Read the Bible

¹ Daarna opende Job zijn mond en vervloekte zijn geboortedag.² Job hief aan en zeide:³ Verga de dag waarop ik geboren werd, de nacht die zeide: Een jongsken is ontvangen.⁴ Die dag, duisternis worde hij, God in den hooge bekommere zich om hem niet, geen licht schiete op hem zijn stralen!⁵ Eische duisternis en donkerheid hem op, legere zich een wolkgevaarte over hem, mogen dagverduisteringen hem verschrikken!⁶ Die nacht, neme hem het donker weg, hij voege zich niet bij de dagen des jaars, kome niet in der maanden getal!⁷ Zie, die nacht zij doods, geen juichtoon dringe tot hem door!⁸ Dat de dagvervloekers hem verwensen, zij die de kunst verstaan het Gedrocht op te wekken!⁹ Dat de starren zijner schemering verduisterd worden, hij hope op licht, dat niet daagt, verlustige zich niet in de wimpers van den dageraad!¹⁰ Hij toch sloot de deuren van den schoot mijner moeder niet, noch onttrok het leed aan mijn ogen.

¹¹ Waarom stierf ik niet komende uit den moederschoot, gaf ik den geest niet zodra ik dien verliet?¹² Waarom kwamen een paar knieen mij tegen waarom borsten, zodat ik zoog?¹³ Anders zou ik nu nederliggen en rusten, ik zou ingeslapen zijn en stilte hebben,¹⁴ naast koningen en rijksbestierders, die voor zich puinhopen herbouwden,¹⁵ naast vorsten, rijk in goud, die hun huizen gevuld hadden met zilver.¹⁶ Of ik zou, als een weggestopte misgeboorte, niet bestaan, als kinderen die het licht niet aanschouwd hebben.¹⁷ Daar hebben de bozen het woelen gestaakt; daar vinden zij wier kracht uitgeput is rust;¹⁸ gevangenen zijn er altegader van zorgen vrij, horen er de stem des drijvers niet;¹⁹ klein en groot is daar gelijk; de slaaf is er vrij van zijn meester.

²⁰ Waarom geeft hij den rampspoedige het licht, het leven aan de zielsbedroefden?²¹ die uitzien naar den dood, die niet komt, ijveriger naar hem graven dan naar schatten,²² die zich tot jubelens toe zouden verheugen, juichen wanneer zij het graf vonden.²³ Waarom aan een wiens weg verborgen is, wien God elken uitgang afgesneden heeft?²⁴ Want zo geregeld als mijn brood komt mijn zuchten, mijn smartkreten storten zich als water uit.²⁵ Nauw toch beef ik voor iets, of het genaakt mij, en wat ik ducht overkomt mij.²⁶ Nauw heb ik kalmte en rust en vrede gevonden, of de onrust is daar!