Read the Bible

¹ Toen kon Jozef zich niet langer inhouden voor allen, die rondom hem stonden en hij riep: Laat allen van mij uitgaan! En niemand stond bij hem, toen Jozef zich aan zijne broeders bekend maakte.² En hij weende overluid, zodat de Egyptenaars en Farao's huis het hoorden.³ En hij sprak tot zijne broeders: Ik ben Jozef! Leeft mijn vader nog? En zijne broeders konden hem niet antwoorden, zo verschrikten zij voor zijn aangezicht.⁴ Maar hij sprak tot zijne broeders: Treedt toch hier tot mij; en zij traden toe. En hij sprak: Ik ben Jozef, uw broeder, dien gij naar Egypte verkocht hebt.⁵ En nu, bekommert u niet en weest niet neerslachtig, omdat gij mij hierheen verkocht hebt; want tot behoud uws levens heeft God mij voor u uitgezonden.⁶ Want het zijn nu twee jaren, dat de duurte in het land is, en het zijn nog vijf jaren, dat er geen ploegen noch oogsten zijn zal;⁷ doch God heeft mij voor u uitgezonden, opdat Hij u late overblijven op de aarde, en uw leven redde door ene grote verlossing.⁸ En nu, gij hebt mij niet herwaarts gezonden, maar God; die heeft mij gesteld tot een vader over Farao, en tot een heer over zijn gehele huis, en tot een vorst in geheel Egypteland.⁹ Haast u nu en trekt op tot mijnen vader, en zegt hem: Dit laat uw zoon Jozef u zeggen: God heeft mij tot een heer in geheel Egypte gesteld; kom af tot mij en vertoef niet;¹⁰ gij zult in het land Gosen wonen, en nabij mij zijn, gij en uwe kinderen en uwe kindskinderen, uw klein en groot vee, en al wat gij hebt.¹¹ Ik zal u aldaar verzorgen; want het zijn nog vijf jaren duurte; opdat gij niet verderft met uw huis en met al wat gij hebt.¹² Zie, uwe ogen zien het, en de ogen van mijnen broeder Benjamin, dat mijn mond met u spreekt.¹³ Verkondigt mijnen vader al mijne heerlijkheid in Egypte, en al wat gij gezien hebt; haast u en komt met mijnen vader herwaarts af.¹⁴ En hij viel zijnen broeder Benjamin om den hals en weende, en Benjamin weende ook aan zijnen hals.¹⁵ En hij kuste al zijne broeders, en weende, terwijl hij hen omarmde; daarna spraken zijne broeders met hem.

¹⁶ En toen dit gerucht in Farao's huis kwam, dat Jozefs broeders gekomen waren, behaagde het Farao en al zijnen dienaren;¹⁷ en Farao sprak tot Jozef: Zeg aan uwe broeders: Doet alzo: laadt uwe lastdieren en trekt heen, en als gij komt in het land Kanan,¹⁸ zo neemt uwen vader en al de uwen, en komt tot mij; ik zal u goederen in Egypteland geven, zodat gij eten zult het vette in het land.¹⁹ En gebied hun: Doet alzo: neemt tot u uit Egypteland wagens voor uwe kinderkens en vrouwen, en voert uwen vader herwaarts en komt.²⁰ En ziet uw huisraad niet aan, want de goederen van geheel Egypteland zullen voor u zijn.²¹ En de zonen Israls deden alzo; en Jozef gaf hun wagens, naar Farao's bevel, en teerkost op den weg,²² en gaf aan ieder van hen allen een feestkleed; maar aan Benjamin gaf hij driehonderd zilverlingen en vijf feestklederen.²³ En aan zijnen vader zond hij daarbij tien ezels, beladen met goederen van Egypte en tien ezelinnen met koren en brood en spijs voor zijnen vader op den weg.²⁴ Alzo liet hij zijne broeders gaan, en zij trokken heen; en hij sprak tot hen: Twist niet met elkander op den weg.

²⁵ Alzo trokken zij op uit Egypte, en kwamen in het land Kanan tot hunnen vader Jakob,²⁶ en verkondigden hem en zeiden: Jozef leeft nog, en is een heer in geheel Egypteland. Maar zijn hart dacht geheel anders, want hij geloofde hen niet.²⁷ Toen zeiden zij hem al de woorden van Jozef, welke hij tot hen gesproken had; en toen hij de wagens zag, welke Jozef hem gezonden had om hem te vervoeren, toen werd de geest van hunnen vader Jakob levendig,²⁸ en Isral sprak: Het is genoeg! Jozef, mijn zoon, leeft nog! Ik zal heengaan en hem zien, eer ik sterf.