Read the Bible

¹ Agrippa vero ad Paulum ait: "Permittitur tibi loqui pro temetipso". Tunc Paulus, extenta manu, coepit rationem reddere: ² "De omnibus, quibus accusor a Iudaeis, rex Agrippa, aestimo me beatum, apud te cum sim defensurus me hodie, ³ maxime te sciente omnia, quae apud Iudaeos sunt consuetudines et quaestiones; propter quod, obsecro, patienter me audias. ⁴ Et quidem vitam meam a iuventute, quae ab initio fuit in gente mea et in Hierosolymis, noverunt omnes Iudaei; ⁵ praescientes me ab initio, si velint testimonium perhibere, quoniam secundum diligentissimam sectam nostrae religionis vixi pharisaeus. ⁶ Et nunc propter spem eius, quae ad patres nostros repromissionis facta est a Deo, sto iudicio subiectus, ⁷ in quam duodecim tribus nostrae cum perseverantia nocte ac die deservientes sperant devenire; de qua spe accusor a Iudaeis, rex! ⁸ Quid incredibile iudicatur apud vos, si Deus mortuos suscitat? ⁹ Et ego quidem existimaveram me adversus nomen Iesu Nazareni debere multa contraria agere; ¹⁰ quod et feci Hierosolymis, et multos sanctorum ego in carceribus inclusi, a principibus sacerdotum potestate accepta, et cum occiderentur, detuli sententiam; ¹¹ et per omnes synagogas frequenter puniens eos compellebam blasphemare, et abundantius insaniens in eos persequebar usque in exteras civitates.

¹² In quibus, dum irem Damascum cum potestate et permissu principum sacerdotum, ¹³ die media in via vidi, rex, de caelo supra splendorem solis circumfulgens me lumen et eos, qui mecum simul ibant; ¹⁴ omnesque nos cum decidissemus in terram, audivi vocem loquentem mihi Hebraica lingua: "Saul, Saul, quid me persequeris? Durum est tibi contra stimulum calcitrare". ¹⁵ Ego autem dixi: "Quis es, Domine?". Dominus autem dixit: "Ego sum Iesus, quem tu persequeris. ¹⁶ Sed exsurge et sta super pedes tuos; ad hoc enim apparui tibi, ut constituam te ministrum et testem eorum, quae vidisti, et eorum, quibus apparebo tibi, ¹⁷ eripiens te de populo et de gentibus, in quas ego mitto te ¹⁸ aperire oculos eorum, ut convertantur a tenebris ad lucem et de potestate Satanae ad Deum, ut accipiant remissionem peccatorum et sortem inter sanctificatos per fidem, quae est in me". ¹⁹ Unde, rex Agrippa, non fui incredulus caelestis visionis, ²⁰ sed his, qui sunt Damasci primum et Hierosolymis, et in omnem regionem Iudaeae et gentibus annuntiabam, ut paenitentiam agerent et converterentur ad Deum digna paenitentiae opera facientes. ²¹ Hac ex causa me Iudaei, cum essem in templo comprehensum, tentabant interficere. ²² Auxilium igitur assecutus a Deo usque in hodiernum diem sto testificans minori atque maiori, nihil extra dicens quam ea, quae Prophetae sunt locuti futura esse et Moyses: ²³ si passibilis Christus, si primus ex resurrectione mortuorum lumen annuntiaturus est populo et gentibus".

²⁴ Sic autem eo rationem reddente, Festus magna voce dixit: "Insanis, Paule; multae te litterae ad insaniam convertunt!". ²⁵ At Paulus: "Non insanio, inquit, optime Feste, sed veritatis et sobrietatis verba eloquor. ²⁶ Scit enim de his rex, ad quem et audenter loquor; latere enim eum nihil horum arbitror, neque enim in angulo hoc gestum est. ²⁷ Credis, rex Agrippa, Prophetis? Scio quia credis". ²⁸ Agrippa autem ad Paulum: "In modico suades me Christianum fieri!". ²⁹ Et Paulus: "Optarem apud Deum et in modico et in magno non tantum te sed et omnes hos, qui audiunt me hodie, fieri tales, qualis et ego sum, exceptis vinculis his!". ³⁰ Et exsurrexit rex et praeses et Berenice et qui assidebant eis; ³¹ et cum secessissent, loquebantur ad invicem dicentes: "Nihil morte aut vinculis dignum quid facit homo iste". ³² Agrippa autem Festo dixit: "Dimitti poterat homo hic, si non appellasset Caesarem".