Read the Bible

¹ En terwijl zij tot het volk spraken, traden tot hen de priesters en de hoofdman des tempels, en de Sadducen,² zeer ontevreden er over, dat zij het volk leerden, en in Jezus de opstanding uit de doden verkondigden;³ en zij sloegen de handen aan hen en zetten hen in de gevangenis tot op den morgen; want het was reeds avond.⁴ Maar velen van degenen, die het woord aangehoord hadden, werden gelovig; en het getal der mannen werd omtrent vijf duizend.

⁵ Toen het nu morgen werd, vergaderden hunne Oversten en Oudsten en Schriftgeleerden te Jeruzalem,⁶ ook Annas, de Hogepriester, en Kjafas en Johannes en Alexander, en zovelen er waren van het hogepriesterlijk geslacht;⁷ en zij stelden hen Vr zich, en vraagden hun: Door welke macht of in welken naam hebt gij dit gedaan?⁸ Petrus, vol van den Heiligen Geest, zeide tot hen: Gij, oversten des volks en gij Oudsten van Isral,⁹ daar wij heden worden terechtgesteld over ene weldaad, aan een krank mens bewezen, waardoor deze gezond geworden is,¹⁰ zo zij u allen en het gehele volk Israls bekend, dat in den naam van Jezus Christus van Nazaret, dien gij gekruisigd hebt, welken God van de doden heeft opgewekt, --dat door hem deze hier gezond Vr u staat.¹¹ Hij is de steen, door u, bouwlieden, verworpen, die tot een hoeksteen geworden is.¹² En in geen ander is er heil; want er is ook geen andere naam onder den hemel aan de mensen gegeven, door welken wij moeten zalig worden.¹³ Daar zij nu de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes zagen, en vernamen, dat zij ongeleerde en eenvoudige mensen waren, verwonderden zij zich; en zij kenden hen ook wel, dat zij met Jezus geweest waren;¹⁴ en zij zagen den mens bij hen staan, die gezond geworden was, en hadden niets daartegen te zeggen

¹⁵ Toen geboden zij hun uit te gaan buiten den raad, en beraadslaagden met elkander,¹⁶ zeggende: Wat zullen wij dezen mensen doen? Want dat er een duidelijk teken door hen geschied is, is openbaar aan allen, die te Jeruzalem wonen, en wij kunnen het niet loochenen.¹⁷ Maar opdat het niet verder verspreid worde onder het volk, zo laat ons hen scherp dreigen, dat zij voortaan tot geen mens meer in dien naam spreken.¹⁸ En zij riepen hen, en geboden hun, dat zij volstrekt niet in den naam van Jezus zouden spreken noch leren.¹⁹ Maar Petrus en Johannes antwoordden en zeiden tot hen: Oordeelt gijzelve of het recht is voor God, dat wij u meer gehoorzamen dan God;²⁰ want wij kunnen niet nalaten te spreken hetgeen wij gezien en gehoord hebben.²¹ Maar zij dreigden hen, en lieten hen gaan, niets vindende hoe zij hen straffen zouden, wegens het volk; want zij loofden allen God over hetgeen er geschied was.²² Want de mens was reeds over de veertig jaren oud, aan wien dit teken der genezing geschied was.

²³ En toen men hen had laten gaan, kwamen zij tot de hunnen, en verhaalden hun wat de Hogepriesters en Oudsten tot hen gezegd hadden.²⁴ En toen die dat hoorden, hieven zij eendrachtig hunne stem op tot God en zeiden: Heer, Gij zijt de God, die gemaakt hebt den hemel en de aarde en de zee en al wat er in is;²⁵ die door den mond van uwen knecht David gezegd hebt: "Waarom razen de heidenen en nemen de volken ijdele dingen voor?²⁶ De koningen der aarde zijn opgestaan en de vorsten vergaderen bijeen tegen den Heer en tegen zijnen Gezalfde".²⁷ Ja waarlijk, zij hebben zich in deze stad vergaderd tegen uwen heiligen knecht Jezus, dien Gij gezalfd hebt, Herodes en Pontius Pilatus, met de heidenen en het volk Israls,²⁸ om te doen hetgeen uwe hand en uw raad te voren bepaald heeft dat geschieden zou.²⁹ En nu, Heer, zie hun dreigen aan, en geef uwen dienstknechten met alle vrijmoedigheid uw woord te spreken,³⁰ en strek uwe hand uit tot genezing, en dat er tekenen en wonderen geschieden door den naam van uwen heiligen knecht Jezus. --³¹ En toen zij gebeden hadden, bewoog zich de plaats, in welke zij vergaderd waren, en zij werden allen vol des Heiligen Geestes, en spraken het woord Gods met vrijmoedigheid.

³² En de menigte der gelovigen was n hart en ne ziel; ook zeide niemand van zijne goederen, dat zij de zijne waren, maar alles was hun gemeen.³³ En de apostelen gaven met grote kracht getuigenis van de opstanding des Heren Jezus; en er was grote genade over hen allen.³⁴ Ook was er niemand onder hen, die gebrek had; want zovelen er waren, die akkers of huizen hadden, die verkochten ze, en brachten het geld van het verkochte goed, en legden het aan de voeten der apostelen;³⁵ en men gaf aan ieder hetgeen hij nodig had.³⁶ En Jozef, door de apostelen bijgenaamd Barnabas--dat is: zoon der vertroosting--, een Leviet, van geboorte uit Cyprus,³⁷ had een akker, en verkocht hem, en bracht het geld en legde het aan de voeten der apostelen.