Read the Bible

¹ Toen antwoordde Elifaz van Teman en sprak:² Zal een wijs man zulke opgeblazen woorden spreken, en zijn buik zo vullen met ijdele redenen?³ Gij verantwoordt u met woorden, die niet deugen, en uw spreken is onnut.⁴ Gij hebt de vrees laten varen, en spreekt te verachtelijk voor God.⁵ Want uwe misdaad leert uwen mond alzo, en gij hebt ene arglistige tong verkozen.⁶ Uw tong zal u verdoemen, en niet ik; en uwe lippen zullen u antwoorden.⁷ Zijt gij de eerste mens, die geboren werd, of zijt gij Vr alle heuvelen ontvangen?⁸ Hebt gij Gods geheimen raad gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u toegetrokken?⁹ Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat niet ook bij ons is?¹⁰ Onder ons zijn grijzen en ouden, die langer geleefd hebben dan uwe vaderen.¹¹ Zouden Gods vertroostingen zo weinig bij u gelden? Maar gij heb nog iets geheims bij u.¹² Wat neemt uw hart voor, hoe ziet gij zo groots?¹³ Wat stelt zich uw wrevel tegen God, dat gij zulke redenen uit uwen mond laat gaan?¹⁴ Wat is de mens, dat hij rein zou zijn; en die van ene vrouw geboren is, dat hij rechtvaardig zou zijn?¹⁵ Zie, onder zijne heiligen is niemand onberispelijk, en de hemelen zijn niet rein voor hem:¹⁶ hoeveel te meer is een mens gruwelijk en snood, die het onrecht indrinkt als water!

¹⁷ Ik wil het u tonen, hoor toe; en wat ik gezien heb, dat zal ik u verhalen;¹⁸ wat de wijzen gezegd hebben, en hunnen vaderen niet verborgen geweest is,¹⁹ aan wie alleen het land gegeven is, dat er geen vreemde doortrekken mocht.²⁰ De goddeloze beeft, zolang hij leeft en den tyran is het getal zijner jaren verborgen.²¹ Wat hij hoort, dat verschrikt hem; en al is het vrede, zo vreest hij toch, dat de verderver komt.²² Hij gelooft niet, dat hij het ongeluk kan ontvlieden, en hij vermoedt altoos het zwaard.²³ Hij trekt her waarts en derwaarts als om brood, en hij denkt altoos, dat de tijd zijns ongeluks ophanden is.²⁴ Angst en nood verschrikken hem en slaan hem terneder, als een koning met een heir.²⁵ Want hij heeft zijne hand tegen God uitgestrekt, en tegen den Almachtige zich aangekant;²⁶ hij loopt met den kop tegen Hem aan, en vecht halsstarrig tegen Hem;²⁷ hij zwelt op van zwaarlijvigheid, en maakt zich vet en dik.²⁸ Echter zal hij in verwoeste steden wonen, waar geen huizen zijn, en die overhoop liggen.²⁹ Hij zal niet rijk blijven, en zijn goed zal niet bestaan; en zijn geluk zal zich niet uitbreiden in het land.³⁰ Ongeval zal niet van hem afblijven; de vlam zal zijne takken verdorren, en door den adem haars monds hem verteren.³¹ Hij zal niet bestaan, want hij is in zijn ijdelen waan bedrogen; en ijdelheid zal zijn loon worden.³² Hij zal een einde nemen, als het hem ongelegen komt, en zijn tak zal niet bloeien.³³ Hij zal afgerukt worden als ene ontijdige druif van den wijnstok, en gelijk een olijfboom zijnen bloesem afwerpt.³⁴ Want de vergadering der huichelaars zal eenzaam blijven, en het vuur zal de hutten dergenen, die geschenken nemen, verslinden.³⁵ Zij gaan zwanger van ongeluk en baren moeite, en hun schoot brengt bedrog voort.