Read the Bible

¹ Festus ergo cum venisset in provinciam, post triduum ascendit Hierosolymam a Caesarea; ² adieruntque eum principes sacerdotum et primi Iudaeorum adversus Paulum, et rogabant eum ³ postulantes gratiam adversum eum, ut iuberet perduci eum in Ierusalem, insidias tendentes, ut eum interficerent in via. ⁴ Festus igitur respondit servari Paulum in Caesarea, se autem maturius profecturum: ⁵ "Qui ergo in vobis, ait, potentes sunt, descendentes simul, si quod est in viro crimen, accusent eum". ⁶ Demoratus autem inter eos dies non amplius quam octo aut decem, descendit Caesaream; et altera die sedit pro tribunali et iussit Paulum adduci. ⁷ Qui cum perductus esset, circumsteterunt eum, qui ab Hierosolyma descenderant, Iudaei, multas et graves causas obicientes, quas non poterant probare, ⁸ Paulo rationem reddente: "Neque in legem Iudaeorum neque in templum neque in Caesarem quidquam peccavi". ⁹ Festus autem volens Iudaeis gratiam praestare, respondens Paulo dixit: "Vis Hierosolymam ascendere et ibi de his iudicari apud me?". ¹⁰ Dixit autem Paulus: "Ad tribunal Caesaris sto, ubi me oportet iudicari. Iudaeis nihil nocui, sicut et tu melius nosti. ¹¹ Si ergo iniuste egi et dignum morte aliquid feci, non recuso mori; si vero nihil est eorum, quae hi accusant me, nemo potest me illis donare. Caesarem appello!". ¹² Tunc Festus cum consilio locutus respondit: "Caesarem appellasti; ad Caesarem ibis".

¹³ Et cum dies aliquot transacti essent, Agrippa rex et Berenice descenderunt Caesaream et salutaverunt Festum. ¹⁴ Et cum dies plures ibi demorarentur, Festus regi indicavit de Paulo dicens: "Vir quidam est derelictus a Felice vinctus, ¹⁵ de quo, cum essem Hierosolymis, adierunt me principes sacerdotum et seniores Iudaeorum postulantes adversus illum damnationem; ¹⁶ ad quos respondi, quia non est consuetudo Romanis donare aliquem hominem, priusquam is, qui accusatur, praesentes habeat accusatores locumque defendendi se ab accusatione accipiat. ¹⁷ Cum ergo huc convenissent, sine ulla dilatione sequenti die sedens pro tribunali iussi adduci virum; ¹⁸ de quo, cum stetissent accusatores, nullam causam deferebant, de quibus ego suspicabar malis; ¹⁹ quaestiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum et de quodam Iesu defuncto, quem affirmabat Paulus vivere. ²⁰ Haesitans autem ego de huiusmodi quaestione, dicebam si vellet ire Hierosolymam et ibi iudicari de istis. ²¹ Paulo autem appellante, ut servaretur ad Augusti cognitionem, iussi servari eum, donec mittam eum ad Caesarem". ²² Agrippa autem ad Festum: "Volebam et ipse hominem audire!". "Cras, inquit, audies eum". ²³ Altera autem die, cum venisset Agrippa et Berenice cum multa ambitione, et introissent in auditorium cum tribunis et viris principalibus civitatis, et iubente Festo, adductus est Paulus. ²⁴ Et dicit Festus: "Agrippa rex et omnes, qui simul adestis nobiscum viri, videtis hunc, de quo omnis multitudo Iudaeorum interpellavit me Hierosolymis et hic, clamantes non oportere eum vivere amplius. ²⁵ Ego vero comperi nihil dignum eum morte fecisse, ipso autem hoc appellante Augustum, iudicavi mittere. ²⁶ De quo quid certum scribam domino, non habeo; propter quod produxi eum ad vos et maxime ad te, rex Agrippa, ut, interrogatione facta, habeam quid scribam; ²⁷ sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum et causas eius non significare".