Read the Bible

¹ Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca synów Koracha.² Boże, na własne uszy słyszeliśmy, Ojcowie nasi opowiadali nam O dziele, którego dokonałeś za dni ich, W czasach dawnych.³ Tyś ręką swoją wypędził narody, a ich osadziłeś; Wytępiłeś lud, a ich rozkrzewiłeś.⁴ Bo nie mieczem swoim zdobyli ziemię Ani ramię ich pomogło im, Lecz prawica twoja i ramię twoje Oraz światło oblicza twego, gdyż ich sobie upodobałeś.⁵ Tyś sam Królem moim, Boże; Dajże Jakubowi wybawienie!⁶ Dzięki tobie porazimy nieprzyjaciół naszych, Przez imię twoje zdepczemy przeciwników naszych.⁷ Bo nie na łuku moim polegam Ani mnie miecz mój nie ocali.⁸ Aleś nas Ty wybawił od nieprzyjaciół naszych, A nienawidzących nas wstydem okryłeś.

⁹ Każdego dnia chlubimy się Bogiem I imię twoje wiecznie wyznawać będziemy. Sela.¹⁰ A jednak opuściłeś i zawstydziłeś nas, I nie wyruszyłeś z wojskami naszymi.¹¹ Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed nieprzyjacielem, A ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.¹² Wydałeś nas jak owce na żer I rozproszyłeś nas między narodami.¹³ Sprzedałeś lud swój za darmo I nic nie zyskałeś z ich sprzedaży.¹⁴ Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, Na drwiny i na pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.¹⁵ Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród narodów, Ludy kiwają głową nad nami.¹⁶ Co dzień hańba moja jest przede mną, A wstyd okrywa oblicze moje

¹⁷ Na głos bluźniercy i szydercy, Gdy mam przed sobą mściwego nieprzyjaciela.¹⁸ To wszystko przyszło na nas, A jednak nie zapomnieliśmy ciebie I nie sprzeniewierzyliśmy się przymierzu twemu.¹⁹ Serce nasze nie odwróciło się od ciebie, A kroki nasze nie zeszły ze ścieżki twojej.²⁰ Rozbiłeś nas tam, gdzie grasują szakale, I okryłeś nas cieniem śmierci.²¹ Gdybyśmy byli zapomnieli imienia Boga naszego, A wyciągnęli ręce nasze do Boga cudzego:²² Czyżby Bóg tego nie odkrył? Wszak On zna skrytości serca.²³ Ale z powodu ciebie co dzień nas zabijają, Uważają nas za owce ofiarne.²⁴ Obudź się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki!²⁵ Dlaczego zakrywasz oblicze twoje, Zapominasz o nędzy i udręce naszej?²⁶ Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, Przylgnęło do ziemi ciało nasze.