Read the Bible

¹ Job antwoordde en zeide:² Och of mijn spijtigheid gewogen werd, en men tegelijk al mijn leed op de schaal hief!³ Dan zou het zwaarder blijken dan het zand der zee. Daarom waren mijn woorden onbedachtzaam.⁴ Want in mij steken de pijlen des Machtigen, waarvan mijn geest het gif inzuigt; Gods verschrikkingen beroeren mij.⁵ Balkt de woudezel bij het gras, of loeit het rund bij kostelijk voeder?⁶ Kan het laffe zonder zout gegeten worden, of is er smaak in slijmerig koolsap?⁷ Met afkeer weiger ik er aan te raken; toch is het mij tot dagelijks brood.

⁸ Och dat mijn bede vervuld werd, en God mijn hoop verwezenlijkte!⁹ dat het God behaagde mij te verpletteren, zijn hand in beweging te zetten en mij af te snijden;¹⁰ opdat mij de troost verbleve--opspringen zou ik in meedogenloze smart--dat ik de woorden des Heiligen niet verloochend had.¹¹ Wat is mijn kracht, dat ik zou kunnen wachten? en waar gaat het met mij heen, dat ik geduld zou oefenen?¹² Ben ik dan zo sterk als steen, of is mijn vlees van metaal?¹³ Ik ben immers volslagen hulpeloos, en alle verstand is van mij geweken!

¹⁴ Den vertwijfelende komt welwillendheid toe van zijn vriend, ook al laat hij de vrees voor den Machtige varen.¹⁵ Mijn broeders bleken onbetrouwbaar als een beek, als waterstromen die buiten de oevers treden,¹⁶ die troebel zijn van het ijs, stromen waarin de sneeuw een wijkplaats zoekt;¹⁷ wanneer zij aan de warmte zijn blootgesteld, drogen zij uit, zodra het heet wordt, verdwijnen zij van hun plaats.¹⁸ Karavanen buigen haar weg derwaarts af, stijgen in de wildernis op om te vergaan.¹⁹ Karavanen van Tema hadden er naar uitgezien, reizigers van Sjeba er hun hoop op gevestigd;²⁰ zij werden beschaamd in hun verwachting, er bij komende, stonden zij schaamrood.²¹ Zo zijt gij nu voor mij geworden: nauw ziet gij mijn schrikkelijken staat, of gij wordt bevreesd.

²² Heb ik dan gezegd: Geeft mij iets, en staat mij uit uw vermogen een geschenk af?²³ of redt mij uit de hand van den verdrukker, verlost mij uit de hand der geweldenaars?²⁴ Onderwijst mij, dan zal ik zwijgen, doet mij inzien, waarin ik gefeild heb.²⁵ Hoe krachtig toch zijn ware woorden, en hoe treft de berisping van een wijze!²⁶ Denkt gij woorden te berispen? In den wind gesproken is de taal van een wanhopige.²⁷ Zelfs over een wees zoudt gij het lot werpen, en over uw vriend zoudt gij sjacheren.²⁸ Nu dan, wilt u tot mij wenden; ik zal u toch niet in het aangezicht beliegen.²⁹ Maakt het anders! Dat er geen onrecht geschiede; ja, anders! laat nog recht gedaan worden.³⁰ Is er onrecht op mijn tong? of kan mijn gehemelte de rampen niet onderscheiden?