Read the Bible

¹ Jakob nu ging zijnen weg; en de Engelen Gods ontmoetten hem.² En toen hij hen zag, sprak hij: Het zijn Gods heiren, en noemde deze plaats Mahanam.

³ En Jakob zond boden voor zich uit naar zijnen broeder Esau in het land Ser, in de landstreek van Edom,⁴ en beval hun en sprak: Zegt mijnen heer Esau aldus: Uw knecht laat u zeggen: Ik heb lang vertoefd bij Laban, tot nu toe;⁵ en ik heb runderen en ezels, schapen, knechten en maagden; en heb uitgezonden om het u, mijnen heer, bekend te maken, opdat ik genade in uwe ogen vinde.⁶ De boden kwamen weder tot Jakob en zeiden: Wij kwamen bij uwen broeder Esau, en hij trekt u ook te gemoet met vierhonderd man.⁷ Toen vreesde Jakob zeer en hij werd bang en verdeelde het volk, dat bij hem was, en de schapen en de runderen en de kamelen, in twee heiren,⁸ en sprak: Zo Esau op het ne heir aankomt en het slaat, zo zal het overgeblevene ontkomen.

⁹ Verder sprak Jakob: God van mijnen vader Abraham, en God van mijnen vader Isak, Heer! Gij, die tot mij gezegd hebt: Trek weder naar uw land en tot uwe maagschap, Ik zal u weldoen:¹⁰ ik ben te gering voor al de barmhartigheid en voor al de trouw, welke Gij aan uwen knecht bewezen hebt; want ik had niet meer dan dezen staf, toen ik over dezen Jordaan ging, en nu ben ik twee heiren geworden.¹¹ Red mij uit de hand mijns broeders, uit de hand van Esau; want ik vrees voor hem, dat hij misschien kome en mij sla, benevens moeders en kinderen.¹² Gij hebt immers gezegd: Ik zal u weldoen, en uw zaad maken als het zand aan de zee, dat men niet tellen kan wegens de menigte.

¹³ En hij bleef dien nacht daar, en hij nam van hetgeen hij voorhanden had een geschenk voor zijnen broeder Esau:¹⁴ tweehonderd geiten, twintig bokken, tweehonderd schapen, twintig rammen,¹⁵ en dertig zogende kamelinnen met hare veulens, veertig koeien en tien varren, twintig ezelinnen met tien veulens;¹⁶ en gaf ze in de handen zijner knechten, elke kudde afzonderlijk, en sprak tot hen: Gaat voor mij uit, en laat ruimte tussen de ene kudde en de andere.¹⁷ En hij gebood den eersten, zeggende: Wanneer mijn broeder Esau u ontmoet en u vraagt: Wien behoort gij toe, en waar wilt gij heen, en van wien is hetgeen gij Vr u drijft?,¹⁸ zo zult gij zeggen: Het behoort uwen knecht Jakob toe; die zendt zijnen heer Esau een geschenk en trekt ons achterna.¹⁹ Alzo gebood hij den tweeden en den derden, en allen die achter de kudden gingen, zeggende: Gelijk ik u gezegd heb, zegt Z tot Esau, wanneer gij hem ontmoet;²⁰ en zegt ook: Zie, uw knecht Jakob is achter ons, want hij dacht: Ik zal hem verzoenen met dit geschenk, dat voor mij uitgaat; daarna zal ik hem zien; misschien zal hij mij aannemen.²¹ Alzo ging dat geschenk voor hem uit, maar hij bleef dien nacht bij het heir.²² En hij stond in dien nacht op, en nam zijne twee vrouwen en zijne twee dienstmaagden en zijne elf kinderen, en trok over het veer van den Jabbok;²³ en hij nam hen en voerde hen over het water, zodat verkwam wat hij bij zich had.

²⁴ En hij bleef alleen. Toen worstelde een man met hem, totdat de dageraad aanbrak;²⁵ en toen hij zag, dat hij hem niet overmocht, raakte hij het gewricht zijner heup aan, en het gewricht zijner heup werd door het worstelen met hem verwrongen.²⁶ En hij sprak: Laat mij gaan, want de dageraad breekt aan. Maar hij antwoordde: Ik laat u niet los, tenzij gij mij zegent.²⁷ En hij sprak: Hoe heet gij? Hij antwoordde: Jakob.²⁸ En hij sprak: Gij zult niet meer Jakob heten, maar Isral; want gij hebt met God en met mensen gestreden, en hebt de overhand behouden.²⁹ En Jakob vraagde hem en sprak: Zeg toch, hoe heet gij? En hij sprak: Waarom vraagt gij, hoe ik heet? En hij zegende hem aldaar.³⁰ En Jakob noemde die plaats Pnil; want zeide hij ik heb God gezien van aangezicht tot aangezicht, en mijne ziel is genezen.³¹ En toen hij door Pnil kwam, ging de zon voor hem op; en hij hinkte aan zijne heup.³² Daarom eten de kinderen van Isral tot op den dag van heden geen span-aderen van het gewricht der heup, omdat de span-ader van het gewricht van Jakobs heup geraakt werd.