Read the Bible

¹ Een gebed van Mozes, den man Gods. Heere God, Gij zijt onze toevlucht immer en altoos.² Eer de bergen werden, en de aarde en de wereld geschapen waren, zijt Gij, o God, van eeuwigheid tot eeuwigheid.³ Gij doet de mensen sterven, en spreekt: Komt weder, gij mensenkinderen.⁴ Want duizend jaren zijn voor U gelijk de dag van gisteren, die voorbij is, en als ene nachtwaak.⁵ Gij laat hen heenvaren als een stroom, en zij zijn gelijk een slaap, als gras dat spoedig verwelkt,⁶ dat vroeg bloeit en schielijk verwelkt, en des avonds afgesneden wordt en verdort.

⁷ Het is uw toorn, dat wij zo vergaan, en uwe gramschap, dat wij zo verschrikt worden.⁸ Want onze misdaden stelt Gij U voor ogen, onze heimelijke zonden in het licht van uw aangezicht.⁹ Zo gaan al onze dagen daarheen in uwen toorn, wij brengen onze jaren door als een gesprek.¹⁰ Ons leven duurt zeventig jaren: zo het hoog komt, zijn het tachtig jaren; en als het kostelijk geweest is, is het moeite en arbeid geweest; want het vaart snel weg, als vlogen wij heen.¹¹ Maar wie gelooft het, dat Gij zo toornig zijt, en wie vreest voor deze uwe grimmigheid?

¹² Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij verstandig worden.¹³ Heer, keer U toch weder tot ons, en wees uwen knechten genadig.¹⁴ Vervul ons vroeg met uwe gunst, zo willen wij roemen en vrolijk zijn ons leven lang.¹⁵ Verblijd ons nu weder naar de dagen, dat Gij ons geplaagd hebt, naar de jaren, dat wij ongeluk leden.¹⁶ Toon aan uwe knechten uwe werken, en uwe eer aan hunne kinderen.¹⁷ En de Heer, onze God, zij ons goedgunstig, en bevordere het werk onzer handen bij ons; ja, het werk onzer handen moge Hij bevorderen!