Read the Bible

¹ De mens, van ene vrouw geboren, leeft een korten tijd en is vol van onrust.² Hij gaat op als ene bloem en valt af, vliegt weg als ene schaduw en blijft niet.³ En over zulk enen doet Gij uwe ogen open, dat Gij mij voor u in het gericht doet komen?⁴ Wie zal een reine vinden bij degenen, waar niemand rein is?⁵ Hij heeft zijn bestemden tijd, het getal zijner maanden staat bij U; Gij hebt hem een perk gesteld, dat hij niet overschrijden kan.⁶ Wend U van hem af, opdat hij rust hebbe, totdat zijn tijd komt, dien hij als een dagloner verwacht.

⁷ Een boom heeft hoop, al is hij afgehouwen, dat hij weder zal uitbotten, en niet ophouden jonge scheuten te maken; al is het,⁸ dat zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof versterft,⁹ zo groeit hij toch weder van den reuk des waters, en wast op, alsof hij geplant ware.¹⁰ Maar de mens sterft, is weg, hij gaat heen en waar is hij?¹¹ Gelijk het water verloopt uit een meer, en gelijk ene rivier uitdroogt en verschroeit,¹² alzo blijft de mens liggen en zal niet opstaan; hij zal niet ontwaken, zolang de hemel blijft, noch van zijnen slaap opgewekt worden.¹³ Och, dat Gij mij in het graf bedekken en verbergen wildet, totdat uw toorn zich legde, en mij een perk stellen, totdat Gij aan mij gedacht.¹⁴ Meent gij, dat een mens, als hij dood is, weder leven zal? Dan zou ik al de dagen van mijnen strijd hopen, totdat mijne vernieuwing gekomen was.¹⁵ O, dat Gij mij wildet roepen en ik U antwoordde, en het werk uwer handen niet wildet versmaden!

¹⁶ Want Gij hebt reeds mijne treden geteld, maar Gij zult immers geen acht slaan op mijne zonde;¹⁷ Gij hebt mijne overtreding in een bundel verzegeld, en mijne misdaad samengevat.¹⁸ Een berg vervalt toch en vergaat, en ene rots wordt van hare plaats verzet;¹⁹ het water slijpt de stenen af, en de druppels spoelen de aarde weg, zo is ook des mensen hoop verloren.²⁰ Want Gij stoot hem geheel omver, dat hij heenvaart; Gij verandert zijne gestalte en laat hem varen.²¹ Komen zijne kinderen tot eer, hij weet het niet, of worden zij gering, hij wordt het niet gewaar;²² zolang hij zijn vlees nog aan zich draagt, moet hij smart hebben, en zolang zijne ziel nog bij hem is, moet hij rouw dragen.