Read the Bible

¹ Convocatis autem Duodecim, dedit illis virtutem et potesta tem super omnia daemonia, et ut languores curarent, ² et misit illos praedicare regnum Dei et sanare infirmos; ³ et ait ad illos: "Nihil tuleritis in via, neque virgam neque peram neque panem neque pecuniam, neque duas tunicas habeatis. ⁴ Et in quamcumque domum intraveritis, ibi manete et inde exite. ⁵ Et quicumque non receperint vos, exeuntes de civitate illa pulverem pedum vestrorum excutite in testimonium supra illos". ⁶ Egressi autem circumibant per castella evangelizantes et curantes ubique. ⁷ Audivit autem Herodes tetrarcha omnia, quae fiebant, et haesitabat, eo quod diceretur a quibusdam: "Ioannes surrexit a mortuis"; ⁸ a quibusdam vero: "Elias apparuit"; ab aliis autem: "Propheta unus de antiquis surrexit". ⁹ Et ait Herodes: "Ioannem ego decollavi; quis autem est iste, de quo audio ego talia?". Et quaerebat videre eum.

¹⁰ Et reversi apostoli narraverunt illi, quaecumque fecerunt. Et assumptis illis, secessit seorsum ad civitatem, quae vocatur Bethsaida. ¹¹ Quod cum cognovissent turbae, secutae sunt illum. Et excepit illos et loquebatur illis de regno Dei et eos, qui cura indigebant, sanabat. ¹² Dies autem coeperat declinare; et accedentes Duodecim dixerunt illi: "Dimitte turbam, ut euntes in castella villasque, quae circa sunt, divertant et inveniant escas, quia hic in loco deserto sumus". ¹³ Ait autem ad illos: "Vos date illis manducare". At illi dixerunt: "Non sunt nobis plus quam quinque panes et duo pisces, nisi forte nos eamus et emamus in omnem hanc turbam escas". ¹⁴ Erant enim fere viri quinque milia. Ait autem ad discipulos suos: "Facite illos discumbere per convivia ad quinquagenos". ¹⁵ Et ita fecerunt et discumbere fecerunt omnes. ¹⁶ Acceptis autem quinque panibus et duobus piscibus, respexit in caelum et benedixit illis et fregit et dabat discipulis suis, ut ponerent ante turbam. ¹⁷ Et manducaverunt et saturati sunt omnes; et sublatum est, quod superfuit illis, fragmentorum cophini duodecim.

¹⁸ Et factum est, cum solus esset orans, erant cum illo discipuli, et interrogavit illos dicens: "Quem me dicunt esse turbae?". ¹⁹ At illi responderunt et dixerunt: "Ioannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero: Propheta unus de prioribus surrexit". ²⁰ Dixit autem illis: "Vos autem quem me esse dicitis?". Respondens Petrus dixit: "Christum Dei". ²¹ At ille increpans illos praecepit, ne cui dicerent hoc, ²² dicens: "Oportet Filium hominis multa pati et reprobari a senioribus et principibus sacerdotum et scribis et occidi et tertia die resurgere". ²³ Dicebat autem ad omnes: "Si quis vult post me venire, abneget semetipsum et tollat crucem suam cotidie et sequatur me. ²⁴ Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet illam; qui autem perdiderit animam suam propter me, hic salvam faciet illam. ²⁵ Quid enim proficit homo, si lucretur universum mundum, se autem ipsum perdat vel detrimentum sui faciat? ²⁶ Nam qui me erubuerit et meos sermones, hunc Filius hominis erubescet, cum venerit in gloria sua et Patris et sanctorum angelorum. ²⁷ Dico autem vobis vere: Sunt aliqui hic stantes, qui non gustabunt mortem, donec videant regnum Dei".

²⁸ Factum est autem post haec verba fere dies octo, et assumpsit Petrum et Ioannem et Iacobum et ascendit in montem, ut oraret. ²⁹ Et facta est, dum oraret, species vultus eius altera, et vestitus eius albus, refulgens. ³⁰ Et ecce duo viri loquebantur cum illo, et erant Moyses et Elias, ³¹ qui visi in gloria dicebant exodum eius, quam completurus erat in Ierusalem. ³² Petrus vero et qui cum illo gravati erant somno; et evigilantes viderunt gloriam eius et duos viros, qui stabant cum illo. ³³ Et factum est, cum discederent ab illo, ait Petrus ad Iesum: "Praeceptor, bonum est nos hic esse; et faciamus tria tabernacula: unum tibi et unum Moysi et unum Eliae", nesciens quid diceret. ³⁴ Haec autem illo loquente, facta est nubes et obumbravit eos; et timuerunt intrantibus illis in nubem. ³⁵ Et vox facta est de nube dicens: "Hic est Filius meus electus; ipsum audite". ³⁶ Et dum fieret vox, inventus est Iesus solus. Et ipsi tacuerunt et nemini dixerunt in illis diebus quidquam ex his, quae viderant.

³⁷ Factum est autem in sequenti die, descendentibus illis de monte, occurrit illi turba multa. ³⁸ Et ecce vir de turba exclamavit dicens: "Magister, obsecro te, respice in filium meum, quia unicus est mihi; ³⁹ et ecce spiritus apprehendit illum, et subito clamat, et dissipat eum cum spuma et vix discedit ab eo dilanians eum; ⁴⁰ et rogavi discipulos tuos, ut eicerent illum, et non potuerunt". ⁴¹ Respondens autem Iesus dixit: "O generatio infidelis et perversa, usquequo ero apud vos et patiar vos? Adduc huc filium tuum". ⁴² Et cum accederet, elisit illum daemonium et dissipavit. Et increpavit Iesus spiritum immundum et sanavit puerum et reddidit illum patri eius.

⁴³ Stupebant autem omnes in magnitudine Dei. Omnibusque mirantibus in omnibus, quae faciebat, dixit ad discipulos suos: ⁴⁴ "Ponite vos in auribus vestris sermones istos: Filius enim hominis futurum est ut tradatur in manus hominum". ⁴⁵ At illi ignorabant verbum istud, et erat velatum ante eos, ut non sentirent illud, et time bant interrogare eum de hoc verbo. ⁴⁶ Intravit autem cogitatio in eos, quis eorum maior esset. ⁴⁷ At Iesus sciens cogitationem cordis illorum, apprehendens puerum statuit eum secus se ⁴⁸ et ait illis: "Quicumque susceperit puerum istum in nomine meo, me recipit; et, quicumque me receperit, recipit eum, qui me misit; nam qui minor est inter omnes vos, hic maior est". ⁴⁹ Respondens autem Ioannes dixit: "Praeceptor, vidimus quendam in nomine tuo eicientem daemonia et prohibuimus eum, quia non sequitur nobiscum". ⁵⁰ Et ait ad illum Iesus: "Nolite prohibere; qui enim non est adversus vos, pro vobis est".

⁵¹ Factum est autem, dum complerentur dies assumptionis eius, et ipse faciem suam firmavit, ut iret Ierusalem, ⁵² et misit nuntios ante conspectum suum. Et euntes intraverunt in castellum Samaritanorum, ut pararent illi. ⁵³ Et non receperunt eum, quia facies eius erat euntis Ierusalem. ⁵⁴ Cum vidissent autem discipuli Iacobus et Ioannes, dixerunt: "Domine, vis dicamus, ut ignis descendat de caelo et consumat illos?". ⁵⁵ Et conversus increpavit illos. ⁵⁶ Et ierunt in aliud castellum.

⁵⁷ Et euntibus illis in via, dixit quidam ad illum: "Sequar te, quocumque ieris". ⁵⁸ Et ait illi Iesus: "Vulpes foveas habent, et volucres caeli nidos, Filius autem hominis non habet, ubi caput reclinet". ⁵⁹ Ait autem ad alterum: "Sequere me". Ille autem dixit: "Domine, permitte mihi primum ire et sepelire patrem meum". ⁶⁰ Dixitque ei Iesus: "Sine, ut mortui sepeliant mortuos suos; tu autem vade, annuntia regnum Dei". ⁶¹ Et ait alter: "Sequar te, Domine, sed primum permitte mihi renuntiare his, qui domi sunt". ⁶² Ait ad illum Iesus: "Nemo mittens manum suam in aratrum et aspiciens retro, aptus est regno Dei".