Read the Bible

¹ Looft den Heer, want Hij is vriendelijk, en zijne goedheid duurt eeuwig.² Dat zij dit zeggen, die verlost zijn door den Heer, die Hij uit den nood verlost heeft,³ en die Hij uit de landen samengebracht heeft, van het Oosten en van het Westen, van het Noorden en van de zee.⁴ Die dwalende gingen in de woestijn, op een ongebaanden weg, en geen stad vonden, waar zij wonen konden,⁵ zij waren hongerig en dorstig, zodat hunne zielen versmachten.⁶ En zij riepen tot den Heer in hunnen nood, en Hij redde hen uit hunne angsten,⁷ en voerde hen op den rechten weg, opdat zij gingen naar ene stad, waar zij wonen konden.⁸ Dat zij den Heer danken voor zijne goedheid, en voor zijne wonderen, die Hij aan de mensenkinderen doet;⁹ dat Hij de dorstige ziel verzadigt, en de hongerige ziel met het goede vervult.

¹⁰ Die zitten moesten in de duisternis en donkerheid, gevangen in dwang en ijzer,¹¹ omdat zij aan Gods geboden ongehoorzaam geweest waren, en de wet des Allerhoogsten geschonden hadden;¹² daarom moest hun hart met ongeluk geplaagd worden, dat zij daar lagen en niemand hen hielp,¹³ zodat zij tot den Heer riepen in hunnen nood, en Hij hen hielp uit hunne angsten,¹⁴ en hen voerde uit de duisternis en donkerheid, en hunne banden verscheurde,¹⁵ dat zij den Heer danken voor zijne goedheid, en voor zijne wonderen, die Hij aan de mensenkinderen doet;¹⁶ dat Hij de koperen deuren verbrak en de ijzeren grendels in stukken sloeg.

¹⁷ De dwazen, die geplaagd waren om hunne overtredingen en om hunne zonden,¹⁸ zodat zij een walg hadden van alle spijs, en doodkrank werden,¹⁹ zij riepen tot den Heer in hunnen nood, en Hij hielp hen uit hunne angsten,²⁰ en zond hun zijn woord, en maakte hen gezond, en redde hen, dat zij niet stierven.²¹ Dat zij den Heer danken voor zijne goedheid, en voor zijne wonderen, die Hij aan de mensenkinderen doet,²² en dank offeren, en zijne werken met vreugde vermelden.

²³ Die met schepen op de zee voeren en hunnen handel op grote wateren dreven;²⁴ die de werken des Heren ondervonden hebben, en zijne wonderen in de zee;²⁵ toen Hij sprak en een stormwind verwekte, dat de baren zich verhieven,²⁶ en naar den hemel opvoeren, en in den afgrond daalden, dat hunne ziel van angst versaagde,²⁷ dat zij tuimelden en waggelden als dronken, en geen raad meer wisten,²⁸ en tot den Heer riepen in hunnen nood, en Hij hen uit hunne angsten voerde,²⁹ en het onweder stilde, dat de baren zich legden,³⁰ en zij blijde werden, dat het stil geworden was, en Hij hen aan land bracht naar hunnen wens.³¹ Dat zij den Heer danken voor zijne goedheid, en voor zijne wonderen, die Hij aan de mensenkinderen doet,³² en hem in de gemeente prijzen en bij de ouden roemen.

³³ Hij is het, die beken deed verdrogen en waterbronnen verlopen,³⁴ zodat een vruchtbaar land niets droeg, wegens de boosheid dergenen, die daarin woonden.³⁵ Hij maakte het droge wederom waterrijk, en in het dorre land waterbronnen,³⁶ en deed de hongerigen aldaar wonen, opdat zij ene stad bereidden, waar zij wonen konden,³⁷ en akkers bezaaien en wijnbergen planten, en de jaarlijkse vruchten inzamelen mochten.³⁸ En Hij zegende hen, dat zij zich zeer vermenigvuldigden, en gaf hun veel vee.³⁹ Daarom werden zij onderdrukt en tenonder gebracht door het kwade, dat hen gedwongen en gedrongen had.⁴⁰ Hij schudde verachting op de vorsten en liet hen dwalen, waar het woest was.⁴¹ Maar Hij beschutte den arme voor ellende, en vermeerderde hun geslacht als ene kudde.⁴² Dit zullen de vromen zien en zich verblijden, maar alle boosheid zal verstomd staan.⁴³ Wie is wijs? Die geve hierop acht; zo zal men bemerken hoevele weldaden de Heer bewijst.