Read the Bible

¹ Maar nu spotten met mij wie jonger zijn dan ik ben, wier vaders ik versmaad zou hebben om bij de honden mijner kudde te stellen;² wier vermogen ik voor niets hield; die niet tot den ouderdom konden komen;³ die van honger en kommer eenzaam vloden naar de woestijn, onlangs verdorven en ellendig geworden zijn;⁴ die netels uitplukten rondom de bossen, en bremwortel was hunne spijs;⁵ uit het midden der mensen worden zij weggedreven, men schreeuwt over hen als over een dief.⁶ In schrikvolle dalen woonden zij, in de holen der aarde en der steenkloven;⁷ tussen de bossen riepen zij, en onder de distels vergaderden zij zich,⁸ de kinderen der roekeloze en verachte lieden, die de geringsten in het land waren.⁹ Maar nu ben ik hun snarenspel geworden, en moet hun schimpwoord zijn;¹⁰ zij hebben een afschuw van mij, en vlieden verre van mij, en ontzien zich niet voor mijn aangezicht te spuwen.¹¹ Zij hebben hun zeel losgemaakt en mij verdrukt, en hunnen toom voor mij afgeworpen.¹² Ter rechterhand hebben boeven zich tegen mij gesteld, en hebben mijnen voet uitgestoten, en hebben over mij een weg gemaakt om mij te verderven.¹³ Zij hebben mijne paden gebroken; het was hun zo licht te beschadigen, dat zij geen hulp daartoe nodig hadden.¹⁴ Zij zijn hier ingekomen als door ene wijde scheur, en zijn zonder orde aangevallen.

¹⁵ Verschrikking heeft zich tegen mij gekeerd, en heeft mijne heerlijkheid vervolgd als de wind, en als ene wolk trok mijn gelukzalige staat voorbij.¹⁶ Maar nu giet mijne ziel zich over mij uit, en de tijd der ellende heeft mij aangegrepen.¹⁷ Des nachts wordt mijn gebeente overal doorboord; en die mij jagen, leggen zich niet te slapen.¹⁸ Door overmaat van geweld wordt mijn kleed telkens veranderd, waarmede ik omgord ben, als met mijn rok.¹⁹ Men heeft mij in het slijk getreden, en gelijk geacht aan stof en as.²⁰ Roep ik angstig tot U, zo antwoordt Gij mij niet; treed ik voor, zo geeft Gij geen acht op mij.²¹ Gij zijt jegens mij veranderd in enen wrede, en bewijst uwe gramschap aan mij met de sterkte uwer hand.²² Gij heft mij op, en laat mij op den wind daarheen varen, en versnelt mij krachtiglijk.²³ Want ik weet, dat Gij mij aan den dood zult overleveren; daar is het bestemde huis aller levenden.²⁴ Nochtans, zal iemand zijne hand niet uitstrekken tot het beenderenhuis, en niet kermen in zijne verdrukking?²⁵ Ik weende immers over hem, die een harden tijd had, en mijne ziel jammerde over de armen.²⁶ Ik verwachtte het goede, en het kwade komt; ik hoopte op het licht, en de duisternis komt.²⁷ Mijne ingewanden koken en hebben geen rust; de tijd der ellende heeft mij overvallen.²⁸ Ik ga zwart daarheen, en nochtans niet verbrand van de zon; ik sta op in de gemeente, en schreeuw het uit.²⁹ Ik ben een broeder der jakhalzen en een metgezel der struisvogels geworden.³⁰ Mijn huid is over mij zwart geworden, en mijn gebeente is verdord van hitte.³¹ Mijn harp is mij ene klacht geworden, en mijne fluit ene stem des wenens.