Read the Bible

¹ Daarna kwamen Mozes en Aaron bij Farao en zeiden tot hem: Zo spreekt de Heer, de god Israels: Laat mijn volk trekken, opdat het te mijner ere in de woestijn feestviere.² Maar Farao zeide: Wie is die Heer, naar wien ik zou moeten horen, om Israel te laten trekken! Ik ken den Heer niet en laat Israel ook niet trekken.

³ Toen zeiden zij: De god der Hebreen is ons ontmoet. Laat ons toch drie dagreizen de woestijn intrekken, om aan den Heer, onzen god, te offeren; opdat hij ons niet treffe met pest of zwaard.⁴ Maar de koning van Egypte zeide tot hen: Waarom houdt gij, Mozes en Aaron, het volk van zijn werk af? Gaat aan uw arbeid!⁵ En Farao zeide: Zie, zij zijn nu reeds talrijker dan de bevolking des lands, en gij zoudt hun rust van hun arbeid geven?⁶ Zo beval Farao tenzelfden dage den drijvers en ambtlieden des volks:⁷ Gij zult voortaan aan het volk geen stro meer geven, om daarmede tichels te maken, zoals gisteren en eergisteren; laten zij voor zichzelf stro gaan opzamelen.⁸ Maar legt hun op dezelfde hoeveelheid tichelsteenen te maken als gisteren en eergisteren; vermindert die niet. Want zij zijn traag; daarom schreeuwen zij: Laat ons toch aan onzen god gaan offeren!⁹ Dat dus de arbeid die mannen zwaar drukke; zodat zij daarop letten en niet op leugentaal.

¹⁰ Dientengevolge gingen de drijvers en ambtlieden van het volk uit en zeiden tot het volk: Zo spreekt Farao: Ik geef u geen stro meer;¹¹ gaat zelf voor u stro halen, waar gij het vinden kunt; maar uw taak wordt volstrekt niet verminderd.¹² Toen verstrooide zich het volk in geheel Egypteland, om stoppels op te zamelen die voor stro konden dienen,¹³ terwijl de drijvers bleven aandringen: Levert het volle werk, zoals voor elken dag is voorgeschreven, evenals toen er stro was.¹⁴ Ook werden de ambtlieden die door de drijvers van Farao over de Israelieten waren gesteld geslagen, met de woorden: Waarom zorgt gij niet dat het u voorgeschreven aantal tichelsteenen gemaakt wordt? Zoals gisteren en eergisteren moet het ook nu gaan.

¹⁵ Toen gingen de Israelietische ambtlieden tot Farao en jammerden: Waarom behandelt gij uw dienaren zo?¹⁶ Stro wordt uw dienaren niet meer gegeven, en toch zegt men ons: Maakt tichelsteenen! Uw dienaren worden geslagen door de schuld van uw volk.¹⁷ Maar hij zeide: Traag zijt gij, traag. Daarom zegt gij: Laat ons aan den Heer gaan offeren.¹⁸ Voort dus, aan den arbeid! Stro wordt u niet verstrekt; maar gij moet dezelfde hoeveelheid tichelsteenen leveren.¹⁹ Zo zagen de ambtlieden der Israelieten dat het slecht met hen stond, omdat men hun zeide: Gij zult niet minder tichelsteenen leveren, maar het voor elken dag voorgeschreven aantal--²⁰ en toen zij Mozes en Aaron aantroffen, die waren gaan staan om hen te ontmoeten wanneer zij van Farao kwamen,²¹ zeiden zij hun: De Heer lette op u, om u te vonnissen, daar gij ons in kwaden reuk hebt gebracht bij Farao en zijn dienaren; zodat gij hem een zwaard in de hand hebt gegeven, om ons te doden.²² En Mozes, tot den Heer teruggekeerd, zeide: Heer, waarom hebt gij dit volk zo slecht behandeld? waarom hebt gij mij toch gezonden?²³ Want sedert ik tot Farao gegaan ben, om in uw naam te spreken, heeft hij dit volk mishandeld, en verlost hebt gij uw volk niet.