Read the Bible

¹ Ook Jakob ging zijns weegs, en Gods engelen kwamen hem tegen;² bij wier aanblik Jakob zeide: Dat is een godenleger! Daarom noemde hij die plaats Mahanaim.

³ Jakob zond boden voor zich uit tot zijn broeder Ezau in het land Seir, het veld van Edom,⁴ en gelastte hun: Zegt tot mijn heer Ezau: Zo spreekt uw dienaar Jakob: Ik heb bij Laban verkeerd en mij bij hem tot nu toe opgehouden.⁵ Runderen, ezelen en kleinvee, slaven en slavinnen zijn mij ten deel gevallen; en ik doe dit mijn heer weten, om gunst in uw oog te vinden.⁶ De boden nu keerden tot Jakob terug met de tijding: Wij zijn bij uw broeder Ezau gekomen, en hij trekt u reeds tegemoet, met vierhonderd man.⁷ Toen werd Jakob zeer bevreesd en beklemd; daarom verdeelde hij de lieden die bij hem waren, benevens het kleinvee, de runderen en de kamelen, in twee legers;⁸ want hij zeide: Indien Ezau op het ene leger afkomt en het verslaat, zal het overblijvende nog kunnen ontkomen.

⁹ Toen sprak Jakob: god van mijn vader Abraham en mijn vader Izaak, Heer, die tot mij gezegd hebt: Keer weder naar het land van u en uw verwanten; opdat ik u weldoe--¹⁰ ik ben te gering voor al de gunstbewijzen en al de trouw die gij aan uw dienstknecht hebt bewezen; want met mijn stok ben ik dezen Jordaan overgegaan, en nu ben ik tot twee legers geworden.¹¹ Red mij toch uit de hand van mijn broeder, uit de hand van Ezau; want ik vrees dat hij komen zal en mij verslaan, de moeder met de kinderen.¹² Gij hebt zelf immers gezegd: Ik zal u rijkelijk weldoen en uw nakroost maken als het zand der zee, ontelbaar vanwege de menigte.

¹³ En hij bracht aldaar den nacht door. Toen nam hij van hetgeen hij bij zich had een geschenk voor zijn broeder Ezau:¹⁴ tweehonderd geiten en twintig bokken, tweehonderd ooien en twintig rammen,¹⁵ dertig zoogende kamelen met haar veulens, veertig koeien en tien stieren, twintig ezelinnen en tien ezels.¹⁶ Hij gaf die aan zijn slaven over, elke kudde afzonderlijk, en zeide tot zijn slaven: Trekt voor mij uit, en laat tussen de onderscheiden kudden een ruimte open.¹⁷ Aan den voorsten gelastte hij: Wanneer mijn broeder Ezau u tegenkomt en vraagt: Wien behoort gij toe? waarheen gaat gij? en van wien is dat vee, daar voor u uit?¹⁸ Zeg dan: Van uw dienaar Jakob; het is een geschenk, aan mijn heer Ezau gezonden; en hijzelf volgt ons.¹⁹ Ook den tweeden, den derden, en allen die achter de kudden liepen beval hij: Zo moet gij tot Ezau spreken, wanneer gij hem aantreft;²⁰ en gij moet zeggen: Uw dienaar Jakob zelf volgt ons. Want hij dacht: Laat ik hem verzoenen door het geschenk dat voor mij uit gaat, en hem eerst daarna zien; wellicht zal hij mij goedgunstig zijn.²¹ Zo ging het geschenk voor hem uit terwijl hijzelf dien nacht in de legerplaats doorbracht.²² In dien nacht maakte hij zich op, nam zijn twee vrouwen, zijn twee slavinnen en zijn elf kinderen, en trok het veer van den Jabbok over.²³ Hij nam hen en voerde hen over den stroom. Zo liet hij alles wat hij bezat overtrekken.

²⁴ Jakob bleef alleen achter. En een man worstelde met hem tot het aanbreken van den dageraad.²⁵ Toen hij zag dat hij Jakob niet kon overwinnen, greep hij zijn heup aan, zodat Jakobs heup ontwricht werd bij zijn worsteling met hem,²⁶ en zeide: Laat mij gaan, want de dageraad is aangebroken. Maar Jakob zeide: Ik laat u niet gaan, tenzij gij mij zegent.²⁷ Daarop zeide hij tot hem: Hoe heet gij? Hij zeide: Jakob.²⁸ Hij sprak: Voortaan zult gij niet meer Jakob heten, maar Israel; want gij hebt kloek gestreden met een god en met mensen, en de overhand behouden.²⁹ Nu vroeg Jakob: Geef mij toch uw naam te kennen. Maar hij zeide: Wat vraagt gij naar mijn naam! En hij zegende hem aldaar.³⁰ Daarom noemde Jakob die plaats Penuel; want ik heb een god van aangezicht tot aangezicht gezien en er het leven afgebracht.³¹ Zodra hij Penuel voorbij was, ging de zon op; en hij liep kreupel.³² Daarom eten de Israelieten nog heden de spier niet die op de heup ligt; dewijl hij Jakob bij die spier aan de heup gegrepen heeft.