Read the Bible

¹ A Jezus odpowiadając, mówił do nich znowu w podobieństwach tymi słowy:² Podobne jest Królestwo Niebios do pewnego króla, który sprawił wesele swemu synowi.³ I posłał swe sługi, aby wezwali zaproszonych na wesele, ale ci nie chcieli przyjść.⁴ Znowu posłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto ucztę moją przygotowałem, woły moje i bydło tuczne pobito, i wszystko jest gotowe, pójdźcie na wesele.⁵ Ale oni, nie dbając o to, odeszli, jeden do własnej roli, drugi do swego handlu.⁶ A pozostali, pochwyciwszy jego sługi, znieważyli i pozabijali ich.⁷ I rozgniewał się król, a wysławszy swe wojska, wytracił owych morderców i miasto ich spalił.⁸ Wtedy rzecze sługom swoim: Wesele wprawdzie jest gotowe, ale zaproszeni nie byli godni.⁹ Idźcie przeto na rozstajne drogi, a kogokolwiek spotkacie, zaproście na wesele.¹⁰ Słudzy ci wyszli na drogi, sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych, i sala weselna zapełniła się gośćmi.¹¹ A gdy wszedł król, aby przypatrzeć się gościom, ujrzał tam człowieka nie odzianego w szatę weselną.¹² I rzecze do niego: Przyjacielu, jak wszedłeś tutaj, nie mając szaty weselnej? A on oniemiał.¹³ Wtedy król rzekł sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go do ciemności zewnętrznej; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.¹⁴ Albowiem wielu jest wezwanych, ale mało wybranych.

¹⁵ Wtedy faryzeusze, odszedłszy, naradzali się, jakby go usidlić słowem.¹⁶ I wysłali do niego uczniów swoich wraz z Herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej w prawdzie uczysz, i na nikim ci nie zależy, albowiem nie oglądasz się na osobę ludzką.¹⁷ Powiedz nam przeto: Jak ci się zdaje? Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie?¹⁸ A Jezus, poznawszy ich złośliwość, rzekł: Czemu mnie kusicie, obłudnicy?¹⁹ Pokażcie mi monetę podatkową; a oni przynieśli mu denar.²⁰ I rzecze im: Czyja to podobizna i czyj napis?²¹ Powiadają: Cesarza. Wtedy mówi do nich: Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co Bożego, Bogu.²² A gdy to usłyszeli, zdziwili się, po czym opuścili go i odeszli.

²³ W tym dniu przystąpili do niego saduceusze, którzy utrzymują, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali go,²⁴ Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeśliby ktoś umarł bezdzietnie, poślubi brat jego wdowę po nim i wzbudzi potomstwo bratu swemu.²⁵ Było tedy u nas siedmiu braci; i pierwszy pojąwszy żonę, umarł, i nie mając potomstwa, zostawił żonę swoją bratu swemu.²⁶ Podobnie i drugi, i trzeci, aż do siódmego.²⁷ A w końcu po wszystkich zmarła i ta niewiasta.²⁸ Przy zmartwychwstaniu tedy któregoż z tych siedmiu żoną będzie? Wszak ją wszyscy mieli.²⁹ A Jezus odpowiadając, rzekł im: Błądzicie, nie znając Pism ani mocy Bożej.³⁰ Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie w niebie.³¹ A co do zmartwychwstania, czy nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach:³² Jam jest Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba! Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.³³ A lud, który to słyszał, zdumiewał się nad nauką jego.

³⁴ Lecz gdy faryzeusze usłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zgromadzili się wokół niego,³⁵ A jeden z nich, znawca zakonu, wystawiając go na próbę, zapytał:³⁶ Nauczycielu, które przykazanie jest największe?³⁷ A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej.³⁸ To jest największe i pierwsze przykazanie.³⁹ A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.⁴⁰ Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy.

⁴¹ A gdy się zeszli faryzeusze, zapytał ich Jezus,⁴² Mówiąc: Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Mówią mu: Dawidowym.⁴³ Rzecze im: Jakże więc Dawid w natchnieniu Ducha nazywa go Panem, gdy mówi:⁴⁴ Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich pod nogi twoje.⁴⁵ Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, jakże może być synem jego?⁴⁶ I nikt nie mógł mu odpowiedzieć ani słowa, ani też już nikt od owego dnia nie odważył się go pytać.