Read the Bible

¹ Elifaz van Teman antwoordde en zeide:² Zal het u verdrieten, indien wij beproeven tot u te spreken? Maar woorden bedwingen, wie kan dat?³ Zie, gij hebt velen terechtgewezen en slappe handen gesterkt;⁴ den struikelende hebben uw woorden opgericht, en knikkende knieen hebt gij gestevigd.⁵ Maar nu het u overkomt, laat gij den moed zinken, nu het u treft, zijt gij verbijsterd.⁶ Uw godsvrucht is immers uw toeverlaat, de onberispelijkheid van uw wandel uw hoop?

⁷ Gedenk toch: Wie kwam ooit onschuldig om, en waar zijn immer rechtschapenen verdelgd?⁸ voor zover ik gezien heb, slechts wie onrecht ploegen en rampspoed zaaien, die maaien het ook;⁹ door Gods adem gaan zij te gronde, door het blazen van zijn toorn komen zij om. --¹⁰ Het gebrul van den leeuw, het gehuil van den liebaard, de tanden der jonge leeuwen zijn uitgerukt;¹¹ de oude leeuw komt om bij gebrek aan buit, de welpen der leeuwinnen verstrooien zich. --

¹² Eens kwam steelsgewijze een woord tot mij, waarvan mijn oor een gefluister opving,¹³ ten tijde van het spel der gedachten, uit nachtgezichten geboren, wanneer een diepe slaap op de mensen valt.¹⁴ Schrik en siddering overvielen mij, al mijn beenderen beefden van schrik;¹⁵ een ademtocht streek langs mijn aangezicht, deed het haar van mijn lichaam trillen.¹⁶ Daar stond iets, maar ik onderscheidde de gedaante niet, een gestalte voor mijn ogen! Ik hoorde het lispelen ener stem:¹⁷ Zou een mens ooit recht hebben voor God, of een man rein zijn voor zijn Maker?¹⁸ Zie, in zijn dienaren stelt hij geen vertrouwen, en in zijn gezanten vindt hij gebreken;¹⁹ hoeveel te meer in hen die leemen hutten bewonen, wier grondslag is in het stof, die als motten fijngedrukt worden;²⁰ van den morgen tot den avond worden zij verpletterd, onopgemerkt komen zij voor eeuwig om.²¹ Wordt hun koord losgerukt, dan sterven zij immers, en wel in hun onnozelheid.