Read the Bible

¹ Mijn geest is verwoest, mijn dagen zijn uitgeblust; mij rest slechts het graf.² Voorwaar, bespottingen zijn mijn deel, en op bitterheden moet mijn oog rusten.³ Geef toch een pand voor mij bij u; wie anders zal voor mij handslag geven?⁴ Want hun hart hebt gij gesloten voor het inzicht; daarom zult gij hen niet verhoogen.⁵ Als iemand vrienden voor het gerecht brengt om ze te verkopen, zullen de ogen zijner kinderen dof worden;⁶ zij hebben mij gemaakt tot een spreekwoord der volken; ik ben een teken in hun ogen;⁷ mijn oog is dof geworden van verdriet, en al mijn leden zijn aan een schaduw gelijk.⁸ De braven staan er ontsteld van, de onschuldige komt tegen den goddeloze in opstand.⁹ Toch blijft de rechtschapene zijn weg bewandelen, en neemt hij die rein van handen is toe in kracht.

¹⁰ Maar al komt gij allen gedurig terug, een wijze vind ik onder u toch niet.¹¹ Mijn levensdagen zijn voorbijgegaan, mijn plannen vernietigd, alwat ik omdroeg in mijn hart;¹² terwijl zij den nacht tot dag maken, wordt het licht dat nabij is voor mij in duisternis verkeerd.¹³ Indien ik hoop op de onderwereld, als op mijn tehuis, in de duisternis mijn leger gespreid heb,¹⁴ tot de groeve heb geroepen: Gij zijt mijn moeder! tot het gewormte: Mijn zuster!¹⁵ waar is dan ergens mijn hoop? mijn geluk, wie kan het ontdekken?¹⁶ Met mij dalen zij ter onderwereld neder--indien er maar tegelijk rust in het stof is.