Read the Bible

¹ Pieśń pouczająca. Asafowy. Dlaczego nas, Boże, na zawsze odrzuciłeś? Czemu sroży się gniew twój na owce pastwiska twojego?² Pamiętaj o gromadce swojej, którą dawno nabyłeś, Wykupiłeś jako szczep dziedzictwa twego, Pamiętaj o górze Syjon, na której mieszkasz!³ Skieruj kroki swoje ku ruinom, które od dawna leżą: Wróg wszystko spustoszył w świątyni!⁴ Ryczeli wrogowie twoi w miejscu twych zgromadzeń, Zatknęli sztandary swoje.⁵ Widać, jak się podnoszą w górę siekiery, Niby w gęstwinie leśnej.⁶ Już wszystkie jej bramy rąbią toporem I rozbijają młotami.⁷ Puścili z dymem świątynię twoją, Aż do gruntu splugawili przybytek imienia twego.⁸ Pomyśleli sobie: Zniszczmy ją od razu; Spalmy w kraju wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych.⁹ Nie widzimy godeł naszych; już nie ma proroka, A nikt pośród nas nie wie, jak długo?¹⁰ Jak długo, Boże, wróg będzie urągał? Czyż nieprzyjaciel wiecznie będzie bezcześcił twe imię?¹¹ Dlaczego cofasz rękę swoją, A prawicę swoją chowasz w zanadrzu? Skończ!

¹² Wszak Ty, Boże, z dawna jesteś moim królem; Ty dokonujesz dzieł zbawienia na ziemi.¹³ Tyś mocą swoją rozdzielił morza, Zmiażdżyłeś głowy potworów na wodach.¹⁴ Tyś rozbił głowę Lewiatana, Oddałeś go na żer zwierzętom pustyni.¹⁵ Ty sprawiłeś, że wytrysnęło źródło i potoki, Tyś osuszył rzeki potężne.¹⁶ Twój jest dzień i twoja jest noc, Tyś ustanowił światło i słońce.¹⁷ Tyś ustalił wszystkie granice ziemi; Tyś ukształtował lato i zimę.

¹⁸ Pamiętaj o tym, Panie, że nieprzyjaciel urąga, A lud nierozumny lży imię twoje!¹⁹ Nie wydawaj dzikim zwierzętom duszy gołębicy swojej, Nie zapominaj nigdy o życiu swych ubogich!²⁰ Pomnij na przymierze, Gdyż mroczne zaułki ziemi pełne są gwałtu.²¹ Niechaj uciśniony nie odchodzi ze wstydem! Ubogi i biedny niech wysławia imię twoje!²² Powstań, Boże, broń sprawy swojej! Pomnij na zniewagę, którą co dzień wyrządza ci bezbożny!²³ Nie zapomnij krzyku wrogów swoich, Wrzawy swych przeciwników, która ustawicznie się wzmaga.