Read the Bible

¹ Toen antwoordde Mozes en sprak: Zie, zij zullen mij niet geloven, noch naar mijne stem horen; maar zij zullen zeggen: De Heer is u niet verschenen.² En de Heer sprak tot hem: Wat is het, dat gij in uwe hand hebt?³ Hij zeide: Een staf. En Hij sprak: Werp hem van u op de aarde. En hij wierp hem van zich; toen veranderde die in ene slang; en Mozes vlood voor haar.⁴ En de Heer sprak tot hem: Strek uwe hand uit en grijp ze bij den staart. Toen strekte hij zijne hand uit en greep ze, en zij werd in zijne hand weder tot een staf.⁵ Daarom zullen zij geloven, dat u verschenen is de Heer, de God hunner vaderen, de God Abrahams, de God Isaks en de God Jakobs.⁶ En de Heer sprak verder tot hem: Steek nu uwe hand in uwen boezem. En hij stak ze in zijnen boezem, en trok ze weder uit: en zie, toen was zij melaats als sneeuw.⁷ En Hij sprak: Steek ze wederom in uwen boezem. En hij stak ze andermaal in den boezem, en trok ze weder uit; en zie, toen werd zij weder gelijk zijn overig vlees.⁸ Wanneer zij u nu niet zullen geloven, noch naar uwe stem horen bij het eerste teken, zo zullen zij echter uwe stem geloven bij het andere teken;⁹ maar indien zij deze twee tekenen niet zullen geloven, noch naar uwe stem horen, zo neem van het water uit den stroom en giet het op het droge land: zo zal het water, hetwelk gij uit den stroom genomen hebt, bloed worden op het droge land.

¹⁰ Toen sprak Mozes tot den Heer: Ach, mijn Heer! ik ben nooit wl ter taal geweest, ook niet van dien tijd af, dat Gij met uwen knecht gesproken hebt; want ik heb ene zware spraak en ene zware tong.¹¹ En de Heer sprak tot hem: Wie heeft den mens den mond geschapen, of wie heeft den stomme of dove of ziende of blinde gemaakt? Heb Ik het niet gedaan, de Heer?¹² Zo ga nu heen: Ik zal met uwen mond zijn, en u leren, wat gij zeggen zult.¹³ Maar Mozes sprak: Ach, Heer! zend wien Gij zenden wilt.¹⁴ Toen werd de Heer zeer toornig op Mozes en sprak: Weet Ik dan niet, dat uw broeder Aron, uit den stam Levi, wl ter taal is? En zie, hij zal uitgaan u te gemoet; en als hij u ziet, zo zal hij zich van harte verblijden.¹⁵ En gij zult tot hem spreken en de woorden in zijnen mond leggen; en Ik zal met uwen en zijnen mond zijn, en u leren wat gij doen zult.¹⁶ En hij zal voor u tot het volk spreken; hij zal uw mond zijn, en gij zult hem tot een God zijn.¹⁷ En neem dezen staf, met welken gij die tekenen doen zult in uwe hand.

¹⁸ Toen ging Mozes heen en kwam weder tot Jethro, zijnen schoonvader en sprak tot hem: Laat mij gaan, opdat ik wederkere tot mijne broeders, die in Egypte zijn, en zie of zij nog leven. En Jethro sprak tot hem: Ga heen in vrede.¹⁹ Verder sprak de Heer tot hem in Midian: Ga heen en trek weder naar Egypte, want al de lieden, die naar uw leven stonden, zijn dood.²⁰ Alzo nam Mozes zijne vrouw en zijne zonen en voerde hen op een ezel, en trok weder naar Egypteland; en hij nam den staf Gods in zijne hand.²¹ En de Heer sprak tot Mozes: Zie toe, wanneer gij weder in Egypte komt, dat gij doet voor Farao al de wonderen, welke Ik u in uwe hand gegeven heb; maar Ik zal zijn hart verstokken, dat hij het volk niet zal laten vertrekken.²² En gij zult tot hem zeggen: Dus spreekt de Heer: Isral is mijn eerstgeboren zoon;²³ en Ik gebied u, dat gij mijnen zoon trekken laat, opdat hij Mij diene: indien gij dit zult weigeren, zo zal Ik uwen eerstgeboren zoon doden.

²⁴ En toen hij onderweg in de herberg was, kwam de Heer hem tegen en wilde hem doden.²⁵ Toen nam Zippora een steen, en besneed de voorhuid van haren zoon, en raakte hem de voeten aan, en sprak: Gij zijt mij een bloedbruidegom.²⁶ Toen liet Hij van hem af. Zij nu sprak: Bloedbruidegom, wegens de besnijding.²⁷ En de Heer sprak tot Aron: Ga heen in de woestijn, Mozes te gemoet. En hij ging heen, en ontmoette hem aan den berg Gods, en hij kuste hem.²⁸ En Mozes verhaalde Aron al de woorden des Heren, die hem gezonden had, en al de tekenen, welke Hij hem bevolen had.²⁹ En zij gingen heen en verzamelden al de oudsten der kinderen Israls;³⁰ en Aron sprak al de woorden, welke de Heer met Mozes gesproken had, en hij deed de tekenen voor het volk.³¹ En het volk geloofde. En toen zij hoorden, dat de Heer de kinderen Israls bezocht en hunne ellende aangezien had, bogen zij zich ter aarde en aanbaden.