Read the Bible

¹ En Nami, hare schoonmoeder, sprak tot haar: Mijne dochter, ik wil u rust bezorgen, dat het u welga.² Nu dan, deze Boaz, bij wiens dienstmaagden gij geweest zijt, is onze bloedverwant. Zie, hij zal dezen nacht op zijnen dorsvloer gerst wannen.³ Zo baad u dan en zalf u, en trek uw kleed aan, en ga af naar den dorsvloer, en maak u niet bekend, voordat men gegeten en gedronken zal hebben.⁴ Als hij zich dan gaat nederleggen, zo bemerk de plaats waar hij zich nederlegt; en kom, en sla het dek aan zijne voeten op, en leg u neder: zo zal hij u zeggen, wat gij doen moet.⁵ En zij sprak tot haar. Al wat gij mij zegt, zal ik doen.

⁶ En zij ging af naar den dorsvloer, en deed alles gelijk hare schoonmoeder haar geboden had.⁷ En toen Boaz gegeten en gedronken had, werd zijn hart vrolijk, en hij kwam en legde zich neder achter een hoop schoven; en zij kwam in stilte, en sloeg het dek aan zijne voeten op, en legde zich neder.⁸ Toen het nu middernacht was, verschrikte die man en beefde; en zie, ene vrouw lag aan zijne voeten. En hij sprak: Wie zijt gij?⁹ Zij antwoordde: Ik ben Ruth, uwe dienstmaagd: breid dan uwen vleugel uit over uwe dienstmaagd, want gij zijt de erf-losser.¹⁰ Toen sprak hij: gezegend zijt gij den Heer, mijne dochter; gij hebt uwe laatste weldadigheid nog beter gemaakt dan de eerste, dat gij geen jongelieden, arm of rijk, zijt achternagegaan.¹¹ En nu, mijne dochter, vrees niet: al wat gij zegt wil ik doen: want de gehele stad mijns volks weet, dat gij ene deugdzame vrouw zijt.¹² Nu, het is waar, dat ik een erf-losser ben, maar er is er nog een nader dan ik.¹³ Blijf hier den nacht over; morgen, indien hij u nemen wil, goed; maar indien het hem niet behaagt u te nemen, dan zal ik u nemen, zo waarlijk als de Heer leeft. Leg u neder tot aan den morgen.

¹⁴ En zij lag tot des morgens toe aan zijne voeten, en zij stond op, eer de een den ander onderkennen kon; want hij zeide: Dat niemand gewaarworde, dat ene vrouw op den dorsvloer gekomen is.¹⁵ En hij sprak: Reik den sluier toe, die u bedekt, en houd hem op. En zij hield hem op; en hij mat zes maten gerst, en legde die op haar, en hij ging naar de stad.¹⁶ En zij kwam tot hare schoonmoeder, welke zeide: Hoe staat het met u, mijne dochter? En zij maakte haar alles bekend, wat die man haar gedaan had;¹⁷ ook zeide zij: Deze zes maten gerst gaf hij mij, want hij sprak: Gij zult niet ledig tot uwe schoonmoeder komen.¹⁸ Zij nu sprak: Houd u stil, mijne dochter, totdat gij bevindt, waar het heen wil; want die man zal niet rusten, alvorens hij nog heden deze zaak ten einde gebracht hebbe.