Read the Bible

¹ [Omnia tempus habent,
et suis spatiis transeunt universa sub cælo.
² Tempus nascendi, et tempus moriendi;
tempus plantandi, et tempus evellendi quod plantatum est.
³ Tempus occidendi, et tempus sanandi;
tempus destruendi, et tempus ædificandi.
⁴ Tempus flendi, et tempus ridendi;
tempus plangendi, et tempus saltandi.
⁵ Tempus spargendi lapides, et tempus colligendi,
tempus amplexandi, et tempus longe fieri ab amplexibus.
⁶ Tempus acquirendi, et tempus perdendi;
tempus custodiendi, et tempus abjiciendi.
⁷ Tempus scindendi, et tempus consuendi;
tempus tacendi, et tempus loquendi.
⁸ Tempus dilectionis, et tempus odii;
tempus belli, et tempus pacis.]
⁹ [Quid habet amplius homo de labore suo?
¹⁰ Vidi afflictionem quam dedit Deus filiis hominum,
ut distendantur in ea.

¹¹ Cuncta fecit bona in tempore suo,
et mundum tradidit disputationi eorum,
ut non inveniat homo opus
quod operatus est Deus ab initio usque ad finem.
¹² Et cognovi quod non esset melius nisi lætari,
et facere bene in vita sua;
¹³ omnis enim homo qui comedit et bibit,
et videt bonum de labore suo,
hoc donum Dei est.
¹⁴ Didici quod omnia opera quæ fecit Deus perseverent in perpetuum;
non possumus eis quidquam addere, nec auferre,
quæ fecit Deus ut timeatur.
¹⁵ Quod factum est, ipsum permanet;
quæ futura sunt jam fuerunt,
et Deus instaurat quod abiit.]

¹⁶ [Vidi sub sole in loco judicii impietatem,
et in loco justitiæ iniquitatem:
¹⁷ et dixi in corde meo:
Justum et impium judicabit Deus,
et tempus omnis rei tunc erit.
¹⁸ Dixi in corde meo de filiis hominum,
ut probaret eos Deus,
et ostenderet similes esse bestiis.
¹⁹ Idcirco unus interitus est hominis et jumentorum,
et æqua utriusque conditio.
Sicut moritur homo,
sic et illa moriuntur.
Similiter spirant omnia,
et nihil habet homo jumento amplius:
cuncta subjacent vanitati,
²⁰ et omnia pergunt ad unum locum.
De terra facta sunt,
et in terram pariter revertuntur.
²¹ Quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum,
et si spiritus jumentorum descendat deorsum?
²² Et deprehendi nihil esse melius
quam lætari hominem in opere suo,
et hanc esse partem illius.
Quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat?]