Read the Bible

¹ Et factum est deinceps, et ipse iter faciebat per civitatem et ca stellum praedicans et evangelizans regnum Dei; et Duodecim cum illo ² et mulieres aliquae, quae erant curatae ab spiritibus malignis et infirmitatibus: Maria, quae vocatur Magdalene, de qua daemonia septem exierant, ³ et Ioanna uxor Chuza, procuratoris Herodis, et Susanna et aliae multae, quae ministrabant eis de facultatibus suis.

⁴ Cum autem turba plurima conveniret, et de singulis civitatibus properarent ad eum, dixit per similitudinem: ⁵ "Exiit, qui seminat, seminare semen suum. Et dum seminat ipse, aliud cecidit secus viam et conculcatum est, et volucres caeli comederunt illud. ⁶ Et aliud cecidit super petram et natum aruit, quia non habebat umorem. ⁷ Et aliud cecidit inter spinas, et simul exortae spinae suffocaverunt illud. ⁸ Et aliud cecidit in terram bonam et ortum fecit fructum centuplum". Haec dicens clamabat: "Qui habet aures audiendi, audiat". ⁹ Interrogabant autem eum discipuli eius, quae esset haec parabola. ¹⁰ Quibus ipse dixit: "Vobis datum est nosse mysteria regni Dei, ceteris autem in parabolis, ut videntes non videant et audientes non intellegant. ¹¹ Est autem haec parabola: Semen est verbum Dei. ¹² Qui autem secus viam, sunt qui audiunt; deinde venit Diabolus et tollit verbum de corde eorum, ne credentes salvi fiant. ¹³ Qui autem supra petram: qui cum audierint, cum gaudio suscipiunt verbum; et hi radices non habent, qui ad tempus credunt, et in tempore tentationis recedunt. ¹⁴ Quod autem in spinis cecidit: hi sunt, qui audierunt et a sollicitudinibus et divitiis et voluptatibus vitae euntes suffocantur et non referunt fructum. ¹⁵ Quod autem in bonam terram: hi sunt, qui in corde bono et optimo audientes verbum retinent et fructum afferunt in patientia. ¹⁶ Nemo autem lucernam accendens operit eam vaso aut subtus lectum ponit, sed supra candelabrum ponit, ut intrantes videant lumen. ¹⁷ Non enim est occultum, quod non manifestetur, nec absconditum, quod non cognoscatur et in palam veniat. ¹⁸ Videte ergo quomodo audiatis: qui enim habet, dabitur illi; et, quicumque non habet, etiam quod putat se habere, auferetur ab illo". ¹⁹ Venerunt autem ad illum mater et fratres eius, et non poterant adire ad eum prae turba. ²⁰ Et nuntiatum est illi: "Mater tua et fratres tui stant foris volentes te videre". ²¹ Qui respondens dixit ad eos: "Mater mea et fratres mei hi sunt, qui verbum Dei audiunt et faciunt".

²² Factum est autem in una dierum, et ipse ascendit in navem et discipuli eius, et ait ad illos: "Transfretemus trans stagnum". Et ascenderunt. ²³ Navigantibus autem illis, obdormivit. Et descendit procella venti in stagnum, et complebantur et periclitabantur. ²⁴ Accedentes autem suscitaverunt eum dicentes: "Praeceptor, praeceptor, perimus!". At ille surgens increpavit ventum et tempestatem aquae, et cessaverunt, et facta est tranquillitas. ²⁵ Dixit autem illis: "Ubi est fides vestra?". Qui timentes mirati sunt dicentes ad invicem: "Quis putas hic est, quia et ventis imperat et aquae, et oboediunt ei?". ²⁶ Enavigaverunt autem ad regionem Gergesenorum, quae est contra Galilaeam. ²⁷ Et cum egressus esset ad terram, occurrit illi vir quidam de civitate, qui habebat daemonia et iam tempore multo vestimento non induebatur neque in domo manebat sed in monumentis. ²⁸ Is ut vidit Iesum, exclamans procidit ante illum et voce magna dixit: "Quid mihi et tibi est, Iesu, Fili Dei Altissimi? Obsecro te, ne me torqueas". ²⁹ Praecipiebat enim spiritui immundo, ut exiret ab homine. Multis enim temporibus arripiebat illum, vinciebatur catenis et compedibus custoditus; et ruptis vinculis, agebatur a daemonio in deserta. ³⁰ Interrogavit autem illum Iesus dicens: "Quod tibi nomen est?". At ille dixit: "Legio", quia intraverunt daemonia multa in eum. ³¹ Et rogabant eum, ne imperaret illis, ut in abyssum irent. ³² Erat autem ibi grex porcorum multorum pascentium in monte; et rogaverunt eum, ut permitteret eis in illos ingredi. Et permisit illis. ³³ Exierunt ergo daemonia ab homine et intraverunt in porcos, et impetu abiit grex per praeceps in stagnum et suffocatus est. ³⁴ Quod ut viderunt factum, qui pascebant, fugerunt et nuntiaverunt in civitatem et in villas. ³⁵ Exierunt autem videre, quod factum est, et venerunt ad Iesum et invenerunt hominem sedentem, a quo daemonia exierant, vestitum ac sana mente ad pedes Iesu et timuerunt. ³⁶ Nuntiaverunt autem illis hi, qui viderant, quomodo sanus factus esset, qui a daemonio vexabatur. ³⁷ Et rogaverunt illum omnis multitudo regionis Gergesenorum, ut discederet ab ipsis, quia timore magno tenebantur. Ipse autem ascendens navem reversus est. ³⁸ Et rogabat illum vir, a quo daemonia exierant, ut cum eo esset. Dimisit autem eum dicens: ³⁹ "Redi domum tuam et narra quanta tibi fecit Deus". Et abiit per universam civitatem praedicans quanta illi fecisset Iesus.

⁴⁰ Cum autem rediret Iesus, excepit illum turba; erant enim omnes exspectantes eum. ⁴¹ Et ecce venit vir, cui nomen Iairus, et ipse princeps synagogae erat, et cecidit ad pedes Iesu rogans eum, ut intraret in domum eius, ⁴² quia filia unica erat illi fere annorum duodecim, et haec moriebatur. Et dum iret, a turbis comprimebatur. ⁴³ Et mulier quaedam erat in fluxu sanguinis ab annis duodecim, quae in medicos erogaverat omnem substantiam suam nec ab ullo potuit curari; ⁴⁴ accessit retro et tetigit fimbriam vestimenti eius, et confestim stetit fluxus sanguinis eius. ⁴⁵ Et ait Iesus: "Quis est, qui me tetigit?". Negantibus autem omnibus, dixit Petrus: "Praeceptor, turbae te comprimunt et affligunt". ⁴⁶ At dixit Iesus: "Tetigit me aliquis; nam et ego novi virtutem de me exisse". ⁴⁷ Videns autem mulier quia non latuit, tremens venit et procidit ante eum et ob quam causam tetigerit eum indicavit coram omni populo et quemadmodum confestim sanata sit. ⁴⁸ At ipse dixit illi: "Filia, fides tua te salvam fecit. Vade in pace". ⁴⁹ Adhuc illo loquente, venit quidam e domo principis synagogae dicens: "Mortua est filia tua; noli amplius vexare magistrum". ⁵⁰ Iesus autem, audito hoc verbo, respondit ei: "Noli timere; crede tantum, et salva erit". ⁵¹ Et cum venisset domum, non permisit intrare secum quemquam nisi Petrum et Ioannem et Iacobum et patrem puellae et matrem. ⁵² Flebant autem omnes et plangebant illam. At ille dixit: "Nolite flere; non est enim mortua, sed dormit". ⁵³ Et deridebant eum scientes quia mortua esset. ⁵⁴ Ipse autem tenens manum eius clamavit dicens: "Puella, surge!". ⁵⁵ Et reversus est spiritus eius, et surrexit continuo; et iussit illi dari manducare. ⁵⁶ Et stupuerunt parentes eius, quibus praecepit, ne alicui dicerent, quod factum erat.