Read the Bible

¹ En op den eersten dag der week, zeer vroeg, kwamen zij bij het graf, en droegen de specerijen, die zij bereid hadden, en enigen met haar.² En zij vonden den steen afgewenteld van het graf,³ en gingen er in, en vonden het lichaam des Heren Jezus niet.⁴ En het geschiedde, toen zij daarover bekommerd waren, zie, toen traden twee mannen bij haar, met blinkende klederen.⁵ En zij verschrikten, en bogen het aangezicht neder ter aarde. Toen zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den levende bij de doden?⁶ Hij is hier niet, hij is opgestaan. Gedenkt aan hetgeen hij tot u gesproken heeft, toen hij nog in Galila was,⁷ zeggende: Des Mensen Zoon moet overgeleverd worden in de handen der zondaren, en gekruisigd worden, en ten derden dage opstaan.⁸ En zij gedachten aan zijne woorden.⁹ En zij gingen weder van het graf, en verkondigden dit alles aan de elve en aan al de anderen.¹⁰ En het waren Maria Magdalena, en Johanna, en Maria de moeder van Jakobus, en anderen met haar, die dit aan de apostelen zeiden.¹¹ En hare woorden schenen hun als ijdel geklap, en zij geloofden haar niet.¹² Maar Petrus stond op en liep naar het graf, bukte daarin, en zag de linnen doeken alleen liggen; en hij ging weg, en verwonderde zich over hetgeen er gebeurd was.

¹³ En zie, twee van hen gingen op dien dag naar een vlek, dat zestig stadin van Jeruzalem was, welks naam was Emmas;¹⁴ en zij spraken met elkander over alles wat er was voorgevallen.¹⁵ En het geschiedde terwijl zij alzo spraken en elkander vraagden, dat Jezus tot hen kwam en met hen wandelde;¹⁶ maar hunne ogen werden gehouden. dat zij hem niet kenden.¹⁷ En hij zeide tot hen: Wat zijn dat voor redenen, die gij wandelende met elkander wisselt, en waarom zijt gij zo treurig?¹⁸ Toen antwoordde de een, genaamd Kleopas, en zeide tot hem: Zijt gij alleen onder de vreemdelingen te Jeruzalem, die niet weet, wat dezer dagen aldaar geschied is?¹⁹ En hij zeide tot hen: Wat? En zij zeiden tot hem: Dat van Jezus van Nazaret, die een profeet was, machtig van daden en woorden, voor God en al het volk;²⁰ hoe onze Hogepriesters en Oversten hem overgeleverd hebben tot het oordeel des doods, en hem gekruisigd hebben.²¹ Wij nu hoopten, dat hij Isral zou verlossen. En boven dit alles is het heden de derde dag, dat dit geschied is.²² Ook hebben ons sommige vrouwen van de onzen verschrikt, die vroeg aan het graf geweest zijn,²³ en zijn lichaam niet gevonden hebben, en kwamen en zeiden, dat zij een gezicht van Engelen gezien hadden, die zeiden, dat hij leeft.²⁴ En enigen van ons gingen heen naar het graf, en vonden het zoals de vrouwen gezegd hadden; maar hem vonden zij niet.²⁵ En hij zeide tot hen: O gij onverstandigen en tragen van hart, om te geloven al hetgeen de Profeten gesproken hebben!²⁶ Moest niet de Christus dit lijden, en in zijne heerlijkheid ingaan?²⁷ En hij begon van Mozes en alle Profeten, en legde hun in alle Schriften uit hetgeen van hem gesproken was.²⁸ En zij kwamen nabij het vlek, waar zij naar toe gingen, en hij hield zich, alsof hij verder wilde gaan.²⁹ En zij drongen hem, zeggende: Blijf bij ons, want het gaat avond worden en de dag heeft zich geneigd. En hij ging binnen, om bij hen te blijven.³⁰ En het geschiedde, toen hij met hen aan tafel zat, dat hij het brood nam en dankte; en hij brak het en gaf het hun.³¹ Toen werden hunne ogen geopend, en zij herkenden hem; en hij verdween voor hen.³² En zij zeiden tot elkander: Brandde niet ons hart in ons, toen hij met ons sprak op den weg en toen hij ons de Schriften opende?³³ En zij stonden te dier ure op, keerden weder naar Jeruzalem, en vonden de elve vergaderd, en die bij hen waren,³⁴ welke zeiden: De Heer is waarlijk opgestaan, en aan Simon verschenen!³⁵ En zij verhaalden hun wat op den weg geschied was, en hoe hij door hen herkend was geworden, toen hij het brood brak.

³⁶ En toen zij daarvan spraken, stond Jezus zelf in het midden van hen, en zeide tot hen: Vrede zij met ulieden!³⁷ En zij verschrikten en vreesden, en meenden, dat zij een geest zagen.³⁸ En hij zeide tot hen: Wat zijt gij zo verschrikt, en waarom komen zulke gedachten in uwe harten op?³⁹ Ziet mijne handen en mijne voeten, ik ben het zelf; betast mij en ziet, want een geest heeft geen vlees en beenderen, gelijk gij ziet, dat ik heb.⁴⁰ En toen hij dit zeide, toonde hij hun zijne handen en voeten.⁴¹ En toen zij het nog niet geloofden van blijdschap, en zich verwonderden, zeide hij tot hen: Hebt gij hier iets om te eten?⁴² En zij legden hem een stuk van een gebraden vis en honigraat voor;⁴³ en hij nam het en at het voor hunne ogen.⁴⁴ En hij zeide tot hen: Dit zijn de woorden, die ik tot u sprak, toen ik nog bij u was, dat het alles moest vervuld worden, wat van mij geschreven is in de wet van Mozes en in de Profeten en in de Psalmen.⁴⁵ Toen opende hij hun verstand, om de Schriften te verstaan,⁴⁶ en zeide tot hen: Alzo is er geschreven, en alzo moest de Christus lijden, en opstaan van de doden ten derden dage,⁴⁷ en in zijnen naam boete en vergeving der zonden laten prediken, onder alle volken, te beginnen bij Jeruzalem.⁴⁸ En gij zijt van dit alles getuigen.⁴⁹ En zie, ik zal de belofte mijns Vaders op u zenden; maar gij moet in de stad Jeruzalem blijven, totdat gij aangedaan wordt met kracht uit de hoogte.

⁵⁰ En hij leidde hen uit tot aan Bethani toe, en hief zijne handen op en zegende ze.⁵¹ En het geschiedde, toen hij hen zegende, dat hij van hen scheidde en opgevoerd werd in den hemel.⁵² En zij aanbaden hem, en keerden weder naar Jeruzalem met grote vreugde.⁵³ En zij waren altijd in den tempel, en prezen en loofden God.