Read the Bible

¹ Gedenk Heer, hoe het ons gaat; aanschouw en zie onzen smaad aan.² Ons erf is den vreemden ten deel geworden, en onze huizen den uitlanders.³ Wij zijn wezen en hebben geen vader; onze moeders zijn als weduwen.⁴ Ons water moeten wij voor geld drinken, ons hout wordt ons tegen betaling gebracht.⁵ Men drijft ons over den hals; en of wij al moede zijn, zo laat men ons nochtans geen rust.⁶ Wij hebben ons aan Egypte en Assyri moeten overgeven, opdat wij brood genoeg zouden te eten hebben.⁷ Onze vaders hebben gezondigd en zijn niet meer, en wij moeten hunne misdaad ontgelden.⁸ Knechten heersen over ons, en er is niemand, die ons redt uit hunne hand.⁹ Wij moeten ons brood met gevaar van ons leven halen, wegens het zwaard der woestijn.¹⁰ Onze huid is verbrand als in den oven, wegens den gruwelijken honger.¹¹ Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonkvrouwen in de steden van Juda.¹² De vorsten zijn door hen opgehangen, en de personen der ouden heeft men niet geerd.¹³ De jongelingen hebben molenstenen moeten dragen, en de jonge knapen bezweken onder het houtdragen.¹⁴ De ouden zitten niet meer in de poort, en de jongelingen hebben hun snarenspel gestaakt.¹⁵ De vreugd onzes harten is ten einde, onze rei is in weeklagen veranderd.¹⁶ De kroon onzes hoofds is afgevallen. Wee ons, dat wij zo gezondigd hebben!

¹⁷ Daarom is ook ons hart bedroefd, en zijn onze ogen duister geworden:¹⁸ wegens den berg Sion, dat hij zo woest ligt, en de vossen er over lopen.¹⁹ Maar Gij Heer, Gij, die eeuwig blijft, en uw troon altoos en eeuwig,²⁰ waarom wilt Gij ons geheel vergeten, en ons zolang verlaten?²¹ Heer, breng ons weder tot U, opdat wij wederkeren; vernieuw onze dagen als van ouds.²² Want zoudt Gij ons verworpen hebben, en zozeer op ons vertoornd zijn?