Read the Bible

¹ Ieder ding heeft zijn bepaalden tijd, en elke zaak onder den hemel heeft hare ure:² geboren worden heeft zijn tijd, en sterven heeft zijn tijd; planten heeft zijn tijd, en het geplante uitroeien heeft zijn tijd;³ wonden heeft zijn tijd, en helen heeft zijn tijd; breken heeft zijn tijd, en bouwen heeft zijn tijd;⁴ wenen heeft zijn tijd, en lachen heeft zijn tijd; klagen heeft zijn tijd, en dansen heeft zijn tijd;⁵ stenen verstrooien heeft zijn tijd, en stenen vergaderen heeft zijn tijd; omhelzen heeft zijn tijd, en verre zijn van omhelzen heeft zijn tijd;⁶ zoeken heeft zijn tijd, en verliezen heeft zijn tijd; bewaren heeft zijn tijd, en wegwerpen heeft zijn tijd;⁷ scheuren heeft zijn tijd, en verstellen heeft zijn tijd; zwijgen heeft zijn tijd, en spreken heeft zijn tijd;⁸ liefhebben heeft zijn tijd, en haten heeft zijn tijd; oorlogen heeft zijn tijd, en vrede heeft zijn tijd;⁹ men arbeide, hoe men wil, wat voordeel heeft men er toch van?¹⁰ Daaruit zag ik de moeite, die God den mensen heeft opgelegd, dat zij daarmede geplaagd worden;

¹¹ doch Hij maakt alles wl op zijn tijd; ook heeft Hij het eeuwige in hun hart gelegd, uitgenomen, dat de mens het werk, hetwelk God doet, niet kan begrijpen, noch het begin, noch het einde.¹² Daarom merkte ik, dat er niets beters voor hen is dan vrolijk te zijn en zichzelven wat te goed te doen in hun leven;¹³ ook dat enig mens eet en drink en welgemoed is in al zijnen arbeid, dat is een gave van God.¹⁴ Ik merkte, dat alwat God doet bestendig is; men kan er niets aan toevoegen noch afdoen, en dat doet God, opdat men Hem vreze:¹⁵ wat geschied is, was al voorlang, en wat geschieden zal, is reeds geweest; maar God zoekt hetgeen verleden is.

¹⁶ Verder zag ik onder de zon ene plaats des gerichts, en aldaar was goddeloosheid; en ene plaats der gerechtigheid, en aldaar waren goddelozen.¹⁷ Toen dacht ik in mijn hart: God zal den rechtvaardige en den goddeloze oordelen; want elk voornemen en elke verrichting heeft haren tijd.¹⁸ Ik sprak in mijn hart: het geschiedt vanwege de mensenkinderen, opdat God hen beproeve en zij zien, dat zij op zichzelven zijn als het vee.¹⁹ Want het gaat den mens als het vee: gelijk dit sterft, sterft hij k, en zij hebben allen enerlei adem, en de mens heeft niets meer dan het vee, want het is alles ijdelheid;²⁰ alles gaat naar ne plaats; alles is van stof gemaakt en wordt weder tot stof.²¹ Wie weet het, of de adem der mensen opwaarts gaat, en de adem van het vee nederwaarts daalt in de aarde?²² Daarom zeg ik, dat er niets beters is, dan dat een mens vrolijk zij in zijnen arbeid, want dit is zijn deel; want wie zal hem Zver brengen, dat hij ziet wat na hem geschieden zal?