Read the Bible

¹ A wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciwko Jezusowi, że trzeba go zabić.² Związali go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.³ Wtedy Judasz, który go zdradził, widząc, że został skazany, żałował tego, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym⁴ I rzekł: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. A oni rzekli: Cóż nam do tego? Ty patrz swego.⁵ Wtedy rzucił srebrniki do świątyni, oddalił się, poszedł i powiesił się.⁶ A arcykapłani wzięli srebrniki i rzekli: Nie wolno kłaść ich do skarbca, gdyż jest to zapłata za krew.⁷ Po naradzie więc nabyli za nie pole garncarza na cmentarz dla cudzoziemców.⁸ Dlatego owo pole nazywa się do dnia dzisiejszego Polem Krwi.⁹ Wtedy się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Jeremiasza w słowach: I wzięli trzydzieści srebrników, cenę wyznaczoną za sprzedanego człowieka, jak go oszacowano w Izraelu.¹⁰ I dali je za pole garncarza, jak mi nakazał Pan.

¹¹ I stawiono Jezusa przed namiestnika, i zapytał go namiestnik: Czy Ty jesteś król żydowski? Jezus odpowiedział: Ty sam to mówisz.¹² A gdy go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiedział.¹³ Wtedy rzekł mu Piłat: Czy nie słyszysz, jak wiele świadczą przeciwko tobie?¹⁴ Lecz On nie odpowiedział mu na żadne słowo, tak iż namiestnik bardzo się dziwił.¹⁵ A na święto zwykł był namiestnik wypuszczać ludowi jednego więźnia, którego chcieli.¹⁶ I mieli wówczas osławionego więźnia, zwanego Barabasz.¹⁷ Gdy się więc zebrali, rzekł do nich Piłat: Którego chcecie, abym wam wypuścił, Barabasza czy Jezusa, którego zowią Chrystusem?¹⁸ Wiedział bowiem, że z zawiści go wydali.¹⁹ A gdy on siedział na krześle sędziowskim, posłała do niego żona jego i kazała mu powiedzieć: Nie wdawaj się z tym sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie przez niego wiele wycierpiałam.²⁰ Ale arcykapłani i starsi nakłonili lud, aby prosili o Barabasza, a Jezusa aby stracono.²¹ A namiestnik, odpowiadając, rzekł im: Jak chcecie, którego z tych dwóch mam wam wypuścić? A oni odrzekli: Barabasza.²² Rzecze im Piłat: Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego zowią Chrystusem? Na to wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany!²³ Ten zaś rzekł: Cóż więc złego uczynił? Ale oni jeszcze głośniej wołali: Niech będzie ukrzyżowany!²⁴ A Piłat, ujrzawszy, że to nic nie pomaga, przeciwnie, że zgiełk się wzmaga, wziął wodę, umył ręce przed ludem i rzekł: Nie jestem winien krwi tego sprawiedliwego, wasza to rzecz.²⁵ A cały lud, odpowiadając, rzekł: Krew jego na nas i na dzieci nasze.

²⁶ Wtedy wypuścił im Barabasza, a Jezusa po ubiczowaniu wydał na ukrzyżowanie.²⁷ Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa na zamek i zgromadzili wokół niego cały oddział.²⁸ I zdjęli z niego szaty, i przyodziali go w płaszcz szkarłatny.²⁹ I uplecioną z ciernia koronę włożyli na głowę jego, a trzcinę dali w prawą rękę jego, i upadając przed nim na kolana, wyśmiewali się z niego i mówili: Bądź pozdrowiony, królu żydowski!³⁰ I plując na niego, wzięli trzcinę i bili go po głowie.³¹ A gdy go wyśmiali, zdjęli z niego płaszcz i oblekli go w szaty jego, i odprowadzili go na ukrzyżowanie.³² A wychodząc, spotkali człowieka, Cyrenejczyka, imieniem Szymon; tego przymusili, aby niósł krzyż jego.

³³ A gdy przyszli na miejsce, zwane Golgota, co znaczy Miejsce Trupiej Czaszki,³⁴ Dali mu do picia wino zmieszane z żółcią; i skosztował je, ale nie chciał pić.³⁵ A gdy go przybili do krzyża, rozdzielili szaty jego, rzucając o nie losy,³⁶ Po czym usiedli i pilnowali go tam.³⁷ I umieścili nad jego głową napis z podaniem jego winy: Ten jest Jezus, król żydowski.³⁸ Wraz z nim ukrzyżowali wówczas dwóch złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy.³⁹ A ci, którzy przechodzili mimo, bluźnili mu, kiwali głowami swymi,⁴⁰ I mówili: Ty, który rozwalasz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz, ratuj siebie samego, jeśli jesteś Synem Bożym, i zstąp z krzyża.⁴¹ Podobnie i arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie i starszymi wyśmiewali się z niego i mówili:⁴² Innych ratował, a siebie samego ratować nie może, jest królem izraelskim, niech teraz zstąpi z krzyża; a uwierzymy w niego.⁴³ Zaufał Bogu; niech On teraz go wybawi, jeśli ma w nim upodobanie, wszak powiedział: Jestem Synem Bożym.⁴⁴ Tak samo urągali mu złoczyńcy, którzy z nim razem byli ukrzyżowani.⁴⁵ A od szóstej godziny do godziny dziewiątej ciemność zaległa całą ziemię.⁴⁶ A około dziewiątej godziny zawołał Jezus donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?⁴⁷ Niektórzy zaś z tych, co tam stali, usłyszawszy to, mówili: Ten Eliasza woła.⁴⁸ I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, napełnił octem, włożył na trzcinę i dał mu pić.⁴⁹ A inni mówili: Poczekaj, zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie, aby go wyratować.

⁵⁰ Ale Jezus znowu zawołał donośnym głosem i oddał ducha.⁵¹ I oto zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry do dołu, i ziemia się zatrzęsła, i skały popękały,⁵² I groby się otworzyły, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli, zostało wzbudzonych;⁵³ I wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, i weszli do świętego miasta, i ukazali się wielu.⁵⁴ A setnik i ci, którzy z nim byli i strzegli Jezusa, ujrzawszy trzęsienie ziemi i to, co się działo, przerazili się bardzo i rzekli: Zaiste, ten był Synem Bożym.⁵⁵ A było tam wiele niewiast, które z daleka się przypatrywały; przyszły one za Jezusem od Galilei i posługiwały mu.⁵⁶ Wśród nich była Maria Magdalena i Maria, matka Jakuba i Józefa, i matka synów Zebedeuszowych.

⁵⁷ A gdy nastał wieczór, przyszedł człowiek bogaty z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa.⁵⁸ Ten przyszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat kazał je wydać.⁵⁹ A Józef wziął ciało i owinął je w czyste prześcieradło,⁶⁰ I złożył je w swoim nowym grobie, który wykuł w skale, i zatoczył przed wejście do grobu wielki kamień, i odszedł.⁶¹ A była tam Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobu.⁶² Nazajutrz, czyli w dzień po święcie Przygotowania, zebrali się u Piłata przedniejsi arcykapłani i faryzeusze,⁶³ Mówiąc: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten zwodziciel jeszcze za życia powiedział: Po trzech dniach zmartwychwstanę.⁶⁴ Rozkaż więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby czasem uczniowie jego nie przyszli, nie ukradli go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze.⁶⁵ Rzekł im Piłat: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie.⁶⁶ Poszli więc i zabezpieczyli grób, pieczętując kamień i zaciągając straż.