Read the Bible

¹ Job antwoordde en sprak:² Wanneer men mijn jammer woog en al mijn lijden in een weegschaal legde,³ het zou zwaarder zijn dan het zand aan de zee; daarom is het te vergeefs wat ik spreek.⁴ Want de pijlen des Almachtigen steken in mij, hunne grimmigheid drinkt mijn geest in; en Gods verschrikkingen zijn tegen mij gericht.⁵ Het wild schreeuwt niet, als het gras heeft, de os loeit niet, als hij zijn voeder heeft.⁶ Kan men ook eten, wat ongezouten is, of wie kan smaak hebben in het wit, dat om den dooier is?⁷ Wat mijne ziel weigerde aan te raken, dat is mijne spijs, tot walging.

⁸ O, dat mijne bede geschiedde, en God mij gaf hetgeen ik hoop:⁹ dat God begon en mij versloeg, en zijne hand uitstrekte en mij vermorzelde.¹⁰ Dan had ik nog troost, en wilde bidden in mijne krankheid, dat Hij mij slechts niet verschoonde; want ik heb de redenen des Heiligen nooit verloochend.¹¹ Wat is mijne kracht, dat ik zou volharden? En welk is mijn einde, dat mijne ziel geduldig zou zijn?¹² Is mijne kracht steen? Is mijn vlees koper?¹³ Ik heb toch nergens hulp, en mijn vermogen is weg.

¹⁴ Wie zijnen naaste barmhartigheid weigert, die verlaat de vrees des Almachtigen.¹⁵ Mijne broeders bleken onbetrouwbaar als ene beek, gelijk waterstromen voorbijvloeien,¹⁶ die troebel zijn van het ijs, waarin de sneeuw ene wijkplaats zoekt.¹⁷ In dien tijd, als de hitte hen drukken zal, zullen zij versmachten; en als het heet wordt, zullen zij van hunne plaats wegvloeien.¹⁸ Hun weg gaat terzijde af; zij treden op het ongebaande en zullen omkomen.¹⁹ De karavanen van Tema zien ze, de karavanen van Saba (Scheba) hoopten op haar,²⁰ maar zij zullen te schande worden in hunne hoop, en moeten zich schamen als zij derwaarts komen.²¹ Want gijlieden zijt voor mij tot een niets geworden, en omdat gij jammer ziet, zijt gij bevreesd.

²² Heb ik ook tot u gezegd: Brengt herwaarts en schenkt mij wat van uw vermogen, of redt mij uit de hand des vijands,²³ en verlost mij van de hand der tyrannen?²⁴ Leert mij, ik zal zwijgen; en hetgeen ik niet weet, geeft mij dat te verstaan.²⁵ Waarom berispt gij de rechte redenen? Wie er onder ulieden, die ze zou kunnen bestraffen?²⁶ Denkt gij woorden te bestraffen? De rede van een wanhopige is voor den wind.²⁷ Gij overvalt een armen wees, en graaft voor uwen naaste kuilen.²⁸ Doch dewijl gij begonnen hebt, zo ziet op mij, of ik voor u met logens bestaan zal.²⁹ Antwoordt hetgeen recht is; mijn antwoord zal nochtans recht blijven.³⁰ Is er onrecht op mijne tong; of geeft mijn mond kwaad voor?