Read the Bible

¹ Job ging voort zijn spreuk aan te heffen en zeide:² Zo waar als God leeft, die van mij geweerd heeft wat mij toekwam, de Machtige, die mijn leven verbitterd heeft--³ want in mij is nog ten volle mijn adem, in mijn neus de geest van God--⁴ mijn lippen spreken geen onrecht, over mijn tong komt geen bedrog.⁵ Verre zij het van mij, u gelijk te geven; eer sterf ik dan dat ik ophoud oprecht te zijn.⁶ Ik heb volgehouden dat ik rechtschapen ben en geef het niet op, mijn hart verwijt mij nimmer iets

⁷ Dat het lot van den boze mijn vijand treffe, mijn tegenstander dat van den onrechtpleger!⁸ Want welke hoop heeft de goddeloze wanneer hij gefnuikt wordt, wanneer God zijn leven opeist?⁹ Zal God zijn geschrei horen, wanneer de nood over hem komt?¹⁰ Of kan hij zich in den Machtige verlustigen, God te allen tijde aanroepen?

¹¹ Ik zal u onderrichten in Gods handelwijze, wat de Machtige voorheeft niet verhelen.¹² Gij allen hebt het trouwens zelf gezien; waarom zijt gij zo lichtvaardig?¹³ Dit is, naar Gods raad, het deel van den boosdoener, het erfdeel dat de geweldenaars van den Machtige verkrijgen:¹⁴ heeft hij veel zonen, zij zijn voor het zwaard bestemd, en zijn nakomelingen worden niet verzadigd met brood;¹⁵ wie van hem overblijven worden door de pest begraven, en hun weduwen bewenen hen niet.¹⁶ Al hoopt hij geld op als stof en schaft hij zich klederen aan als leem,¹⁷ hij schaft aan, en de rechtschapene draagt ze, en het geld, den brave valt het ten deel.¹⁸ Hij heeft als een spin zijn huis gebouwd, aan een hut gelijk, door een wachter opgeslagen.¹⁹ Rijk legt hij zich neer, maar dit herhaalt hij niet: hij doet zijn ogen open, en weg is het!²⁰ Verschrikkingen overvallen hem als waterstromen; in den nacht heeft een stormwind hem gestolen;²¹ de oostenwind tilt hem op, en daar gaat hij! Hij stormt hem weg van zijn plaats;²² werpt zonder erbarmen stenen naar hem; vluchten, vluchten moet hij voor hem.²³ Men slaat over hem de handen ineen, men fluit uit zijn woonplaats hem na.