Read the Bible

¹ Ik heb een verbond gemaakt met mijne ogen, dat ik geen acht zou geven op ene maagd.² Wat zou God mij anders als loon van boven geven, en welk erf de Almachtige uit de hoogte?³ Zou niet billijker de onrechtvaardige zulk ongeluk hebben, en een kwaaddoener zo verstoten worden?⁴ Ziet Hij niet mijne wegen, en telt Hij niet al mijne treden?⁵ Heb ik gewandeld in ijdelheid, of heeft mijn voet zich gehaast tot bedrog,⁶ zo wege men mij op ene rechte weegschaal, dan zal God mijne vroomheid erkennen.⁷ Zijn mijne gangen ooit geweken van den weg, en heeft mijn hart mijne ogen nagevolgd, of heeft iets aan mijne handen gekleefd,⁸ zo moge ik zaaien, en een ander ete het; en mijn geslacht moge uitgeroeid worden.

⁹ Heeft mijn hart zich laten verlokken tot ene vrouw, en heb ik aan mijns naasten deur geloerd,¹⁰ zo moge mijne huisvrouw door een ander geschonden worden, en anderen mogen haar beslapen.¹¹ Want dit is ene schanddaad, en een misdrijf voor de rechters.¹² Ja, dit zou een vuur zijn, dat tot het verderf toe verteren en al mijne inkomsten uitroeien zou.¹³ Heb ik het recht mijns knechts of mijner dienstmaagd veracht, als zij ene zaak tegen mij hadden,¹⁴ wat zou ik dan doen, als God zich opmaakte, en wat zou ik antwoorden, als Hij bestrafte?¹⁵ Heeft die ook hem niet gemaakt, die mij in den moederschoot vormde, en heeft Hij hem in het lichaam niet evenzo bereid?

¹⁶ Heb ik den nooddruftigen hunne begeerte ontzegd, en de ogen der weduwen laten versmachten?¹⁷ Heb ik mijne bete alleen gegeten, en heeft de wees niet ook daarvan gegeten?¹⁸ Want ik heb mij van de jeugd af gedragen als een vader, en van den moederschoot af heb ik gaarne getroost.¹⁹ Heb ik iemand zien omkomen, omdat hij geen kleed had, en den arme zonder bedekking laten gaan;²⁰ hebben zijne lendenen mij niet gezegend, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;²¹ heb ik mijne hand tegen den wees opgeheven, dewijl ik zag, dat ik helpers had in de poort,²² zo valle mijn schouder van het schouderbeen, en mijn arm breke van de pijp af.²³ Neen, ik vreesde Gods straf over mij, en ik kon zijnen last niet verdragen.

²⁴ Heb ik het goud tot mijn toeverlaat gesteld, en tot den goudklomp gezegd: Mijn troost?²⁵ Heb ik mij verblijd, omdat ik veel goederen had, en mijne hand allerlei had verworven?²⁶ Heb ik de zon aangezien, als zij helder scheen, en de maan, als zij vol daarheen trad,²⁷ dat mijn hart zich heimelijk had laten overreden, hun kussen toe te werpen met mijne hand?²⁸ Hetwelk ook ene misdaad is voor de rechters, want daarmede zou ik God daarboven verzaakt hebben.²⁹ Heb ik mij verblijd, als het mijnen vijand kwalijk ging, en heb ik mij verheven, als hem ongeluk trof?³⁰ Want ik liet mijnen mond niet zondigen, om door een vloek zijn leven te begeren.³¹ Hebben de mannen in mijne hut niet moeten zeggen: Waar is iemand, die van zijn vlees niet verzadigd is geworden?³² De gast moest er niet buiten blijven; mijne deur deed ik den reizenden open.

³³ Heb ik mijne schuld naar mensenwijze bedekt, dat ik heimelijk mijne misdaad verborg?³⁴ Heb ik gevreesd voor de grote menigte, en heeft de verachting der maagschappen mij afgeschrikt, dat ik stil bleef en de deur niet uitging?³⁵ Wie geeft mij een verhoorder? Dat de Almachtige mijne begeerte verhore! Dat iemand een boek schreve over mijne zaak!³⁶ Zo zou ik het op mijne schouders nemen, en het als ene kroon op mijn hoofdhulsel binden.³⁷ Ik zou het getal mijner treden aantonen, en als een vorst zou ik tot hem naderen.³⁸ Zal mijn land tegen mij schreeuwen, en zullen zijne voren met elkander wenen?³⁹ Heb ik zijne vruchten onbetaald gegeten, en het leven den akkerlieden zuur gemaakt,⁴⁰ zo wassen mij distels voor tarwe op, en doornen voor gerst. Hier eindigende redenen van Job.