi. ²⁹ Tam indigenis quam advenis una lex erit omnium, qui peccaverint ignorantes.

³⁰ Anima vero, quae per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille sive peregrinus, quoniam adversus Dominum rebellis fuit, peribit de populo suo. ³¹ Verbum enim Domini contempsit et praeceptum illius fecit irritum; idcirco delebitur et portabit iniquitatem suam". ³² Factum est autem, cum essent filii Israel in solitudine et invenissent hominem colligentem ligna in die sabbati, ³³ obtulerunt eum Moysi et Aaron et universae congregationi, ³⁴ qui recluserunt eum in carcerem nescientes quid super eo facere deberent. ³⁵ Dixitque Dominus ad Moysen: "Morte moriatur homo iste; obruat eum lapidibus omnis turba extra castra". ³⁶ Cumque eduxissent eum foras, obruerunt lapidibus; et mortuus est, sicut praeceperat Dominus.

³⁷ Dixit quoque Dominus ad Moysen: ³⁸ "Loquere filiis Israel et dices ad eos, ut faciant sibi fimbrias per angulos palliorum ponentes in eis vittas hyacinthinas. ³⁹ Quas cum videbitis, recordabimini omnium mandatorum Domini eaque facietis nec sequamini cogitationes vestras et oculos per res varias fornicantes, ⁴⁰ sed magis memores omnium praeceptorum meorum faciatis ea sitisque sancti Deo vestro. ⁴¹ Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Aegypti, ut essem Deus vester. Ego Dominus Deus vester".