Read the Bible

¹ Eens kwamen de zonen Gods zich bij den Heer stellen; onder hen kwam ook de Satan.² En de Heer zeide tot den Satan: Van waar komt gij? De Satan antwoordde den Heer: Ik heb de aarde doorkruist en ben op haar rondgetrokken.³ Hierop zeide de Heer tot den Satan: Hebt gij gelet op mijn dienaar Job? Zijns gelijke toch is er niet op aarde: een zo deugdzaam en rechtschapen man, godvrezend en op zijn hoede tegen het kwaad; en nog volhardt hij in zijn deugd, hoewel gij mij hebt opgezet om hem zonder grond in het ongeluk te storten.⁴ De Satan antwoordde den Heer: Huid voor huid; en alwat de mens heeft geeft hij voor zijn leven.⁵ Maar strek uw hand eens uit en tast zijn gebeente en zijn vlees aan; dan zal hij u gewis in het aangezicht vaarwel zeggen.⁶ Hierop zeide de Heer tot den Satan: Welaan, hij is aan u overgeleverd; maar ontzie zijn leven.

⁷ Toen ging de Satan uit 's Heeren tegenwoordigheid heen en sloeg Job met boze zweren, van zijn voetzool tot zijn hoofdschedel;⁸ hij nam een scherf om zich daarmee te krabben, terwijl hij in de as zat.⁹ Zijn vrouw zeide tot hem: Gij volhardt nog in uw deugd? Zeg God vaarwel en sterf!¹⁰ Doch hij zeide tot haar: Gij spreekt als een zottin. Ook het goede nemen wij van God aan, zouden wij dan het kwade niet aannemen? In dit alles heeft Job niet gezondigd met zijn lippen.

¹¹ Toen nu drie vrienden van Job, Elifaz van Teman, Bildad van Sjuah en Sofar van Naama, van al de rampen die hem getroffen hadden hoorden, verlieten zij hun woonplaatsen en kwamen bij elkander om hem te gaan beklagen en troosten.¹² Toen zij op enigen afstand de ogen opsloegen, herkenden zij hem niet; nu begonnen zij luide te wenen, verscheurden hun klederen en strooiden as op hun hoofd.¹³ Zeven dagen en zeven nachten zaten zij bij hem op den grond, zonderdat iemand een woord tot hem zeide; want zij zagen dat de smart zeer groot was.