Read the Bible

¹ Job ging voort zijn spreuk aan te heffen en zeide:² Och of ik was als in vorige maanden, als in de dagen waarin God mij behoedde!³ toen hij zijn lamp boven mijn hoofd deed schijnen, ik bij zijn licht in de duisternis wandelde;⁴ zoals ik was in de dagen van mijn nazomer, toen God mijn tent beschutte,⁵ toen de Machtige nog met mij was, mijn knapen mij nog omringden,⁶ toen mijn schreden zich baadden in room, en de rots in mijn nabijheid oliestromen uitstortte.

⁷ Als ik uitging naar de stadspoort, op het plein mijn zetel deed nederzetten,⁸ verborgen knapen zich bij mijn aanblik, stonden bejaarden op en bleven staan;⁹ vorsten ontzagen zich te spreken en legden de hand op den mond;¹⁰ de stem der aanzienlijken liet zich niet horen, hun tong kleefde aan hun gehemelte.¹¹ Want wie van mij hoorde prees mij gelukkig, wie mij zag gaf getuigenis van mijn voorspoed.¹² Immers, ik redde den behoeftige die om bijstand kreet, den wees die geen helper had.¹³ De zegenbede van den zwerveling kwam op mij, en het hart der weduwe deed ik juichen.¹⁴ De rechtschapenheid was mijn kleed, ik het hare, ten mantel en tulband was mij het recht dat ik voorstond.¹⁵ Het oog was ik voor den blinde, de voet voor den kreupele.¹⁶ Een vader was ik voor de armen, de twistzaak van mij onbekenden onderzocht ik;¹⁷ dan verbrak ik het gebit van den onrechtpleger, en rukte den buit hem uit de tanden.

¹⁸ Ik dacht: Tegelijk met mijn nest zal ik oud worden, mijn dagen zullen talrijk zijn als die van den fenix.¹⁹ Mijn wortel staat open voor het water, de dauw zal des nachts op mijn takken liggen;²⁰ mijn eer is altijd nieuw, mijn boog zal zich verjongen in mijn hand.²¹ Naar mij luisterde men vol verwachting, zwijgend hoorde men mijn raad aan.²² Had ik gesproken, dan sprak niemand meer, mijn rede stroomde op hen neder.²³ Zij wachtten op mij als op hemelwater, zij sperden den mond op als naar lenteregen.²⁴ Lachte ik hen uit, dan verloren zij hun zelfvertrouwen; maar van mijn aangezicht deden zij het licht niet tanen.²⁵ Verkoos ik mij tot hen te begeven, dan ging ik als een hoofdman zitten, liet mij neder als een koning te midden der schare, als iemand die treurenden troost.