Read the Bible

¹ Post quinque autem dies, descendit princeps sacerdo tum Ananias cum senioribus quibusdam et Tertullo quodam oratore, qui adierunt praesidem adversus Paulum. ² Et citato eo, coepit accusare Tertullus dicens: "Cum in multa pace agamus per te, et multa corrigantur genti huic per tuam providentiam, ³ semper et ubique suscipimus, optime Felix, cum omni gratiarum actione. ⁴ Ne diutius autem te protraham, oro, breviter audias nos pro tua clementia. ⁵ Invenimus enim hunc hominem pestiferum et concitantem seditiones omnibus Iudaeis, qui sunt in universo orbe, et auctorem seditionis sectae Nazarenorum, ⁶ qui etiam templum violare conatus est, quem et apprehendimus, ⁸ a quo poteris ipse diiudicans de omnibus istis cognoscere, de quibus nos accusamus eum". ⁹ Adiecerunt autem et Iudaei dicentes haec ita se habere.

¹⁰ Respondit autem Paulus, annuente sibi praeside dicere: "Ex multis annis esse te iudicem genti huic sciens bono animo de causa mea rationem reddam, ¹¹ cum possis cognoscere quia non plus sunt dies mihi quam duodecim, ex quo ascendi adorare in Ierusalem, ¹² et neque in templo invenerunt me cum aliquo disputantem aut concursum facientem turbae neque in synagogis neque in civitate, ¹³ neque probare possunt tibi, de quibus nunc accusant me. ¹⁴ Confiteor autem hoc tibi, quod secundum viam, quam dicunt haeresim, sic deservio patrio Deo credens omnibus, quae secundum Legem sunt et in Prophetis scripta, ¹⁵ spem habens in Deum, quam et hi ipsi exspectant, resurrectionem futuram iustorum et iniquorum. ¹⁶ In hoc et ipse studeo sine offendiculo conscientiam habere ad Deum et ad homines semper. ¹⁷ Post annos autem plures, eleemosynas facturus in gentem meam veni et oblationes; ¹⁸ in quibus invenerunt me purificatum in templo, non cum turba neque cum tumultu; ¹⁹ quidam autem ex Asia Iudaei, quos oportebat apud te praesto esse et accusare, si quid haberent adversum me; ²⁰ aut hi ipsi dicant quid invenerint iniquitatis, cum starem in concilio, ²¹ nisi de una hac voce, qua clamavi inter eos stans: De resurrectione mortuorum ego iudicor hodie apud vos!".

²² Distulit autem illos Felix certissime sciens ea, quae de hac via sunt, dicens: "Cum tribunus Lysias descenderit, cognoscam causam vestram", ²³ iubens centurioni custodiri eum et habere mitigationem, nec quemquam prohibere de suis ministrare ei. ²⁴ Post aliquot autem dies, adveniens Felix cum Drusilla uxore sua, quae erat Iudaea, vocavit Paulum et audivit ab eo de fide, quae est in Christum Iesum. ²⁵ Disputante autem illo de iustitia et continentia et de iudicio futuro, timefactus Felix respondit: "Quod nunc attinet, vade; tempore autem opportuno accersiam te", ²⁶ simul et sperans quia pecunia daretur sibi a Paulo; propter quod et frequenter accersiens eum loquebatur cum eo. ²⁷ Biennio autem expleto, accepit successorem Felix Porcium Festum; volensque gratiam praestare Iudaeis, Felix reliquit Paulum vinctum.