Read the Bible

¹ Heeft niet de mens zwaren dienst op aarde, en zijn niet zijn dagen als die eens daglooners?² Zoals een slaaf die hijgt naar de schaduw, en een daglooner die naar zijn loon verlangt,³ zo heb ik maanden van ellende als mijn deel gekregen, zijn mij nachten vol moeite beschoren.⁴ Leg ik mij neder, dan denk ik: Wanneer mag ik opstaan! maar de avond rekt zich, en ik word zat van het woelen tot aan de schemering.⁵ Mijn vlees is met maden en harde korsten bekleed, mijn huid trekt samen, en dan ettert zij weder.⁶ Mijn dagen zijn sneller dan een weversspoel, en lopen zonder hoop ten einde.

⁷ Bedenk toch dat mijn leven een ademtocht is; mijn oog ziet het geluk niet weder;⁸ het oog van wie naar mij omziet zal mij niet aanschouwen; uw oog richt zich op mij, en ik ben er niet.⁹ Gelijk een wolk verdwijnt en heengaat zo stijgt wie ter onderwereld nederdaalt niet op;¹⁰ hij keert naar zijn huis niet weder, en zijn woonplaats weet van hem niet meer.¹¹ Daarom zal ook ik mijn mond niet sparen: spreken wil ik in de benauwdheid van mijn geest, klagen in de bittere droefenis mijner ziel.¹² Ben ik een zee of een zeemonster, dat gij een wacht tegen mij opstelt?¹³ Denk ik: Mijn bed zal mij troost aanbrengen, mijn legerstede mij mijn klacht helpen dragen--¹⁴ dan jaagt gij mij door dromen schrik aan, ontroert gij mij door gezichten;¹⁵ zodat ikzelf verworging verkies, den dood boven mijn smarten.¹⁶ Ik heb er genoeg van! Niet tot in eeuwigheid zal ik leven; laat van mij af, want mijn dagen zijn vluchtig.

¹⁷ Wat is de mens dat gij hem zo hoog stelt en hem uw aandacht wijdt,¹⁸ dat gij morgen aan morgen acht op hem slaat, elk ogenblik hem op de proef stelt!¹⁹ Wanneer zult gij eindelijk uw oog eens van mij afwenden; mij den tijd gunnen mijn speeksel door te slikken?²⁰ Heb ik gezondigd, wat doe ik u daarmede? gij menschenbewaker! Waarom hebt gij mij tot een mikpunt voor u gesteld; zodat ik voor u tot een last ben geworden?²¹ En waarom vergeeft gij mijn misdrijf niet, en gaat gij mijn schuld niet voorbij? Straks toch leg ik mij in het stof neder; gij ziet naar mij om, en ik ben er niet.